اعمال دهه اول ماه محرم
اعمال دهه اول ماه محرم را بخوانید.
به گزارش هفت صبح، یکى از اعمال مهم، دعاى اول ماه است. و بجهت اینکه اول این ماه اول سال بوده و از طرف دیگر دعاهاى قبل از وقت نیز تأثیر خاصى در برآورده شدن حاجات و رسیدن به امور مهم دارد، این دعا تأثیر زیادى در سلامتى و دورى از آفات دینى و دنیایى آن سال و بهبودى حال و بدست آوردن نیکیها دارد. و دعایى که براى اول ماه در اقبال روایت شده دعاى بسیار مفیدى براى مطالب مذکور است.
[2 -] بهتر است در شب اول، بعضى از نمازهایى را که در این شب وارد شده بمقدار حال و توانایى خود خوانده - حداقل دو رکعت نمازى را که شامل حمد[1] و یازده بار«قل هو اللّه احد»[2] است -، بعد از آن دعایى را که پیامبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله و سلّم بعد از این نماز خوانده است و در کتاب اقبال نقل شده بخواند و فرداى آن روز را روزه بگیرد. در روایت آمده است: کسى که چنین عملى را انجام دهد، مانند کسى است که بمدت یک سال کارهاى خوب انجام داده و تا سال آینده محفوظ خواهد بود. و اگر در مدت این یک سال از دنیا برود، وارد بهشت خواهد شد.
[3 - روزه روز سوم.] در روایت آمده است: حضرت یوسف علیه السّلام در این روز از چاه خارج شد. و اگر کسى این روز را روزه بگیرد، خداوند مشکل او را بر طرف نموده و سختیها را بر او آسان مى نماید.
[4 -] روایت شده: مستحب است تمام ماه را روزه بگیرد. و در مورد روزه روز تاسوعا و عاشورا روایت مخصوص داریم امّا احتیاط این است که روز عاشورا را روزه نگیرد ولى از خوردن و آشامیدن تا عصر خوددارى نماید و آنگاه چیزى بخورد یا بیاشامد بجهت این که امام حسین علیه السّلام و یاران حضرت در عصر از غصه هاى این دنیاى پست رهایى یافتند و در هنگام عصر سعادتمند شده و به مطلوب خود که عبارت بود از دیدار خداوند بزرگ، رسیدند. و شاید بهمین جهت است که دوستان عزادار آن حضرت علیه السّلام در عصر این روز غم و غصه آنها کاهش پیدا کرده و از بین مى رود.
دو نکته
[الف -] در سایر اعمال شب و روز عاشورا، از قبیل نمازها و دعاهاى آن - غیر از زیارتها و نمازهاى آن - اشکال‌هایى وجود دارد. و ممکن است این اعمال ساخته و پرداخته مخالفین شیعه باشد. مواردى مانند استحباب سرمه کشیدن و غیر آن، و حتّى اگر از معصومین علیهم السّلام نیز روایت شده باشد، باز هم انجام مراسم عزادارى و صلوات فرستادن بر امام علیه السّلام و اصحاب او و لعنت نمودن کشندگان آنها بهتر از انجام چیزهایى است که در آن روایات وارد شده است. زیرا در روایت بر این اعمال نیز تأکید شده است.
[ب -] از چیزهایى که عقل آنها را همراه با زیارت آن حضرت علیه السّلام لازم مى داند، زیارت اهل بیت و یاران شهید اوست، بخصوص با زیارتهایى که وارد شده است.
