توصیه به مراقبت کنندگان از بیماران مبتلا به زوال عقل
بر اساس گزارشی از سوی پزشکان انجمن آلزایمر در آمریکا، از هر ۱۰ نفری که از یک بیمار مبتلا به زوال عقل مراقبت می کنند، شش نفر گزارش می‌دهند حداقل یک عامل خطر قابل اصلاح دارند که می‌تواند احتمال ابتلای آنها به زوال عقل را افزایش دهد.
این تحلیل توسط مرکز عالی سلامت عمومی در کاهش خطر زوال عقل وابسته به انجمن آلزایمر در دانشگاه مینه سوتا انجام شد.
این تحلیل شامل داده‌هایی از سیستم نظارت بر عوامل خطر رفتاری ۲۰۲۱-۲۰۲۲ (۴۷ ایالت) بود. این تحلیل شش عامل خطر قابل اصلاح برای زوال شناختی را بررسی کرد شامل چاقی، دیابت، خواب نامناسب (کمتر از شش ساعت خوابیدن)، سیگار کشیدن، فشار خون بالا و عدم فعالیت بدنی.
نتایج نشان داد که تقریباً از هر چهار مراقب بیمار مبتلا به زوال عقل، یک نفر (۲۴.۳ درصد) عوامل خطر متعددی برای زوال شناختی گزارش کرده است.
مراقبان افراد مبتلا به زوال عقل، بیشتر از جمعیت عمومی درگیر چاقی (۸ درصد بیشتر)، دیابت (۱۲ درصد بیشتر)، خواب نامناسب (۲۱ درصد بیشتر)، سیگار کشیدن (۳۰ درصد بیشتر) و فشار خون بالا (۲۷ درصد بیشتر) بودند. در مقابل نیز عدم فعالیت بدنی در بین مراقبان بیماران مبتلا به زوال عقل کمتر بود (۹ درصد کمتر).
به گزارش نشریه تخصصی «مدیکال اکسپرس»، علاوه بر این، مراقبان جوان‌تر (زیر ۴۵ سال) به ویژه در برابر داشتن عوامل خطر قابل اصلاح برای زوال شناختی آسیب‌پذیر بودند، به طوری که مراقبان جوان‌ترِ مبتلایان به زوال عقل، بیشتر احتمال داشت که عوامل خطر متعددی داشته باشند (۲۱.۶ در مقابل ۱۵.۵ درصد در جمعیت عمومی).
در همین حال «متیو باومگارت»، معاون ارشد سیاست‌های سلامت در انجمن آلزایمر آمریکا در بیانیه‌ای گفت: این تحلیل، آسیب‌پذیری مراقبان بیماران مبتلا به زوال عقل را برجسته می‌کند. مراقبان بیماران مبتلا به زوال عقل اغلب آنقدر مشغول مراقبت از یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود هستند که سلامت خود را نادیده می‌گیرند. این تحلیل باید زنگ خطری برای سلامت عمومی باشد تا استراتژی‌هایی را تدوین کند که به سلامت مراقبان رسیدگی و به این جمعیت در معرض خطر کمک کند.
برای افرادی که به هر دلیلی چه ژنتیکی و چه سبک زندگی ناسالم، گرفتار این اختلال عصبی پیش‌رونده می‌شوند یک نکته قابل تامل و حیاتی در روند مدیریت بیماری وجود دارد و آن، نقش بسیار مهم افرادی است که از این بیماران مراقبت می‌کنند. باید توجه داشت که خانواده ها و بستگان مبتلایان به زوال عقل و آلزایمر نیز با پیشرفت مرحله به مرحله‌ی این بیماری، تحت تاثیر قرار می‌گیرند. افرادی که با این بیماران در تماس هستند، علاوه بر رنج اینکه عزیزانشان هر روزه بخشی از توانایی‌های خود را از دست می‌دهند و نیاز به مراقبت دارند، می‌بایست به این بیماران کمک کنند تا حد امکان کارکرد و توانایی‌های خودشان را حفظ کنند و در عین حال از صدمات احتمالی مرتبط با عوارض این بیماری در امان بمانند.
هزینه‌های بالای چکاپ‌های پزشکی و داروهای این بیماری که باید برای مبتلایان به آلزایمر تهیه کرد نیز از دیگر مشکلاتی است که خانواده‌های این بیماران در بیشتر کشورها با آن روبرو هستند.
همچنین از آنجایی که ممکن است مراقبت کنندگان به دلیل اینکه این بیماری، توانایی‌ها و ابعاد مختلف بیمار از جمله قدرت تصمیم گیری، قدرت تکلم، توانایی‌های شناختی و ... را تحت تاثیر قرار می‌دهد، دچار کلافگی و خستگی شده و برای تعامل با بیمار دچار مشکل شوند، به همین دلیل توصیه می‌شود که مراقبت کنندگان از مبتلایان به آلزایمر و زوال عقل هم از همان ابتدای تشخیص این بیماری در بیمارشان تا مراحل بسیار پیشرفته آن، نسبت به سلامت روان خود نیز مراقبت‌های لازم را انجام دهند، زیرا وضعیت روانی و حالات مراقبت کنندگان می‌تواند بر وضعیت و حالات این بیماران تاثیر بگذارد.
