از قمار به ورزش
نگاهی به تغییر چهره لاس‌وگاس در گذر زمان
روزنامه هفت صبح| پنجاه و هشتمین سوپربول، یکشنبه هفته گذشته بین تیم‌های سانفرانسیسکو فورتی و کانزاس سیتی شیفز در ورزشگاه الیجنت لاس‌وگاس برگزار شد. راجر گودل، نماینده لیگ فوتبال آمریکایی می‌گوید: «ده سال پیش تصور نمی‌کردم روزی سوپر بول را در لاس‌وگاس ببینم. اما این شهر اکنون به یک شهر ورزشی در آمریکا تبدیل شده است.»
اما چرا گودل و بسیاری دیگر تصور نمی‌کردند، لاس‌وگاس روزی یک شهر ورزشی در آمریکا شود، برای چندین دهه، دعوت از تیم‌های بزرگ و برتر ورزشی به «شهر گناه»، تابو به نظر می‌رسید. در سال ۲۰۰۳، لیگ ملی فوتبال آمریکایی حتی تصمیم گرفت که تبلیغات تلویزیونی وگاس با شعار «آنچه اینجا اتفاق می‌افتد، همینجا می‌ماند» مناسب پخش در بازی سوپربول نیست.
اما اکنون یکی از بزرگترین مسابقات ورزشی آمریکا برای اولین بار در این شهر برگزار می‌شود که نشان از تحولی بزرگ است. تیم‌داری در هاکی روی یخ آن هم در بیابان‌های نوادا، کمی دور از ذهن و بلندپروازانه به نظر می‌رسید. اما مردم و بازیکنان با هم متحد شدند تا نشان دهند که ورزش‌های تیمی هم می‌توانند در وگاس زنده بمانند و حتی پیشرفت کنند.
بوکس اولین ورزشی بود که در دهه ۱۹۵۰ به وگاس آمد تا از جذابیت‌های آن در کنار قمار برای جذب بیشتر مشتریان به کازینوها استفاده شود. برگزاری بسیاری از مبارزات قهرمانی جهان باعث شد تا در دهه ۱۹۶۰ وگاس به پایتخت بوکس جهان تبدیل شود. اتفاقی که بعدها برای مسابقات کشتی کچ و «یو‌اف‌سی» هم تکرار شد.
وگاس همچنین میزبان مسابقات سالانه گلف و تنیس، در کنار رویدادهای مختلف موتورسواری بوده است. لیگ‌های بزرگ هم گاهی رویدادهای نمایشی خود را در وگاس برگزار می‌کردند. اما ورزش‌های تیمی همواره با چالش همراه بوده‌اند. چندین تیم کوچک فوتبال آمریکایی تلاش کردند تا وگاس میزبان مسابقات آنها باشد، اما شکست خوردند.
یکی از دلایل عدم موفقیت آنها، بازی در مکان‌های نامناسب و دور از شهر بود که باعث شد تماشاگران استقبال چندانی نکنند. شرط‌بندی ورزشی مدت‌هاست که در ایالت نوادا قانونی اعلام شده است، اما شهرت تاریخی لاس‌وگاس در فساد و جرایم سازمان‌یافته، باعث شده بود چهار لیگ بزرگ فوتبال آمریکایی، بسکتبال، بیسبال و هاکی روی یخ نسبت به برگزاری مسابقاتشان در این شهر، تردید داشته باشند.
همچنین آنها هنوز متقاعد نشده بودند که بازار وگاس به اندازه‌ای بزرگ است که بتواند از یک تیم حرفه‌ای پشتیبانی کند و تماشاگران بسیاری را جذب کند. به همین دلیل، برای مدت طولانی تنها داستان موفقیت ورزشی شهر، آندره آغاسی، ستاره سال‌های گذشته تنیس بود که خانواده‌اش هشت سال قبل از تولد او در سال ۱۹۶۲ به آنجا نقل مکان کردند.
امانوئل، پدر آندره آغاسی، که قبل از نقل مکان به آمریکا و استخدام به عنوان پیشخدمت در کازینو تروپیکانا لاس وگاس، عضو تیم ملی بوکس ایران در المپیک بود، نمونه‌ای از بیشتر شهروندان این شهر بود که برای کار در صنعت سرگرمی به این شهر آمدند.
در سال ۱۹۶۲، جمعیت وگاس حدود ۱۱۰ هزار نفر بود. وقتی آغاسی اولین گرند اسلم خود را در ویمبلدون ۱۹۹۲ برد، جمعیت این شهر حدود ۸۰۰ هزار نفر شده بود و تا سال ۲۰۱۴ به ۲/۲ میلیون رسید. با افزایش جمعیت، بیل فولی که سرمایه‌داری اهل تگزاس بود احساس کرد چیزی تغییر کرده و فرصتی پیش آمده تا بتواند تیمی را به وگاس منتقل کند.
در ژوئن ۲۰۱۶، وگاس در رقابت با کبک، پیروز شد و مجوز تیم‌داری با سرمایه‌گذاری پانصد میلیون دلاری فولی به این شهر تعلق گرفت. در آن زمان، وگاس بزرگترین بازار آمریکا بود که تیم بزرگی در لیگ نداشت. نزدیک‌ترین تیم هاکی، تیم کایوت‌های آریزونا در ایالت همسایه بود که سال‌ها با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می‌کرد و به سختی توانسته بود در لیگ ملی هاکی حضور داشته باشد.
