بازگشت استقلال به فرمول دهه ۵۰
فرعباسی در موقعیتی قرار گرفته که می‌تواند خیلی زود، نه صرفاً ذخیره مطمئن، بلکه یک تهدید بالقوه برای دروازه‌بان اول تیم باشد
هفت صبح| استقلال، برای فصل جدید با جذب حبیب فرعباسی دروازه‌بان سابق ملوان، دوباره به یکی از فرمول‌های تاریخی‌اش برگشته: آغاز فصل با دو گلر آماده و مدعی برای ایستادن در چارچوب دروازه. این تصمیم، هرچند از بیرون نشانه‌ای از بلوغ فنی و آمادگی برای طول فصل به‌نظر می‌رسد اما در درون، سؤالات و نگرانی‌هایی را هم ایجاد می‌کند.
شماره دو با نیت یک؟
دروازه‌بان ۲۷ ساله تازه‌وارد، فصل قبل در ملوان، تیمی که اغلب زیر فشار حملات حریفان قرار می‌گرفت، ۳۳ بازی انجام داد، ۳۳ گل دریافت کرد و ۱۱ بار موفق به ثبت کلین‌شیت شد. در مقایسه با سید‌حسین حسینی که در ۴۲ بازی ۴۰ گل خورد و ۱۶ کلین‌شیت داشت، اختلاف عملکرد فاحشی دیده نمی‌شود؛ به‌ویژه وقتی شرایط دفاعی تیم‌ها را هم در نظر بگیریم. فرعباسی حالا در موقعیتی قرار گرفته که می‌تواند خیلی زود، نه صرفاً ذخیره مطمئن، بلکه یک تهدید بالقوه برای دروازه‌بان اول تیم باشد. اینکه آیا واقعاً برای رقابت آمده یا در عمل جایگاهی بالاتر از آن را می‌بیند، موضوعی است که کادر فنی و ساختار تیم باید با آن مواجه شود.
تجربه‌ای پرفراز و نشیب
سید‌حسین حسینی، کاپیتان فعلی استقلال، با سابقه ملی و سال‌ها حضور در درون دروازه، اگرچه مهره‌ای با ارزش تلقی می‌شود اما در تمام این سال‌ها کم‌حاشیه هم نبوده است. بعد از حواشی و اختلافات با مهدی رحمتی کاپیتان و دروازه‌بان قدیمی استقلال یا تجربه تلخ بازی با انگلیس در جام جهانی، اگرچه کلین‌شیت در برابر ولز هم در کارنامه‌‌اش یکی از نقاط درخشان است.
او بعد از قهرمانی در جام‌حذفی با استقلال در مصاحبه‌ای خودش را آماده‌ترین دروازه‌بان ایران دانست اما برخی منتقدان او را متهم به نوسان و افت در بازی‌ها و مقاطع کلیدی می‌کنند. نکته اینجاست که فصل گذشته استقلال با وجود عملکرد نه‌چندان خوبش در لیگ‌برتر ۳۰ بار دروازه‌اش را باز شده دیده و در خیلی از بازی‌های حساس دروازه‌اش لرزید؛ مسئله‌ای که همیشه در تیم‌های مدعی، زیر ذره‌بین است.
تاریخ پرتلاطم دروازه‌بان دوم‌ها
تجربه استقلال در ۵ دهه اخیر نشان می‌دهد که حضور همزمان دو گلر آماده، گاهی باعث پیشرفت شده و گاهی تیم را وارد بحران کرده است. مواردی مثل رقابت ناصر حجازی با رشیدی، بابازاده با عابدزاده یا بعدها رحمتی با طالب‌لو و سپس با حسینی و بعد حسینی و مظاهری، اغلب در ابتدا سازنده بودند اما وقتی به درستی مدیریت نشدند، حاشیه‌هایی ساختند که تا مدت‌ها ادامه داشت.
در مقاطعی، اختلاف میان دو دروازه‌بان، حتی به تصمیم‌گیری‌های فنی تیم ضربه زد. خاطراتی از دروازه‌بان‌هایی که از نیمکت‌نشینی قهر یا رسانه‌هایی که آتش اختلافات را شعله‌ور کردند، هنوز زنده است. حتی در سال‌هایی که استقلال قهرمانی را از دست داد، گاهی یکی از متهمان، بی‌ثباتی در دروازه بوده است.
مدیریت این رقابت
دروازه‌بان دوم وقتی به درستی انتخاب و هدایت شود، تیم را در بزنگاه‌ها نجات می‌دهد. اما اگر حس کند «شانس بازی ندارد» یا بالعکس، دروازه‌بان اول جایگاه خود را تضمین‌شده بداند، توازن روانی تیم به هم می‌خورد. فرعباسی نه یک استعداد خام است، نه ستاره‌ای بدون چالش. او تجربه لیگ برتر دارد و احتمالاً با انگیزه‌ای مضاعف به تمرینات خواهد آمد.کادر فنی استقلال حالا با چالشی جدی روبه‌روست: چگونه باید این رقابت را به سود تیم مهار کرد؟ در فصلی که هواداران هیچ چیزی جز قهرمانی را نمی‌پذیرند، کمترین حاشیه می‌تواند ضربه‌ای بزرگ باشد.
رسم قدیمی اما خطرناک
بازگشت استقلال به مدل دو گلر مدعی، شاید از منظر فنی تصمیم درستی باشد اما در باشگاهی که سابقه درگیری‌های رختکن در همین پست را بارها تجربه کرده، این تصمیم نیازمند مدیریت دقیق است. فرعباسی آمده تا به شماره یک برسد؛ حسینی، سال‌ها برای ماندن جنگیده. حالا دوباره سوت رقابت به صدا درآمده. اما این‌بار، چیزی که استقلال را قهرمان خواهد کرد، نه فقط سیوهای بزرگ، بلکه عملکرد حرفه‌ای در لحظه‌های بحرانی است.
