آدرنالین در آزادی!
بازی کابوسوار سرخها پایان شگفت انگیزی داشت
هفت صبح| همه چیز مثل کابوس برای پرسپولیسیها شروع شد. گولسیانی آسیب دید و فرشاد فرجی به خط دفاع منتقل شد. دقیقه 3 ماجرا عجیبتر شد. اورونوف توپ را به کنعانی زادگان داد و او هم به اسماعیلی فر سپرد. حضور مهاجم استقلال یعنی کاظمی موجب شد تا اسماعیلیفر تعادل خود را از دست بدهد و توپ را تقدیم مهاجم استقلال خوزستان کند .کاظمی توپ را برداشت اما کنعانی زادگان جلوی رویش بود. مدافع ملیپوش که نشان داده تبحر خاصی در دریبل خوردن بخصوص در حالت سرتوپ دارد و در بازی با قطر هم این شرایط خود را نشان داده بود به سادگی دریبل خورد و کاظمی رودرروی بیرانوند قرار گرفت. دروازهبان ملیپوش ما هم از دستپاچگی کنار تیر یک جا گرفته بود و یک فضای بی انتها رو به روی مهاجم استقلال بود و گل!
چند دقیقه بعد آل کثیر روی یک پاس عمقی عالی با دروازهبان حریف تک به تک شد اما گروسیان در حالتی شبیه امیلیانو مارتینز و ارتگا، با دراز کردن 180 درجه پای خود یک گل حتمی را از پرسپولیس دریغ کرد. سرخها حمله میکردند اما عقب ایستادن عجیب کنعانی زادگان و فرجی موجب شده بود تا فضای بینهایتی بین خط دفاع و میانی پرسپولیس شکل بگیرد تا سرخها باز هم در روحیه آماتوری عجیبشان فرصتهای بیشماری را تقدیم استقلال خوزستان کنند که دوتای آنها را بیرانوند جمع و جور کرد.
این شکل بازی پرسپولیس بالاخره دقیقه 41 کار دستشان داد. ضدحمله اهوازیها یک کرنر به ارمغان آورد و دفع توپ ناقص اسماعیلی فر با ضربه سر توپ بادآوردهای را نصیب رستم کرد تا این یکی با شوتی سنگین گل دوم را نصیب اهوازیها کند. ماجرا اما باز هم ادامه داشت. در موج حملات پرسپولیس وقتی که شوت اسماعیلیفر به تیردروازه خورد و پرسپولیسیها معتقد به کرنر بودند دروازهبان توپ را به سمت زمین پرسپولیس فرستاد. آقاپور توپ را با ضربه سر به روی هجده قدم انداخت و کاظمی که راحت بین فرجی بیخیال و کنعانی زادگان ایستاده بود سرضرب و با یک چرخش خوب توپ را به سمت دروازه پرسپولیس کوبید و گل سوم را به ثمر رساندند.
نیمه اول با چنین کابوسی به پایان رسید. تماشاگران عصبانی بودند و مجموعهای از دشنامها را نثار مربی و بازیکنان میکردند. اوسمار نیمه دوم را انتحاری آغاز کرد. بیرون بردن رفیعی و ریگی و فرجی و آوردن وحید امیری و خدابنده لو و نعمتی. با این تغییرات پرسپولیس حملهور شد و باز هم مطمئنترین بازیکن تیم امید عالیشاه بود. با تجربه و متمرکز.
عبدالکریم حسن که نیمه اول را بسیار بد سپری کرده بود به خود آمده بود ویک بند از سمت چپ توپ به روی دروازه استقلال میریخت. اما حادثه مهم لبخند اقبال به سرخها بود. مدافع خارجی و درجه یک استقلال خوزستان روی یک توپ ساده در کنار زمین به سمت اسماعیلی فر حرکت کرد و ناگهان پایش سر خورد و حرکتش به یک تکل دوپایی خطرناک بدل شد. او که یک کارت هم داشت با کارت دوم اخراج شد. فشار سرخها به حریف ده نفره در دقیقه 74 نتیجه داد وقتی که وحید امیری در گذر از مدافع حریف با خطا متوقف شد و کنعانی زادگان پنالتی را به گل بدل کرد.
دو دقیقه بعد یک حرکت خوب تیمی با پاس عمقی کنعانی زادگان این فرصت را به اسماعیلی فر داد تا با شوتی زمینی گل دوم را هم به ثمر برسانند. فشار همچنان ادامه داشت در حالیکه نیمکت استقلال خوزستان به شدت معترض بود. هیجان وقتی به اوج رسید که عیسی آل کثیر گل سوم را هم زد تا هر سه مقصر بزرگ نیمه اول حساب خود را صاف کنند.
از دقیقه 86 تا 98 بازی به یک لوناپارک ترسناک و پرهیجان بدل شده بود آن هم در حالیکه بازی نساجی و استقلال با همان نتیجه بدون گل ادامه داشت . تا این که دقیقه 96 این اورونوف بود که ضربه نهایی را به ثمر رساند تا یکی از شگفت انگیز ترین نتایج سالهای اخیر فوتبال ایران شکل بگیرد و شاگردان اوسمار به نحوی باورنکردنی به صدر جدول صعود کنند.