روزنامه قدس العربی لندن: توافق هسته ای ایران، زلزله استراتژیک در خاورمیانه

روزنامه قدس العربی لندن سرمقاله امروز (شنبه) خود با عنوان 'توافق هسته ای ایران، زلزله استراتژیک در خاورمیانه' به تفاهم عرب و ایران در پرونده هسته ای کشورمان پرداخته است.
در این مطلب قدس العربی آمده است: تفاهم هسته ای صورت گرفته با ایران یک توافق تاریخی و زلزله ای استراتژیک در منطقه بحران زده خاورمیانه است و کمتر کسی می تواند در این گفته تردید کند.
همچنین کمتر کسی می تواند ادعا کند که قادر به پیش بینی پیامدهای آتی این زلزله سیاسی در منطقه و تاثیر آن بر موازنه قدرت در منطقه بسیار حساس و حیاتی خاورمیانه به عنوان مهمترین عرصه کشمکش ها و تضارب منافع قدرتهای بزرگ است.
ایرانی ها حق دارند و باید هم بخاطر این توافق جشن بگیرند، زیرا کشورشان اکنون رسما در عرصه بین الملل به جرگه کشورهای دارای قدرت هسته ای پیوسته و مساله تنها به رفع تحریم ها طی چندماه آتی و به پایان رسیدن فشارها و بحران اقتصادی و… برنمی گردد، چرا که نتیجه اصلی این توافق، خروج ایران از انزوا در عرصه بین المللی است؛ بنابراین دیدن عکس های سلفی ایرانی ها در کنار تلویزیونهایی که پس از ۳۵ سال سخنان و تصاویر رییس جمهور آمریکا را به صورت زنده در ایران پخش کرد، جای تعجب ندارد.
ایران باید برای خیلی چیزها از آمریکا ممنون باشد؛ نتیجه اشتباهات فاحش جرج بوش در منطقه در نهایت به نفع ایران تمام شد، حالا هم توافق هسته ای به تنها نقطه مثبت کارنامه اوباما در عرصه سیاست خارجی تبدیل شده و همین امر ایران را به نوعی در موضع قدرت قرار داده است؛ به همه اینها تشتت و چندپارچگی و شکست ها در جهان عرب را باید افزود.
کسی نمی تواند منکر معنای سمبولیک تصویر محمدجواد ظریف با وزرای گروه۱+۵ را در پایان مذاکرات هسته ای شود؛ این عکس می گوید: ایران دیگر اکنون با پشت سرگذاشتن کشورهای عربی، عضو باشگاه کشورهای قدرتمند شده و کشورهای حاشیه خلیج فارس و اعراب حس می کنند آمریکا از پشت به آنها خنجر زده است.
بله، اعراب امروز گزینه های سختی در پیش رو دارند؛ آنها می دانند که نتیجه قطعی رفع تحریمها علیه ایران، تقویت دست نشانده های این کشور در منطقه است؛ در نتیجه قطب بندی های قومی و فرقه ای لاجرم شدت خواهد گرفت و همه با شدت به سمت لبه پرتگاهی محتوم پیش خواهند رفت.
آیا اعراب برای توازن قدرت با ایران در منطقه، دست به اقدام جهت دستیابی به سلاح هسته ای خواهند زد؟؛ در این صورت آیا اسراییل (رژیم صهیونیستی) یا حتی آمریکای هم پیمان آنها اجازه این کار را به آنها خواهند داد؟ یا اینکه برای مقابله با توسعه نفوذ ایران متحد می شوند؟، زیرا ایران به ویژه پس از توافق هسته ای تاریخی خود با فراغت بال بیشتری به این سیاست خواهد پرداخت؛ در این صورت آیا کشورهای عربی آمادگی آن را دارند که دست به 'عملیات قاطع' دیگری در جبهه های دیگر زده و در نتیجه به جنگی نیابتی تمام عیار در کل منطقه با ایران وارد شوند؟ به ویژه آنکه به خوبی می دانند آمریکا آمادگی ورود دوباره به باتلاق خاورمیانه را ندارد.
پیامد تفاهم هسته ای ایران با غرب، اسراییل (رژیم صهیونیستی) را نیز دچار حس شوک و شکستی عمیق کرده و جریان افراط گرا در داخل اسراییل را به سمت تندروی بیشتر هدایت کرده است؛ درحالی که رسانه های اسراییلی همه یکصدا به حمایت از نتانیاهو برخاستند، برخی تحلیلگران مسولیت این توافق بد را برعهده او گذاشتند و گفتند که وی به خاطر ایجاد تنش در روابطش با اوباما فرصت تاثیرگذاری بر تصمیم رییس جمهور آمریکا درخصوص روابط با ایران و توافق هسته ای با ایران را از دست داد.
ولی نتانیاهو و حامیان او در کنگره آمریکا به تلاش های خود برای برهم زدن این تفاهم ادامه خواهند داد؛ آنان تلاش می کنند تا با تصویب قانونی خاص بتوانند اوباما را ملزم کنند که برای توافق نهایی با ایران موافقت کنگره را بگیرد؛ تعدادی از اعضای کنگره دو طرح برای اعمال تحریم های بیشتر علیه ایران را در دست کار دارند، ولی جان کری وزیر امور خارجه آمریکا تاکید می کند که چنین چیزی رخ نخواهد داد؛ وی معتقد است که بازهای سیاسی نخواهد توانست بر تفاهم هسته ای مبتنی بر داده های علمی و گزارش های مستدل تحقیقاتی فایق آیند و این توافق قطعا مانع دستیابی ایران به بمب اتم است.
اما ایران هسته ای نیز ممکن است به سادگی دچار غرور قدرت جدید خود شده و به تعمیق شکافها و اختلافات خود با کشورهای منطقه دست زده و فراتر از آن به فکر تغییر سیستم های حاکم بر برخی کشورها بیفتد؛ ولی این کشور باید در نهایت به این بیندیشد که آیا گسترش آشوب در منطقه و از دست دادن موقعیتش در جهان اسلام و منطقه، در درازمدت در جهت منافعش خواهد بود یا خیر؟
نتیجه مشترکی که هم ایران و هم کشورهای عربی می توانند از توافق ژنو بگیرند این است که آیا رویارویی فرقه ای بین آنها گریزناپذیر است یا همانگونه که توافق با آمریکا پس از ۳۵سال کشمکش نشان داد، دیپلماسی می تواند در این عرصه هم راهگشا واقع شود؟