از تولید تا توزیع ماسک پارچه‌ای رایگان
روزنامه هفت صبح، هانیه درویش | درباره مهربانی کردن به هم در روزهای سخت حمله ویروس کرونا و گفت‌و‌گو با سوگل رضوانی و حوریه طاهری که در کارگاه خیاطی خود ماسک‌های پارچه‌ای تولید و به رایگان به مردم می‌دهند.
این روزها در کنار رعایت بهداشت فردی توجه به روح جمعی است که می‌تواند ما را از این مهلکه نجات دهد. باید هوای یکدیگر را داشته باشیم و هرکس هر آنچه از دستش بر می‌آید را انجام دهد تا نه‌تنها خود و اطرافیان خود بلکه کشور خود را از ویروسی که به جان‌مان افتاده پاک کنیم.
از آن دسته از افراد سودجو که در این مرحله هم با احتکار و گران‌فروشی تنها به دنبال منفعت خود هستند که بگذریم، به پزشکان و پرستارانی میرسیم که جان‌شان را کف دست‌شان گرفته‌اند تا به آنچه قسم خورده‌اند عمل کنند.
به افراد خیری میرسیم که می‌دانند پول‌شان را باید چه وقت و برای چه خرج کنند؛ پس با خرید و توزیع ماسک، دستکش و پدهای الکلی در سطح شهر به مردم کمک می‌کنند، به داروخانه‌ای میرسیم که ماسک را رایگان یا حداقل با قیمت خودش به مردم عرضه می‌کند.
به خیاطانی میرسیم که ماسک‌های پارچه‌ای می‌دوزند و رایگان به دست مردم می‌رسانند، به پیج‌های اینستاگرامی میرسیم که برای به جریان انداختن دوباره برخی کسب و کارهای اینترنتی به رایگان تبلیغ یکدیگر را می‌کنند و در نهایت به آنهایی میرسیم که با ساختن برنامه‌ها، جوک‌ها و کلیپ‌های شاد و خنده‌دار سعی دارند شادی را به خانه‌های مردم غم‌زده برگردانند.
کار همه این عزیزان قابل تقدیر است و قابل تقدیر‌تر هم افرادی هستند که با وجود کرختی و بی‌حوصلگی حاصل از قرنطینه خانگی جز در موارد ضروری بیرون نمی‌آیند و درک کرده‌اند که چقدر این کار به سلامت خود و دیگران و جمع شدن بساط این ویروس مهلک از سرزمین‌مان موثر است.
قطعا شما هم در این روزها جزو آن دسته از افرادی بوده‌اید که برای پیدا کردن ماسک و ضدعفونی کننده به چندین و چند داروخانه سر زده‌اید و دست خالی برگشته‌اید. اصلا باید به جای چالش خنده، چالش پیدا کردن ماسک در اینستاگرام راه می‌افتاد تا متوجه شویم چه کسانی و با چه قیمت‌هایی توانسته‌اند برای خود و خانواده خود ماسک تهیه کنند.
قطعا تعدادشان زیاد نخواهد بود اما اتفاق خوب این روزها همراه شدن کارگاه‌های خیاطی برای کمک به تهیه ماسک و تحویل رایگان آن به مردم بوده است. بیشتر آنها از مردم برای رساندن پارچه‌های اضافی در خانه‌های‌شان، طلب یاری کرده‌اند.
پارچه‌های نخی که ضدعفونی می‌شوند و قابل شست‌وشو هستند. سوگل رضوانی و حوریه طاهری از افرادی هستند که ابتدا با پارچه‌های اضافی مزون خودشان و بعد با دادن فراخوانی برای رساندن پارچه به دست‌شان، قدم مثبتی در این راه برداشته‌اند. گفت‌و‌گوی ما را بخوانید.
* چه شد که به فکر تولید ماسک‌های پارچه‌ای افتادید؟
وقتی بعد از شیوع کرونا متوجه کم شدن ماسک‌های یکبار مصرف شدیم، به فکرمان رسید با پارچه، ماسک تولید کنیم که هم بهترین مورد برای جایگزین کردن ماسک یکبار مصرف بود، هم کمتر به محیط زیست آسیب می‌زد؛ چراکه می‌توان با شست‌وشو و ضدعفونی کردن آن چندین بار از آن استفاده کرد. بعد از کمی جست‌وجو و سوال از پزشک متخصص تصمیم به تولید این ماسک‌ها گرفتیم که ابتدا با پارچه‌های موجود در کارگاه بود اما بعد از استقبال مردم، پارچه خریدیم و به تولید ادامه دادیم .
* چند نفر نیروی کار برای تولید ماسک دارید؟
برای این کار ما فقط خودمان دو نفر هستیم . هم اینکه به دلیل شیوع کرونا ما کارگاه را تعطیل کردیم و هم با هدف پخش ماسک رایگان پارچه‌ای نمی‌توانستیم نیروی بدون مزد دوخت بگیریم. بنابراین خودمان دست به کار شدیم، چه با پارچه‌هایی که داشیم و چه پارچه‌هایی که برای این کار خریداری شد شروع به دوخت ماسک کردیم . البته با هم فکر بودن هردوی‌مان به این تصمیم رسیدیم که در این شرایط همه افراد جامعه باید کنار هم باشیم و این ماسک‌ها را رایگان به مردم اهدا کنیم تا ما هم کمکی کوچک برای جامعه باشیم.
* تا به امروز چه تعداد ماسک تولید و آنها را چطور توزیع کردید؟
بازده کار مشترک دو نفره ما، ۵٠٠ عدد ماسک پارچه‌ای دولایه در یک هفته است که تعدادی از آنها به‌صورت آنلاین سفارش داده شد، تعدادی را خودمان در خیابان بین مردم پخش کردیم و تعدادی هم برای خیریه‌ها ارسال شد. البته با فرستادن الگوی ماسک و آموزش خیلی ساده آن به افراد در شهرهای دیگر به صورت غیرمستقیم قدمی برای تولید بیشتر این نوع ماسک برداشتیم.
* آیا از پارچه خاصی برای تولید این ماسک‌ها باید استفاده کرد؟
بله. پارچه باید به‌صورت پنبه یا کتان باشد که مشکلی برای تنفس ایجاد نکند و قابلیت شست‌وشو با حرارت بالا و همچنین اتوپذیری را داشته باشد.
* شما برای تولید بیشتر این ماسک‌ها فراخوانی برای اهدای پارچه دادید و از مردم خواستید پارچه به دست‌تان برسانند. استقبال از این فراخوان چطور بود؟
ما پستی را در اینستاگرام مزون منتشر کردیم که در آن از مردم برای اهدای پارچه کمک خواستیم و از پاسخ مردم بسیار شگفت‌زده شدیم . همدلی مردم در این قسمت واقعا انرژی‌بخش بود. خیلی‌ها کمک کردند و پارچه فرستادند و به هر نحوی به ما در قسمت مواد اولیه یاری رساندند.
تمام پارچه‌هایی که به دست‌مان می‌رسید را اول داخل ماشین لباسشویی با مواد ضدعفونی شسته و با حرارت بالا اتو و بعد استفاده کردیم و به دست مردم رساندیم. تا وقتی که مردم به ما پارچه برسانند، این کار را ادامه می‌دهیم چراکه معتقدیم در این روزها در کنار هم بودن و مهربانی کردن است که می‌تواند امیدبخش و نجات‌دهنده باشد.
