انتقاد تهیه‌کننده با‌سابقه از شیوه ممیزی در تلویزیون و رسانه خانگی

هفت صبح| یک: ‌مجید مولایی، تهیه‌کننده با سابقه‌ای است که در کارنامه‌اش سریال‌های پرمخاطبی چون «رهایم کن»، «افرا»، «بانوی عمارت»، «نابرده رنج»، «نبردی دیگر» و... دیده می‌شود. او مصاحبه‌ای با رسانه تصویری «آن» انجام داده که حاوی نکاتی مهم برای مدیران و ممیزان تلویزیون و شبکه خانگی است. گزیده‌ای از صحبت‌های مولایی را مرور می‌کنیم. 

دو: اولین چیزی که باید در ذهن مخاطبان، رسانه‌ها، خانواده‌ها، مدیران و کسانی که نظارت، کنترل و ممیزی می‌‌کنند، جا بیفتد این است که ما به عنوان سریال‌ساز داریم قصه تعریف می‌‌کنیم. وظیفه ما سرگرم کردن مردم با داستان است. باید پذیرفت در هیچ کجای دنیا قصه و داستان یا سریال به عنوان سرگرمی، نتوانسته‌‌اند اتفاقات عجیب و غریبی در دنیای واقعی رقم بزنند و جای نگرانی نبوده است.

وقتی ما یک قصه تعریف می‌کنیم آیا قصد داریم سبک زندگی خاصی را تبلیغ کنیم؟ آیا ممکن است با همین ممیزی‌‌ها بگویند که نعوذ‌بالله در قصه حضرت یوسف‌(ع) داریم خیانت را تبلیغ می‌کنیم؟ اینطور نیست. باید نگاه‌‌ها تغییر کند. اگر در یک فیلم، شخصیتی سه نفر را می‌کشد آیا به این معناست که ما داریم ترویج قتل و آدم‌کشی می‌کنیم؟ یا اگر در قصه‌ای شخصیت‌‌ها می‌‌خواهند از زندان فرار کنند و دست به دزدی بزنند، آیا این پیام به بیننده داده می‌شود که زندانی‌ها باید از زندان فرار کنند و بانک بزنند؟ آیا نشان دادن مشروب‌‌خواری به معنی ترویج آن است؟ این نوع نگاه، نگاهی توسعه‌ نیافته است.

سه: من نزدیک به 30 سال در تلویزیون کار نمایشی کرده‌‌ام و از سال 1372 در جریان ماجرای تولید سریال و ممیزی‌ها قرار دارم. متاسفانه می‌‌بینم هنوز این افراد با همان فرمول‌‌هایی که بسیاری از آنها دیگر کارکرد ندارد، سریال‌‌ها را ممیزی می‌‌کنند. مثلا وقتی فیلمنامه را می‌خوانند، اولین سوال این است که خانواده یا شخصیت تراز ما کجاست؟ آیا باید هر داستانی شخصیت یا خانواده تراز داشته باشد؟ به‌ طور کلی، خانواده و شخصیت تراز همیشه بستر مناسبی برای قرار دادن داستان در آن نیستند.

چهار: به شدت علاقه‌مندم که با تلویزیون کار کنم ولی تلویزیونی را دوست دارم که بتوان از ممیزی‌‌های نابودکننده درام عبور کرد. تلویزیونی که بتوان داستان‌هایی ساخت که بیننده احساس کند این نویسنده است که قصه را پیش می‌‌برد، نه ممیزی. الان بسیاری از سریالهایی که آن زمان برای تلویزیون ساختیم، دیگر امکان تولیدشان وجود ندارد.