‌۲۵۰ فیلم . شمارش معکوس -۵ | عشاق دلخسته و پلیس‌های فاسد

هفت صبح| پنجمین قسمت از پاورقی جدید ما. گذری از 250 فیلم مورد علاقه‌ام و در یک شمارش معکوس. شاید انتخاب مثلا 100 فیلم معقول‌تر بود اما هرکاری کردم فهرستم کمتر از 250 فیلم نشد. آن دسته از  فیلم‌های ایرانی  هم که به نظرم جذاب می‌آمدند، در لابه‌لای این نام‌های بزرگ تاریخ سینما ارائه می‌شوند. بسیاری از فیلم‌های بزرگ تاریخ سینما در این فهرست هستند و بسیاری هم نیستند اما به نظرم همین غیرقابل پیش‌بینی بودن این فهرست می‌تواند از نقاط قوتش باشد!

205- دهان باز

فیلم سنگدلانه و موثر موریس پیالا درباره حضور پسر و عروس یک زن بیمار در حال احتضار و همین طور همسر زن. با تصاویری واقع بینانه و بدون روتوش از زندگی در یک شهر کوچک در فرانسه دهه هفتاد. فیلم هیچ دورنمای احساساتی برای تماشاگر خود ایجاد نمی‌کند و هیچ روزنه‌ای برای  تحول و یا تزکیه قهرمانان خود عرضه نمی‌کند. مردان و زنان شاهد از دست رفتن عزیزان خود هستند و در اولین فرصت به ادامه اشتباهات و گناهان خود می‌پردازند. یکی از بهترین و مهجورترین فیلم‌های دهه هفتاد.

THE  MOUTH  AGAPE. 1974

204- ایندیانا جونز و آخرین جنگ صلیبی

قسمت سوم مجموعه ایندیاناجونز به لطف حضور شون کانری در نقش پدر دکترجونز و البته زنجیره پایان ناپذیر از شوخی‌ها به فیلمی پرتحرک و بسیار هوشمندانه بدل می‌شود که یک ضرب شست در ژانر کمدی‌های حادثه‌ای است. هرچند فصل پایانی فیلم از نوعی تعصب مذهبی آزارنده رنج می‌برد اما در مجموع فیلمی بسیار خوشایند و سرزنده است. برخی از شوخی‌های فیلم با بهترین کارهای لوبیچ و استرجس قابل مقایسه است. 

INDIANA JONES AND LAST CURUSADE.1989

203- شاهین مالت

اقتباس هنرمندانه جان هیوستن از شاهکار بدبینانه دشیل همت در ادبیات  پلیسی که به عنوان اولین فیلم مهم ژانر نوآر ستایش می‌شود‌. فیلمی که به شکلی استادانه و در مینیمال‌ترین شکل ممکن کارگردانی شده و از بازی‌های خوب همفری بوگارت و پیتر لور و مری آستور سود می‌برد. 

MALTES  FALCON. 1941

‌

202-میل مبهم هوس

آخرین فیلم لوئیز بونوئل بزرگ بازیگوشانه‌ترین و جوانانه‌ترین فیلم اوست. با ایده دیوانه‌وار ایفای نقش یک کاراکتر توسط دو بازیگر که نشانه‌ای از روحیات متضاد انباشته شده در یک دختر جوان اسپانیایی هستند. پایان فیلم و آن انفجار تروریستی نامفهوم، یک خاتمه تیپیک و تاثیرگذار بر کهکشان سینمای بونوئل است. 

THAT  OBSCURE  OBJECT  Of  DESIRE. 1977 

‌201- مکس و اوراقچی‌ها

یکی از سنجیده‌ترین فیلم‌های کلود سوته که این بار میشل پیکولی را در قامت یک پلیس عرضه می‌کند. پلیسی که از عشق رمی اشنایدر سوءاستفاده می‌کند تا یک تبهکار را به دام بیاندازد. سوته در بهترین فرم خود. فیلم تصویر متقاعد کننده‌ای از دنیای حاشیه‌نشین‌های پاریس به تماشا می‌گذارد و مثل همه کارهای سوته از فیلمنامه قدرتمندی برخوردار است.

MAX  AND  JUNCKMEN.1971

200-دو نفر در سایه

واپسین کار میکیو ناروسه سینماگر بزرگ ژاپنی شاید به لحاظ فیلمنامه تماشاگر را سردرگم کند اما به لحاظ میزانسن و بازی‌ها با بهترین فیلم‌های داگلاس سیرک برابری می‌کند. این فیلم رنگی از طراحی صحنه و لباسی در حد مشهورترین ملودرام‌های هالیوودی برخوردار است مضاف بر این که از حس و حال کارهای درجه یک میکیو ناروسه هم سود می‌برد. ارتباط زنی که شوهرش را در یک سانحه رانندگی از دست داده با مردی که متهم است در این تصادف مقصر بوده است.

TWO  IN  THE  SHADOW.1967

199-روانی

فیلم مشهور آلفرد هیچکاک که در یک ساعت ابتدایی خود یک شاهکار بی‌نقص و تهاجمی است و در 40 دقیقه آخر به یک  اثر متزلزل تبدیل می‌شود. اما هنوز هم تاثیر یک ساعت ابتدایی‌اش مخوف و رعب‌آور است. با بازی‌های درخشان جانت لی و آنتونی پرکینز. فیلم دیگر در فرهنگ سینمای جهان به عنوان یک کالت ثبت شده است و به لحاظ تاریخی هالیوود را به دو قسمت مجزا بدل می‌کند. به عنوان یک طرفدار سینمای هیچکاک جزو شیفتگان این فیلم نیستم. 

PSYCHO. 1960

198- آخرین دوئل

مشخص نیست که چرا این فیلم زیبای ریدلی اسکات به اندازه کافی از سوی منتقدین ارج ندید؟ روایت تاریخی از اولین «می تو» در قرون وسطی که با وسواس خاص اسکات کارگردانی شده و از ریزه کاری‌هایی در شخصیت‌پردازی و روایت سود می‌برد که شاید از تیررس منتقدان کم طاقت کنونی دور شده باشد. با  بازی‌های خیره کننده از مت دیمون، ‌آدام درایور، جودی کومر و بن افلک. صحنه نبرد پایانی دو شوالیه از نفسگیرترین جنگ‌های تن به تن در تاریخ سینماست. 

LAST DUEL.2022

197- نشانی از شر

اثر کلاسیک اورسن ولز که درسی است در میزانسن و حرکت دوربین. با داستانی سیاه که به یکی از فیلم‌های نمونه‌ای ژانر نوآر بدل شد و البته مثل اکثر کارهای ولز از کمبود احساسات انسانی رنج می‌برد. با بازی‌های خوب چارلتون هستون و جانت لی و مارلن دیتریش و خود اورسن ولز در نقش یک پلیس چاق و فاسد مکزیکی.

TOUCH  OF  EVIL. 1958

196- دنباله رو

فیلم کلاسیک برناردو برتولوچی که به مطالعه‌ای عمیق درباره ماهیت فراگیر فاشیسم  می‌پردازد و یکی از قله‌های سینمای سیاسی در دنیاست. موسیقی حیرت انگیز ژرژ دلرو و بازی‌های خوب ژان لویی ترنتینیان و دومنیک ساندا از نقاط قوت این فیلم درخشان برناردو برتولوچی هستند.

THE  CONFORMIST. 1970