قاب تاریخ| داستان مرگ تراژیک منیره تسلیمی مادر سوسن تسلیمی
عکس‌هایی از مشاهیر تاریخ معاصر ایران، شهرهای ایران، خودروهای نوستالژیک، عکس‌های فوتبالی و...
هفت صبح| با قاب تاریخ به ایران قدیم سفر و یادی از گذشته می‌کنیم. در تهیه این مجموعه، از تصاویر کمتر دیده شده‌ای استفاده شده که تماشای آنها خالی از لطف نیست.
قاب مشاهیر امروزمان متعلق است به منیره تسلیمی؛ یادداشت فرزانه ابراهیم‌زاده را در این‌باره بخوانید؛ ۱۲ اردیبهشت ۱۳۳۴ در یکی از اتاق‌های بیمارستان وزیری، زنی جوان روی تخت بیمارستان جان سپرد که در آستانه تبدیل شدن به یکی از استعدادهای بازیگری در ایران بود؛ اما اشتباه یک قابله این زن را که تازه 29 ساله شده بود به کام مرگ برد و فرزندانش سیروس و سوسن را تنها گذاشت. نام این زن منیره آخوندنیا بود که به اسم منیر تسلیمی او را می‌شناسیم.
منیره متولد اردیبهشت ۱۳۰۵ در بندرانزلی بود. او از اخلاف میرزا فتحعلی آخوندزاده یکی از اولین نمایشنامه‌نویس‌های ایرانی در زمان ناصرالدین‌شاه قاجار بود. پدر منیر، علی‌اکبر آخونداف هم نمایشنامه‌نویس بود و بعد از انقلاب بلشویکی به ایران آمد و در انزلی زندگی کرد. منیره 15ساله بود که وارد تئاتر شد و بعد از مدتی توسط رضا کمال شهرزاد کشف و در نمایش «عزیز و عزیزه» روی صحنه رفت. سال ۱۳۲۶ در زمان بازی در نمایشی با خسرو تسلیمی آشنا شد و با او ازدواج کرد و حاصل این ازدواج یک دختر به اسم سوسن و پسری به اسم سیروس بود.
منیره تسلیمی در تئاترهایی چون شرف، بینوایان و عروسی فیگارو خوش درخشید و به سینما رفت. شاهین توس به کارگردانی کریم فکور نخستین حضور او مقابل دوربین بود. سرنوشت در می‌کوبد، آقا محمد‌خان قاجار، یعقوب لیث صفاری و در نهایت مهتاب خونین به کارگردانی موشق سروری کارهایی بود که او را روی پرده نقره‌ای برد. منیره تسلیمی سال ۱۳۳۴ دوباره باردار شد و تصمیم گرفت تا بچه را سقط کند.
البته روزنامه اطلاعات در گزارشش نوشت که او بیماری زنانه داشته و برای همین همراه مهری ودادیان از دوستانش به نزد قابله‌ای می‌رود. قابله همراه او به داخل اتاق می‌رود. در گزارش روزنامه آمده که او چندین بار پیش این قابله که مهاجری به نام «آناباغ بشیری» بود رفته و در نهایت آن روز یک دفعه قابله بیرون می‌آید و می‌گوید حال خانم تسلیمی بد شده است.
خانم ودادیان به سراغ دکتر اشراقی و دکتر بیژن می‌رود و آنها زمانی می‌رسند که خون زیادی از دست داده و بیهوش بود. ساعتی بعد هم در بیمارستان وزیری جان می‌سپارد. چند روز بعد در مجله ترقی ضمن نوشتن این خبر که قابله دستگیر شده است، علت مرگ را کورتاژ غیر‌مجاز می‌دانند.
خانم تسلیمی در حالی فوت می‌کند که چند هفته بعد برای بازی در مهتاب خونین برنده جایزه بهترین هنرپیشه زن می‌شود و کسی که جایزه او را دریافت می‌کند، دختر پنج ساله‌اش سوسن بود. سوسنی که چند سال بعد با چشمان درخشان مادرش در قاب صحنه و تصویر قرار گرفت و رویاهای خودش و مادرش و پدرش خسرو تسلیمی را که بعد از مرگ همسرش بازیگری را کنار گذاشت را بازی کرد: «سوسن تسلیمی»...
