بی‌قراری نسل زد و تلاطم‌های شغلی

هفت صبح| نسل زد با بی‌قراری‌های شغلی خود، بازار کار ایران را به عرصه‌ای پرتنش و ناپایدار بدل کرده است. نسلی که در بستر تحولات دیجیتال، بحران‌های اقتصادی و تغییرات اجتماعی بالیده، اکنون نگاهی تازه به کار دارد. برای آنان، شغل نه وسیله معیشت، که جلوه‌ای از هویت، معنا و آزادی فردی به شمار می‌رود. این نگرش، برخوردی سخت با ساختارهای سنتی بازار کار ایران رقم زده و تبعات گسترده‌ای به همراه آورده است.

جوانان نسل زد در جست‌وجوی محیط‌هایی با انعطاف، خلاقیت و امکان رشد سریع‌اند. نظام‌های سلسله‌مراتبی، سختگیری‌های غیرمنطقی و مسیرهای کند ارتقا، آنها را دلزده و به ترک سازمان‌ها و شرکت‌ها متمایل می‌کند. در نتیجه، نرخ جابه‌جایی نیرو در صنایع حساس، از جمله موسسات مالی و شرکت‌های فناوری اطلاعات، افزایش یافته است. این جابه‌جایی مکرر، آسیب‌های جدی به امنیت اطلاعات وارد کرده؛ زیرا خروج ناگهانی کارکنان، دسترسی به داده‌های حساس و اسرار تجاری را در معرض خطر قرار می‌دهد.

بی‌قراری شغلی نسل زد، در کنار همه محاسنی که در نوآوری‌های کاری دارد، حافظه سازمانی را دچار فرسایش کرده است. با خروج مستمر نیروها، فرصت‌های انتقال تجربه، توسعه دانش ضمنی و تقویت فرهنگ کاری پیش از تثبیت از دست می‌رود.

سازمان‌هایی که برای تداوم موفقیت به انباشت دانایی و پایداری نیروی انسانی متکی‌اند، در مواجهه با این روند، فرسودگی ساختاری را تجربه می‌کنند. در برخی شرکت‌ها، از دست رفتن حافظه کاری، به اختلال در فرآیندهای عملیاتی و افزایش ریسک‌های فنی و حقوقی منجر می‌شود. 

همزمان، دشواری در انباشت تجربه کاری، مدیریت پروژه‌های بلندمدت را با مانع روبه‌رو ساخته است. بسیاری از سازمان‌ها به ناچار به پروژه‌های کوتاه‌مدت روی آورده‌اند که این تغییر، شاخص‌هایی همچون کیفیت خدمات، انسجام فرآیندها و اعتماد مشتریان را تحت تاثیر قرار داده است. بار مالی ناشی از جذب، آموزش و جایگزینی نیروی انسانی نیز فشار مضاعفی بر بنیه اقتصادی شرکت‌ها وارد کرده است.

در سطح فردی، بی‌ثباتی شغلی، اضطراب، ناامیدی و فرسودگی روانی را در میان جوانان نسل زد تشدید کرده است. میل به مهاجرت برای یافتن محیط‌های کاری با ثبات‌تر، فرصت‌های شفاف‌تر و ساختارهای منعطف‌تر، رو به افزایش گذاشته است. این روند، خطر خروج سرمایه انسانی و تهی شدن بازار کار از استعدادهای جوان را پررنگ‌تر ساخته است.

در غیاب اصلاحات در سیاست‌های منابع انسانی، طراحی مجدد فرآیندهای امنیت اطلاعات و نوسازی فرهنگ‌های کاری، بازار کار ایران با بحران بهره‌وری، ریزش دانایی و تهدیدهای امنیتی مواجه خواهد شد. درک صحیح از تحولات نسلی و پاسخ فعالانه به نیازهای نوظهور، امکان مهار این بی‌قراری و بهره‌گیری از پتانسیل تحول‌آفرین نسل زد را فراهم می‌کند.