در ابتدا شاید دور از ذهن به نظر می‌رسید، اما مشخص شد که طرفداران هاکی روی یخ در وگاس بسیار بیشتر از تصور هستند. شاید خیلی از آنها اول هوادار تیم زادگاه خود باشند، اما در سایر بازی‌های فصل از شوالیه‌های طلایی حمایت می‌کردند. استقبال از این تیم به اندازه‌ای بود که تعداد اعضای دارنده بلیت فصلی برای سالنی با ۱۷ هزار و ۳۶۷ صندلی به ۱۴ هزار نفر رسید.
پیش‌بینی فولی مبنی بر اینکه این تیم سه سال دیگر به پلی آف می‌رسد و در شش سال جام استنلی را می‌برد، به این هیجان دامن زد. اما قبل از اولین بازی آنها در اکتبر ۲۰۱۷، یک تراژدی اتفاق افتاد. در اول اکتبر ۲۰۱۷، ۲۲ هزار طرفدار موسیقی کانتری در حال لذت بردن از آخرین روز فستیوال موسیقی بودند که یک مرد مسلح از هتل ماندالی بی به سوی آنها تیراندازی کرد. در این حادثه که مرگبارترین تیراندازی توسط یک مرد مسلح در تاریخ آمریکا بوده است، ۵۸ نفر کشته و بیش از ۸۰۰ نفر مجروح شدند. همین باعث شد تا پیوند بین مردم و این تیم عمیق‌تر شود.
پنج سال پس از لغو قانون ممنوعیت شرط‌بندی در نوادا و وگاس، ۲۲۰ میلیارد دلار به طور قانونی در ورزش شرط‌بندی شده است که حاصل آن سه میلیارد دلار درآمد مالیاتی بوده است. شرط بندی در بازار غیرقانونی هم از ۱۵۰ میلیارد دلار به ۶۴ میلیارد دلار کاهش یافته است.
علاوه بر قمار، مانع دیگر بر سر حضور تیم‌ها، وجود مراکز گوناگون تفریحی و سرگرمی در وگاس بود که ممکن بود موجب از دست دادن تماشاگران شود. اما گروه هتل‌های ام‌جی‌ام، یکی از بزرگترین مالکان شهر، جذابیت ورزش را خیلی زود فهمید و ورزشگاه تی‌موبایل آره‌نا را که خانه شوالیه‌های طلایی است، در سال ۲۰۱۶ ساخت.
در ورزشگاه الیجنت هم تیم رایدرز پس از همه‌گیری کرونا، توانسته بلیت‌های بسیاری بفروشد؛ زیرا آنها هم می‌دانند چگونه در وگاس نمایش اجرا کنند. پارسال مسابقات فرمول یک هم در مقیاسی بسیار بزرگتر و پر زرق و برق‌تر از گذشته، زمانی که دو جایزه بزرگ در پارکینگ هتل سزار پالاس در دهه ۱۹۸۰ برگزار شد، به وگاس بازگشت.
مکس فرشتاپن، قهرمان جهان، در ابتدا چندان علاقه‌ای به حضور در این مسابقات نداشت و آن را بیشتر نمایش می‌دانست تا ورزش. اما با برگزاری باشکوه و موفقیت‌آمیز این رویداد، حتی او هم لحن خود را تغییر داد و پس از پیروزی در مسابقه، آهنگ ویوا لاس وگاس را در کابین خود خواند و پذیرفت که مسابقه جذابی بوده است. تجربه موفقیت‌آمیز میزبانی از مسابقات فرمول یک نشان داد که این شهر می‌تواند سوپربول را هم میزبانی کند و مردم در کنار رویداد اصلی، می‌توانند از سایر سرگرمی‌های لاس وگاس استفاده کنند.
طبق تحقیقات حدود یک‌چهارم از جمعیت آمریکا پیش‌تر علاقه‌ای به بازدید از وگاس نداشتند. اما اکنون، وقتی تیم آنها در این شهر مسابقه دارد، به این جا سفر می‌کنند. هیل می‌گوید: «ورزش برند این شهر را به شکلی تغییر داده که از هیچ راه دیگری ممکن نبود. لاس وگاس الان تجربه کافی در برگزاری مسابقات گوناگون را به‌دست آورده و توانسته اعتماد لیگ‌ها و تیم‌ها را به خود جلب کند.»
با تأیید انتقال تیم اتلتیکس به وگاس، توسط لیگ بیسبال آمریکا در نوامبر گذشته، بیسبال ورزش تیمی بزرگ بعدی است که پس از هاکی و فوتبال آمریکایی در وگاس تیم خواهد داشت. لاس وگاس اکنون حمایت برخی از بزرگترین نام‌های ورزشی را به دست آورده است.
از تام بریدی و دیوید بکام تا شکیل اونیل و لبرون جیمز طرفدار انتقال امتیاز تیم‌هایی از لیگ حرفه‌ای بسکتبال و بیسبال به وگاس شده‌اند. جیمز در سخنرانی خود در افتتاحیه تورنمنت میان فصل ان‌بی‌ای که در ماه نوامبر در وگاس برگزار شد، گفت: «وگاس یک شهر ورزشی است. امیدوارم روزی بتوانم امتیاز تیم خود را به اینجا بیاورم.» (بی‌بی‌سی)
