عصر یخبندان! | اولین قسمت از فینال جوکر ۲ نتوانست انتظارها را برآورده کند
«جوکر» به مرحله فینال آقایان رسیده است که کیفیت قسمت اول آن پایین‌تر از انتظارها بوده
هفت صبح| این مسابقه با الهام از برنامه ژاپنی Documental سه سال پیش ایرانیزه و منتشر شد و خیلی زود جای خود را میان مخاطبان باز کرد. احسان علیخانی و همکاران در پاسخ به درخواست‌های مکرر، بالاخره فصل دوم را با عنوان «جوکر؛ طبقه 21» آماده کردند.
از همان فصل اول، جدال بر‌سر کیفیت سری جدید مسابقه کلید خورد و در کنار آن، شوخی‌های منشوری، مورد انتقاد قرار گرفت. نکته مهم «جوکر 2» شکستن تابوی خانم‌ها در مسابقه است که از قضا نتیجه مطلوب بود و هنگام پخش فصل‌های مربوط به آنها اعتراض‌ها کاهش یافت. حالا «جوکر» به مرحله فینال آقایان رسیده است که کیفیت قسمت اول آن پایین‌تر از انتظارها بوده.
مورد اول| ترکیب شرکت‌کنندگان
اولین ایراد فینال «جوکر 2» مربوط است به ترکیب شرکت‌کنندگان. علی اوجی، علی صادقی، قدرتالله ایزدی، حمید لولایی، رضا شفیعی‌‌جم، نصرالله رادش، نیما شعبان‌‌نژاد و شهرام قائدی حاضران در مرحله فینال هستند که شش نفر از آنها در سری دوم حضور داشتند.
قابل درک است که سازندگان ناچار به انتخاب چنین ترکیبی بوده‌اند؛ چون برخی فرصت همکاری نداشتند و گروهی اساسا پا به صحنه «جوکر» نمی‌گذارند. برای مخاطب، فرامتن مهم نیست و با خود می‌گوید بیشتر شرکت‌کنندگان را چندی پیش در پنج قسمت دیده. بدتر اینکه اغلب آنها عملکردی ضعیف داشتند. بنابراین، اولین عاملی که به فینال «جوکر» لطمه وارد کرده، مربوط به شرکت‌کنندگان است.
مورد دوم| عملکرد شرکت‌کنندگان
گاهی یک ترکیب تکراری، نتیجه جذاب و دلنشین به همراه دارد. درباره قسمت اول «جوکر» اما باید اذعان کرد آقایان، فاقد خلاقیت مبتنی بر کمدی بودند و شوخی‌های‌شان همان اشارات دوپهلوی آشنا بود و کمی رقص و آواز. مثلا در بخش «جوکر تایم»، قدرتالله ایزدی نقش یک مرغ را بازی کرد و می‌توانید حدس بزنید شوخی‌های منشوری چگونه شکل گرفت. فعلا مسئله ما، درستی یا نادرستی جنس شوخی‌ها نیست؛ بلکه مراد این است که آقایان محترم، با سابقه طولانی در ژانر کمدی، چرا ملاحت کافی ندارند؟ چرا تا کم می‌آورند سراغ رقص و نیش‌های دردسرساز می‌روند؟ مگر خانم‌ها بدون توسل به چنین مواردی، موفق نشدند و رضایت حداکثری به دست نیاوردند؟
مورد سوم| خالی از شگفتانه
صحبت از «جوکر» است و فینال آن. پس توقع می‌رود از همان گام اول ایده‌های منحصر به فرد رو شود تا مخاطب یک دل سیر بخندد. قسمت نخست اما از این ویژگی‌ها بهره نمی‌برد و مخاطب با اتفاقات و مواردی تکراری مواجه می‌شود. شاید اگر سابقه ذهنی وجود نداشت، تا این حد «جوکر» مورد انتقاد قرار نمی‌گرفت. چه کنیم که خود مسابقه، سطح توقع را بالا برده است و احسان علیخانی برای ادامه آن چالش‌هایی اساسی پیش رو دارد. در هر حال، گروه نویسندگان باید چالش‌های جذاب‌تری برای شروع فینال طراحی می‌کرد. ضمنا لازم بود موقعیتی برای آقایانِ کم نمک شکل بگیرد تا بیش از حد مقابل دوربین رها و بی‌خاصیت نباشند.
