جادوی ازبک جوان

هفت صبح| پرسپولیسی‌ها به این خریدشان می‌نازند. به این گوش چپ همه فن حریف و تکنیکی که هر تیمی که جلوی پرسپولیس می‌ایستد همه نام‌های بزرگ  سرخ‌ها را فراموش می‌کنند و دو دستی می‌چسبند به مهار این ازبک قوی هیکل تیزپای تکنیکی. سرخ‌ها سال‌ها بود چنین بازیکنی را نداشته‌اند. بازیکنی که با تکنیک خود کار را دربیاورد. حتی ترابی و وحید امیری  هم چنین جایگاهی نداشتند. آخرین مورد مهدی طارمی بود که بازی‌ها را می‌توانست دربیاورد و البته با میزان متنابهی سکته دادن به تماشاگران. در یک دوره دورتر به پیام صادقیان می‌رسیم.

اورونوف ازبک  فقط 23 سال دارد و حالا چهار گل در لیگ و یک گل در جام حذفی برای سرخ‌ها به ثمر رسانده و دوتا پاس گل هم در کارنامه دارد. بازیکنی جنگنده و جاه‌طلب است. در حرکاتش آن پختگی ماشاریپوف آبی‌ها را ندارد اما از جان مایه می‌گذارد و با پشتیبانی بازیکن باکیفیتی مثل عبدالکریم حسن در پشت سر خود نوعی از فانتزی را به پرسپولیس هدیه کرده که چندین فصل در حسرت آن بودیم. بازی او و قیمت نه چندان زیادی که سرخ‌ها برای او پرداخته‌اند وقتی بیشتر به چشم می‌آید که با نمایش‌های ضعیف ترابی و صادقی و حتی متاسفانه سروش رفیعی و وحید امیری مقایسه شود. اگر اورونوف 23 ساله روپا و تکنیکی 300 هزار دلار قیمت داشته، به ترابی و رفیعی و امیری آن هم در گذر از 32 و 33 سالگی نباید بیش از 100 هزار دلار پرداخت کرد. در مورد سعید صادقی که هیچ.

دیروز اورونوف بازی‌‌ را که می‌توانست به یک فاجعه ختم شود و باز هم تصمیم‌های مردد اوسمار در شکل‌گیری آن به چشم می‌خورد  با تکیه بر توان تکنیکی و سرعت خود به یک پیروزی بزرگ بدل کرد. پرسپولیس فعلی بسیار پیر است. تلاش برای تمدید قرارداد با وحید امیری و ترابی و سروش و صادقی و آل‌کثیر باید با در نظر گرفتن معیار سن و سال شکل بگیرد. اورونوف نشان داد که جوانی و قدرت و جاه طلبی چه ترکیب دلنشینی است.

و یادمان باشد که این ازبکستان با چنین مهره‌هایی(اورونوف و ماشاریپوف و شوکوموروف و...) می‌تواند به سادگی به بهترین تیم آسیا بدل شود. آنها جام ملت‌های آسیا را با بدشانسی از دست دادند و در جام ملت‌های رده سنی امیدها تا فینال پیش تاختند و در فوتسال هم یقه ما را گرفته بودند.