۱۰۰اتومبیل برتر تاریخ | این داستان؛ کرایسلر ایرفلو
روزنامه هفت صبح | نام کرایسلر ایرفلو بیانگر مهم‌ترین ویژگی آن است: جریان هوا. این خودرو برای اولین بار در دهه ۱۹۳۰ پاسخی موثر به مسئله آیرودینامیک پایین خودروها بود که حسابی خودروسازان را به دردسر انداخته بود. آنها باید خودرویی تولید می‌کردند که برخلاف نمونه‌های موجود در مقاومت در برابر جریان هوا کمتر حساس باشد.
کارل بریر و دیگر همکارانش در کرایسلر شروع به انجام آزمایشاتی برای طراحی نوع جدیدی از کابین خودرو کردند که از طراحی ساده و مکعبی موجود فاصله می‌گرفت و با خطوط ظریفی منجر به جریان بهتر هوا در اطراف خودرو می‌شد. یکی از ابتکارهای جالب بریر حذف اشکال قائم مانند مشبک‌های رادیاتور و بازطراحی چراغ‌های جلو و شیشه جلوی خودرو بود. این پروژه در نهایت به تولید کرایسلر ایرفلو انجامید که از نظر کیفیت سواری و هندلینگ یک سر و گردن از رقبای خود بالاتر بود و خیلی زود توجه‌ها را به خود جلب کرد.
این خودرو از پیشرانه‌ای قوی با ۱۲۲ اسب بخار قدرت که در ادامه به ۱۳۰ اسب بخار افزایش پیدا کرد بهره می‌برد و باعث می‌شد جزو قوی‌ترین خودروها در آن دوره باشد.موفقیت ایرفلو اما تداوم چندانی نداشت و کرایسلر دچار شکست تجاری بدی شد. خطوط ویژه طراحی ایرفلو، آن را از هر خودرویی در جاده متمایز می‌کرد و این مسئله موجب خشم جنرال‌موتورز شده بود و کرایسلر به‌رغم آنکه نسبتا خودروساز کوچک‌تری است، توانست خودرویی پیشرفته‌تر از محصولات آن بسازد.
به همین دلیل با انتشار آگهی‌هایی در روزنامه «ساتردی‌ایونینگ پست» مدعی شد کرایسلر طرح ایرفلو را از یکی از طراحان جنرال‌موتورز دزدیده و سوار شدن بر آن خطرناک است. درنهایت کمپین جنرال‌موتورز موفق از آب درآمد و ایرفلو در سال ۱۹۳۴ از خط تولید خارج شد. البته این خودرو تاثیری انقلابی در طراحی اتومبیل به وجود آورد و باعث شد تا طراحان و سازندگان توجه بیشتری به آیرودینامیک محصولات خود نشان دهند. این تاثیر به ویژه خود را در ظاهر کوپه‌های شورولت، پونتیاک، اولدزمبیل و بیوک در سال‌های ۱۹۴۲ تا ۱۹۵۰، پژو ۲۰۲ و ۴۰۲ و محصولات ولوو نشان داد.