مورد چهارم| استفاده بد از استاد
برنامه «ممیزی» یک شخصیت بامزه دارد به اسم استاد با بازی وحید آقاپور. او ممیز است و فیلم و سریال‌ها و ترانه‌ها را بر‌اساس سلیقه خود تغییر می‌دهد. استاد، محبوب است چون با زبان کمدی حرف دل مردم را می‌زند. سازندگان «جوکر» پیش خود فکر کردند چطور می‌توانند جواب منتقدان مسابقه را بدهند و به این نتیجه رسیدند که استاد را از «ممیزی» به «جوکر» بیاورند. استاد به احسان علیخانی و بخش‌های مختلف مسابقه گیر داد اما جز چند لحظه، باقی موارد دلنشین و خنده‌آور نبود. چرا؟ چون استاد در قالب برنامه «ممیزی» و با همراهی حامد جوادزاده موفق است؛ نه در یک صحنه شلوغ.
مورد پنجم| ساختار
«جوکر» در هر فصل یک مقدمه طولانی دارد که شامل معارفه شرکت‌کنندگان، بگو بخند آنها، بیان نظرشان درباره رقابت مقابل دوربین و... است. اگر آنها سر حال باشند، لحظات مفرحی شکل می‌گیرد؛ اگر‌نه فقط وقت مخاطب هدر می‌رود. پیش‌درآمد اولین قسمت فینال «جوکر2» جزو مواردِ خالی از جذابیت کافی است. دلیل اصلی همانی است که گفتیم: اکثر شرکت‌کنندگان را تازه ملاقات کرده بودیم و دیدار تازه با آنها توام با هیجان نبود.
شوخی و کل‌کل و نکاتی از این دست هم آنقدر ویژه نبودند که سرگرم شویم و لبخند بزنیم. با این حساب چرا در تدوین، بخش‌های اضافه کوتاه نشد و ریتم بالا نرفت؟ از طرفی، حضور شخصیت استاد، مسیر مسابقه را برای لحظات زیادی منحرف کرد. با این اتفاق یاد «شام ایرانی» افتادیم که رسالتش چیز دیگری است اما بخش زیادی از آن به بازی مافیا گذشت!
استاد حدود نیم ساعت پس از شروع «جوکر» پا به مسابقه گذاشت و تازه بعد از گذشت 20 دقیقه و به عبارتی در دقیقه 50 «جوکر»، زنگ مسابقه نواخته شد تا رقابت برای «نخندیدن» شروع شود. چرا این کار زودتر انجام نشد و فضای برنامه بیش از حد رها بود؟ عدم توجه به چنین نکات بدیهی، لطمه مضاعف به اولین قسمت فینال آقایان در «جوکر 2» وارد کرده است. امیدواریم قسمت‌های بعدی این رئالیتی‌شو خنده و نشاط به قدر کفایت داشته باشد.
فصل پنجم «جوکر» مقدمه‌ای طولانی داشت و نزدیک به نیم ساعت به معارفه و احوال‌پرسی و شوخی شرکت‌کننده‌ها و صحبت آنها مقابل دوربین گذشت. این در حالی است که اغلب حاضران در مسابقه را چندی پیش ملاقات کرده بودیم و باید موقع تدوین، ضرباهنگ بالا می‌رفت. نکته مهم‌تر: شوخی و حرف شرکت‌کنندگان به همراه رقص حمید لولایی و قدرتالله ایزدی تکراری و خالی از جذابیت کافی بودند. این موارد اما کوتاه نشدند تا وقت و گیگ هدر رود!