تایم‌گراف| استاد بزرگ «لوسانتیه»
درباره «فیلیپ دوفور»، یکی از ستون‌های ساعت‌سازی سنتی
هفت صبح| خیلی‌ها او را بلندترین قله در کوهستان مرتفع ساعت‌سازی سنتی می‌دانند و بگذارید خیالتان را راحت کنم که پای هیچ اغراقی در میان نیست. مدتی پیش در یک مصاحبه گفت بزرگ‌ترین نگرانی‌اش این است که بمیرد و نتواند یک ساعت دیگر بسازد. گفت کاش ساعت‌سازهای جوان‌تر طاقت شاگردی‌اش را داشتند. گفت خیلی وقت است دیگر همه عجله دارند و ساعت‌ساز، در صبر است که استاد می‌شود.
البته که وقتی نوشتم «خیلی‌ها او را بلندترین قله در کوهستان...»، داشتم سعی می‌کردم به‌عنوان یک روزنامه‌نگار حرف بزنم. اما بگذارید خودم باشم. بگذارید خیلی ساده و بی‌رودربایستی بگویم فکر می‌کنم فیلیپ دوفور بهترین ساعت‌سازیست که در حال حاضر نفس می‌کشد. هر روز صبح از خواب بیدار می‌شود، صبحانه می‌خورد، پیپ و توتونش را برمی‌دارد و به کارگاهش می‌رود. لباس کارش را می‌پوشد و پشت میزی می‌نشیند که در معرض نور خورشید است. تنها و یگانه، شروع می‌کند به سمباده کشیدن روی قطعه‌ای به کوچکی یک دانه برنج. کار زیاد دارد. باید تا آخر سال دست‌کم ۵ سفارش دیگر را تحویل دهد.
درباره فیلیپ دوفور افسانه‌های زیادی می‌گویند. افسانه‌هایی که بیشترین قرابت را با واقعیت دارند. فیلیپ دوفور یک استاد کامل است. به باور او کمال در جزئیات خود را نشان می‌دهد. به باور او هیچ چیز به‌اندازه جزئیات به کل هویت نمی‌دهد. سال‌ها تمام جهان را در جست‌وجوی درختی گشت که بتواند با چوب مرطوب تنه‌اش پل‌های روی موومنت ساعت‌هایش را صیقل دهد.
درباره ساعت‌های او کسی معمولا قیمت نمی‌پرسد. اگر شانس بیاورید و بتوانید مثلا یک Philippe Dufour Simplicity (ببینید اسم ساعتش را «سادگی» گذاشته) پیدا کنید، محتمل است با دست‌کم ۵۰۰ هزار دلار مواجه شوید. صدها هزار دلار که وقتی پای دست‌ساخته خداوندگار ساعت‌سازی سنتی سوئیس به‌میان می‌آید، تبدیل به یک قیمت ناقابل می‌شود.
همین حالا که دارید این متن را می‌خوانید، یکی از آخرین دایناسورهای این دنیا در کارگاهش گوشه شهر کوچک لوسانتیه سوئیس، دارد چرخ محترم‌ترین صنعتِ هنرمندانه بشر را به‌آرامی می‌چرخاند.
ابتدا نوشتم، تربیت کامل دست‌کم یک شاگرد دیگر پیش از مرگ، بزرگ‌ترین دغدغه دوفور بود. حالا خبر خوب آن است که نه‌تنها دخترش «دنیلا» دارد در محضر پدر آموزش می‌بیند بلکه مدتیست مسئولیت ساخت بسیاری از قطعات و سرهم‌بندی آن‌ها را نیز برعهده دارد. این یعنی سنت و روش‌های ویژه این استاد بزرگ دیگر چندان در معرض پاک شدن از صفحه تاریخ نیستند و راه او ادامه خواهد داشت.
شخصیت‌هایی مثل «فیلیپ دوفور» را باید حلقه‌های اصلی اتصال میان وجه صنعتی و وجه هنری ساعت‌سازی دانست.