رعایت اخلاص
آنچه در این باب و غیر آن اهمیت دارد، این است که این کارها را بخاطر رسم و عادت انجام نداده و سعى کنیم این کارها را با نیتى خالص و براى رضاى خدا انجام داده و در خلوص خود نیز صادق باشیم. زیرا کار کوچکى که با نیت خالصانه صادقانه همراه باشد بهتر از کارهاى زیادى است که خلوص و صداقت در آن نباشد، حتى اگر چندین هزار برابر باشد. و این مطلب بخوبى از عبادتهاى حضرت آدم علیه السّلام و شیطان فهمیده مى شود، زیرا عبادتهاى چندین هزار ساله شیطان او را از جاودانگى در آتش نجات نداد ولى یک توبه حضرت آدم علیه السّلام باعث بخشش خطا و برگزیدن او شد. صدق در اخلاص تنها با لطف خاص خداوند در بندگانش به وجود مى آید. و اگر بنده فقط سعى خود را بکار گیرد و بفهمد که نمى تواند به آن دست یابد و در پى آن از خداوند کمک خواسته و این آیه «ام من یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء[3]،اى کسى که جواب مضطر را مى دهى و مشکلات او را حل مى کنى» شامل حال او شود، درهاى عنایت پروردگار کریم بر او گشوده مى شود. زیرا او کریم و بخشنده است و بخشش به بندگان مضطرى را که درب او را مى کوبند دوست دارد.
در هنگام انجام اعمال نیز باید مواظب باشد که ریاء و دوستى ستایش مردم در نیت او وارد نشود. و براى اینکه بفهمد ریاء در نیتش وارد شده یا نه، مى تواند بجاى اینکه مثلا در خانه خود عزادارى را برپا کند در منزل دوست خود این کار را انجام دهد بطورى که مردم ندانند او مجلس را برگزار کرده است. آنگاه ببیند حال قلب او از این کار تغییر پیدا مى کند و حال او در سنگین بودن مخارج عزادارى و کمى آن یا خوشحالى او از شکوه مجلس یا سادگى آن متفاوت است، در صورتى که مردم بدانند که او برپا کننده مجلس عزا مى باشد یا ندانند. و اگر در تمام این مسائل تفاوتى ندید، ببیند که آیا دوست دارد «سخنران» یا «روضه خوانى» را که براى عزادارى دعوت مى کند از کسانى باشد که معروف بوده و در مجالس اعیان و اشراف به ذکر مصایب امام علیه السّلام مى پردازند یا نه، بخصوص در صورتیکه مصایبى را که غیر معروفین از امام علیه السّلام نقل مى کنند از منابع معتبر بوده و از این جهت از لحاظ شرعى بهتر باشد. و یا ببیند آیا براى او فرق مى کند که اهل مجلس او از فقرا یا ثروتمندان باشند. و اگر در این ملاک هایى که براى تشخیص ریاء ذکر نمودیم تأمل کند مى بیند که راه براى ورود ریاء در عزاداریش بسیار وسیع مى باشد و براى بستن این راه باید عمل خود را از دیگران بپوشاند و آن را مخفى نماید، بدین شکل که مجلس عزادارى را در منزل دوستش منعقد نماید و بگونه اى عمل کند که کسى نداند مجلس را او برگزار نموده است. و تلاش کند عمل خود را از هر جهت صحیح انجام دهد باین ترتیب که کسى را براى خواندن مصیبت دعوت کند که با تقوا و در خواندن مصیبت راستگو باشد. و نیز در احترام به شرکت کنندگان فقیر و غنى براى او فرقى نکرده و براى احترام گذاشتن به آنان امتیازات دینى را رعایت کند نه امتیازات دنیوى را. زیرا صحت اعمال اسرار زیادى دارد که در قبول و افزایش پاداش آنها مؤثر است.
[5 -] از جمله چیزهایى که تأکید شده این است که شب عاشورا تا صبح پیش قبر امام حسین علیه السّلام بماند. شیخ صدوق و شیخ طوسى از معصوم علیه السّلام روایت نموده اند که: «کسى که در شب عاشورا، امام حسین علیه السّلام را زیارت نماید و تا صبح در کنار قبر او بماند خداوند در روز قیامت او را برمى انگیزد در حالیکه آغشته بخون امام حسین علیه السّلام بوده یا خداوند را در روز قیامت دیدار مى کند در حالیکه آغشته بخون خود مى باشد.
