بحران پنهان در صنعت برق ایران آلودگی بالا
برق ایران یکی از آلودهترین انواع برق در جهان است، در حالی که سهم انرژیهای پاک در تولید برق کشور تنها نیم درصد است.
این وضعیت موجب تولید سالانه ۱۸۳ میلیون تن گاز CO۲ شده که تأثیرات زیستمحیطی جبرانناپذیری دارد. اما این تنها بخشی از ماجراست، چرا که زنگ خطر اصلی در نقطهای دیگر به صدا درآمده است.
آلایندگی بالای تولید برق در ایران
ایران به دلیل اتکای بیش از حد به سوختهای فسیلی برای تولید برق، یکی از بالاترین میزان تولید گازهای گلخانهای را در بین کشورهای جهان دارد. این حجم از آلودگی نهتنها باعث تخریب محیط زیست و افزایش تغییرات اقلیمی شده، بلکه مشکلات بهداشتی و اقتصادی فراوانی نیز به دنبال داشته است.
بر اساس گزارشهای بینالمللی، ایران در میان کشورهای تولیدکننده برق، جزو آلایندهترین کشورها قرار دارد. در حالی که بسیاری از کشورها در حال گسترش استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر مانند باد، خورشید و زمینگرمایی هستند، سهم ایران از این منابع تنها نیم درصد است که نشاندهنده فاصله زیاد کشور با استانداردهای جهانی در حوزه انرژی پاک است.
چالشهای پیش روی صنعت برق و آینده مبهم
علاوه بر آلودگی گسترده، صنعت برق ایران با چالشهای دیگری نیز مواجه است. افزایش مصرف برق، فرسودگی نیروگاهها، اتلاف بالای انرژی در شبکه انتقال و وابستگی شدید به سوختهای فسیلی، همگی بحرانهای پنهانی هستند که آینده این بخش را تهدید میکنند.
به گفته کارشناسان، ادامه این روند میتواند کشور را در آیندهای نهچندان دور با کمبود جدی برق مواجه کند. در شرایطی که بسیاری از کشورها در حال سرمایهگذاری گسترده روی انرژیهای تجدیدپذیر هستند، عدم توسعه این بخش در ایران میتواند منجر به وابستگی بیشتر به سوختهای آلاینده و افزایش مشکلات زیستمحیطی شود.
آیا راهحلی برای کاهش آلودگی برق وجود دارد؟
برخی کارشناسان بر این باورند که ایران باید بهسرعت سیاستهای خود را در حوزه انرژی تغییر دهد. توسعه انرژیهای تجدیدپذیر، بهینهسازی مصرف برق و سرمایهگذاری در فناوریهای نوین تولید انرژی، میتواند از میزان آلودگی تولید برق بکاهد.
با توجه به وضعیت فعلی، به نظر میرسد که بیتوجهی به این بحران میتواند در آیندهای نزدیک تبعات سنگینی برای کشور به همراه داشته باشد. اما آیا سیاستگذاران برای مقابله با این بحران برنامهای دارند یا زنگ خطر همچنان بیپاسخ خواهد ماند؟