فرار از قفس طلایی: روسای جمهور و گریز از کاخ سفید

هفت صبح|   کاخ سفید، این عمارت باشکوه در قلب واشنگتن، نه‌تنها محل کار روسای جمهور آمریکا، بلکه خانه‌ای است که بسیاری آن را «قفس طلایی» توصیف کرده‌اند. جو بایدن، رئیس‌جمهور پیشین آمریکا، در طول چهار سال ریاست‌جمهوری‌اش حدود ۵۳۲ روز، یعنی نزدیک به ۴۰ درصد از دوران تصدی خود را خارج از کاخ سفید گذراند. این رقم‌ که بر اساس تحلیل‌های رسانه‌هایی چون نیویورک‌پست و سی‌ان‌ان محاسبه شده، شامل اقامت‌های بایدن در خانه‌هایش در ویلمینگتون و ریهوبوت بیچ دلاور و همچنین کمپ دیوید، اقامتگاه رسمی روسای جمهور در مریلند است.

بایدن‌ که به «آمتراک جو» شهرت داشت، از دوران سناتوری‌اش عادت به بازگشت شبانه به دلاور داشت تا کنار خانواده‌اش باشد. این عادت در دوران ریاست‌جمهوری‌اش نیز ادامه یافت. او ۱۷۴ روز را در دلاور و ۶۴ روز را در کمپ دیوید سپری کرد، اغلب برای دیدار با خانواده، دوچرخه‌سواری یا استراحت زیر چتر آبی بزرگش در ساحل ریهوبوت.

منتقدان، از جمله مارک پائولتا، مشاور سابق کاخ سفید، معتقدند این غیبت‌ها نشان‌دهنده کم‌توجهی به مسائل حیاتی مانند تورم یا امنیت مرزی بود‌ اما کاخ سفید تأکید داشت که بایدن حتی در تعطیلات نیز با تجهیزات ارتباطی امن به کار ادامه می‌داد‌ و این سفرها تنها «تغییر مکان» بودند، نه فرار از وظایف.

در مقابل، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور پیشین و کنونی، رویکرد متفاوتی داشت. او در دوره اول ریاست‌جمهوری‌اش در حد فاصل سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱، حدود ۳۸۰ روز، یعنی ۲۶ درصد از زمان خود را در املاک شخصی‌اش، از جمله باشگاه مار-آ-لاگو در فلوریدا و کلوب گلف بدمینستر در نیوجرسی گذراند. در دوره دوم که از ژانویه ۲۰۲۵ آغاز شده و بیش از شش ماه از آن می‌گذرد، تنها در ۱۹۰ روز اول، ۷۵ روز را در املاک تجاری خود سپری کرد، از جمله سفرهایی به لاس‌وگاس، فلوریدا و حتی اسکاتلند برای نظارت بر زمین گلف ترنبری.

برخلاف بایدن که به دنبال آرامش در دورهمی‌های خانوادگی بود، سفرهای ترامپ اغلب با منافع تجاری گره خورده است. او از املاکش برای میزبانی از رهبران جهانی، برگزاری ضیافت‌ها و حتی تبلیغ پروژه‌های جدید تجاری استفاده می‌کرد و می‌کند. البته این گریزها از کاخ سفید پدیده‌ای جدید نیست. روسای جمهور پیشین نیز از فشارهای واشنگتن به مکان‌های مورد علاقه‌شان پناه می‌بردند.

جورج دبلیو بوش بیش از یک سال از دوره ریاست‌جمهوری‌اش را در مزرعه‌اش در تگزاس گذراند، جایی که به گفته خودش با قطع درختان و کارهای دستی استرسش را تخلیه می‌کرد. رونالد ریگان نیز عاشق اقامتگاهش در کالیفرنیا بود، جایی که سوارکاری و طبیعت او را از فضای سنگین کاخ سفید دور می‌کرد. حتی آبراهام لینکلن هم در تابستان‌ها به عمارتی خارج از واشنگتن می‌رفت تا از گرما و فشارهای جنگ داخلی فرار کند.

اما چرا روسای جمهور اینقدر مشتاق ترک کاخ سفید هستند؟ بیل کلینتون زمانی کاخ سفید را «جواهر تاج زندان» توصیف کرد‌ و بایدن نیز آن را «قفس طلایی» نامید. این عمارت با تمام شکوهش، به دلیل نظارت مداوم رسانه‌ها، حضور دائمی نیروهای امنیتی و برنامه‌های فشرده، برای ساکنانش خفقان‌آور است. از این رو هر یک از روسای جمهور آمریکا به دنبال فرصتی هستند تا از این قفس خارج شوند و دمی بیاسایند.

با این حال، این سفرها بدون جنجال نبوده‌اند. منتقدان بایدن معتقدند غیبت‌هایش در لحظات حساس، مانند تهاجم روسیه به اوکراین یا بحران بالن جاسوسی چین، تصویر رئیس‌جمهوری منفصل را ترسیم کرده است. در مورد ترامپ، هزینه‌های گزاف امنیتی سفرهایش به املاک شخصی‌اش و هزینه بیش از ۱۰۲ میلیون دلاری برای حضور او در زمین گلف و استفاده از این سفرها برای منافع تجاری، انتقادات گسترده‌ای را برانگیخت.

اما هر دو رئیس‌جمهور استدلال می‌کردند که این سفرها تنها تغییر مکان است و آنها هرگز از وظایف‌شان دور نیستند. در نهایت، فرار از کاخ سفید به بخشی از فرهنگ ریاست‌جمهوری آمریکا تبدیل شده است. برای برخی، این گریز به معنای بازگشت به ریشه‌ها و خانواده است، مانند بایدن که در دلاور آرامش می‌یافت. برای دیگران، مانند ترامپ، فرصتی برای تلفیق قدرت و تجارت. اما آنچه مسلم است، این است که حتی قدرتمندترین افراد جهان گاهی نیاز دارند از قفس طلایی خود بگریزند، حتی اگر این گریز با انتقادات و نگاه‌های موشکافانه همراه باشد.