اضطراب و اندوه نسل زد
منحنی شادی دیرینه پس از سال‌ها عوض شده و این موضوع محققان را گیج کرده است
هفت صبح| برای مدت طولانی، اعتقاد بر این بود که «فرود منحنی شادی» معروف، حدود 40 سالگی، یعنی همان «بحران میانسالی» که بسیار مورد بحث قرار گرفته است، ظاهر می‌شود. نکته شگفت‌انگیز: محققان متوجه یک فروپاشی عاطفی بسیار زودتر شده‌اند. منحنی شادی دیگر از شکل U کلاسیک پیروی نمی‌کند که در حدود سنین ۴۰-۵۰ سالگی کاهش قابل‌توجهی داشته باشد، بلکه در نوجوانی یا حتی پیش از نوجوانی شروع به سقوط می‌کند. چگونه می‌توان این پدیده را توضیح داد؟
جوانی قرار است آن دوره طلایی باشد که در آن هر چیزی ممکن است، دوره‌ای که ما با انرژی کشف، آزادی و گاهی عشق نوپا پیش می‌رویم اما واقعیت برای جوانان امروز کاملا متفاوت است. بحران‌های اقتصادی، وضعیت اضطراری آب و هوا، درگیری‌های ژئوپلیتیکی، فشار اجتماعی مداوم...
محققان می‌گویند «این نسل با سطح بی‌سابقه‌ای از عدم قطعیت روبه‌رو است». بزرگ شدن در جهانی که معیارهای اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی دائما در حال تغییر هستند، نوعی استرس مزمن ایجاد می‌کند. وقتی به نظر می‌رسد زمین زیر پای‌مان سفت نیست، غیرممکن است که خود را در آینده‌ای پایدار تصور کنیم.
امروز محققان دریافته‌اند آن منحنی شادی که مدت‌ها به شکل U قابل پیش‌بینی بوده، در حال مسطح شدن است، زیرا شادی در اوایل زندگی نسبت به گذشته رو به کاهش است.این تحقیق مطالعات شکوفایی جهانی، با همکاری میان محققان دانشگاه هاروارد و بیلور است، اطلاعاتی که توسط گالوب از بیش از 200 هزار نفر در 22 کشور را جمع‌آوری و تحلیل کرده است.
آنها کشف کردند که به طور متوسط، جوانان ۱۸ تا ۲۹ ساله ناراضی بودند، در حالی که با سلامت روانی و جسمی ضعیف، برداشت‌های منفی از شخصیت خود، یافتن معنا در زندگی، امنیت مالی و کیفیت روابط‌شان دست و پنجه نرم می‌کردند. محققان با استفاده از معیار شکوفایی هاروارد - ترکیبی از شادی و رضایت از زندگی، سلامت جسمی و روانی، معنا و هدف، شخصیت و فضیلت و روابط اجتماعی نزدیک - میزان شکوفایی هر شرکت‌کننده در زندگی خود را تعیین کردند.
اکنون، آنها دریافتند که منحنی شکوفایی تا حدود 50سالگی، زمانی که دوباره شروع به افزایش می‌کند، مسطح است. محققان دریافتند که این موضوع در چندین کشور، از جمله بریتانیا و استرالیا، صادق است - اما شکاف رفاه جوانان و بزرگسالان مسن‌تر در ایالات متحده بیشترین بود.
تایلر جی. وندرویل، نویسنده اصلی این مطالعه و مدیر برنامه شکوفایی انسانی هاروارد، به نیویورک تایمز گفت: «این یک تصویر کاملا واضح است. آیا ما به اندازه کافی در رفاه جوانان سرمایه‌گذاری می‌کنیم؟»
چرا نسل زد اینقدر ناراضی است؟
تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که رضایت از زندگی و شادی در میان بزرگسالان جوان در دهه گذشته به طور پیوسته رو به کاهش بوده است. در ایالات متحده، نظرسنجی رفتارهای پرخطر جوانان (YRBSS) افزایش چشمگیر اضطراب و افسردگی را در میان نسل زد آمریکایی، به‌ویژه دختران جوان، گزارش کرده است.
در سال 2023، 53 درصد از دانش‌آموزان دختر دبیرستانی، در مقایسه با 28 درصد از پسران، احساس مداوم غم یا ناامیدی را گزارش کردند. نویسندگان مطالعه شکوفایی جهانی نوشتند: «جوانان به خوبی گذشته عمل نمی‌کنند. اگرچه علل احتمالا متنوع هستند اما نگرانی‌های مربوط به سلامت روان در بزرگسالان جوان به وضوح رو به افزایش است.»
یک نظرسنجی ملی در سال ۲۰۲۳ از دانشگاه هاروارد نیز نشان داد که بزرگسالان جوان (۱۸ تا ۲۵ ساله) نسبت به نوجوانان از میزان بالاتری از اضطراب و افسردگی رنج می‌برند. این مطالعه به این نتیجه رسید که عوامل زیر باعث کاهش سلامت روان نسل زد می‌شوند:
فقدان معنا و جهت: این نظرسنجی نشان داد که بیش از نیمی (۵۸ درصد) از بزرگسالان جوان گزارش دادند که در ماه گذشته فاقد «معنا یا هدف» در زندگی خود بوده‌اند و نیمی از آنها نیز گزارش دادند که سلامت روان آنها تحت تأثیر منفی «نمی‌دانم با زندگی‌ام چه کنم» قرار گرفته است.
نگرانی‌های مالی: ۵۶ درصد از بزرگسالان جوان نگران رفاه مالی خود بودند.
فشار برای موفقیت: نیمی از بزرگسالان جوان ابراز کردند که فشار موفقیت بر سلامت روان آنها تأثیر منفی گذاشته است.
احساس اینکه دنیا در حال فروپاشی است: ۴۵ درصد از بزرگسالان جوان گزارش دادند که «حس عمومی مبنی بر اینکه همه چیز در حال فروپاشی است» باعث کاهش سلامت روان آنها شده .
تنهایی و انزوای اجتماعی: تقریبا نیمی (۴۴ درصد) از بزرگسالان جوان احساس بی‌اهمیت بودن برای دیگران را گزارش کردند، در حالی که ۳۴درصد گزارش دادند که تنها هستند.
مسائل اجتماعی و سیاسی: مسائل گسترده‌ای مانند تغییرات اقلیمی، خشونت با اسلحه در مدارس و نگرانی‌ها در مورد رهبری سیاسی از جمله موضوعاتی بودند که نسل زد را تحت تأثیر قرار می‌دادند.
بله، گذر از یک دوره غم و اندوه در نوجوانی یا اوایل بزرگسالی دشوار است اما این مطالعه یک نکته اساسی را به ما یادآوری می‌کند این یک شکست شخصی نیست. این احساس ناراحتی، واکنشی انسانی به یک زمینه جهانی ناپایدار است و غم و اندوه در این سن به خودی خود یک هدف نیست. این یک مرحله است، یک گذرگاه که با گذشت زمان، جای خود را به شکلی پایدارتر به آرامش درونی می‌دهد.
