تفنگ‌های بی‌سرباز | بحران پنهانی در نظام گزینش پزشکی ارتش آمریکا

هفت صبح|   ارتش ایالات متحده به‌تازگی اعلام کرد که توانسته در سال مالی ۲۰۲۵ به هدف خود در جذب نیروی انسانی برسد؛ خبری که شاید برای آنها نویدبخش پایان روند نگران‌کننده‌ای باشد که در سال‌های گذشته، ارتش آمریکا را از دستیابی به نیروی تازه‌نفس بازداشته بود‌ اما پشت این «موفقیت» یک حقیقت نگران‌کننده پنهان شده است:

نظام معیوب غربالگری پزشکی، هنوز هم هزاران داوطلب واجد شرایط را از ورود به ارتش بازمی‌دارد. سرهنگ بازنشسته جیمز دبلیو. ولش‌ که سال‌ها در فرماندهی جذب نیرو در ارتش آمریکا خدمت کرده، در یادداشتی هشدار می‌دهد که روند فعلی گزینش به‌ویژه پس از اجرای سامانه جدیدی موسوم به ام‌اچ‌اس، به یکی از مخرب‌ترین عوامل شکست در جذب نیرو تبدیل شده است.

در سال ۲۰۲۱، وزارت دفاع آمریکا با نیت بهبود دقت در تشخیص مشکلات جسمی و روانی پیشین داوطلبان، سامانه‌ای به نام ام‌اچ‌اس را معرفی کرد؛ سیستمی که به پرونده کامل پزشکی دیجیتال افراد دسترسی دارد و قرار بود کار را برای شناسایی مشکلات جدی‌تر کند. اما نتیجه چیز دیگری از آب درآمد. در گذشته، داوطلب شرایط جسمی‌اش را در مصاحبه اولیه اعلام می‌کرد و پزشکان ایستگاه‌های پردازش ورودی نظامی (MEPS) با معاینات حضوری درباره صلاحیت جسمی او تصمیم می‌گرفتند.

حالا اما سامانه جدید، با نگاهی موشکافانه و ماشینی، بسیاری را به‌خاطر پرونده‌های ناقص، مصرف داروی قدیمی، یا نشانه‌هایی گنگ از سابقه بیماری‌های جزئی، رد می‌کند. زمان بررسی پرونده‌ها نیز گاهی از چند هفته به چند ماه کشیده شد، روند پذیرش کند شد و شمار قابل‌توجهی از داوطلبان، به‌خاطر انتظار طولانی یا بی‌عدالتی سیستم، عطای خدمت در ارتش را به لقایش بخشیدند. از این رو، دسامبر ۲۰۲۱ به یکی از بدترین ماه‌های تاریخ جذب نیروی ارتش بدل شد.

در تابستان ۲۰۲۲، ام‌اچ‌اس به‌طور کامل در سراسر آمریکا اجرا شد. این در حالی بود که نیروهای جذب‌کننده، هنوز درگیر پیامدهای اقتصادی و روانی همه‌گیری کووید-۱۹ بودند و برای تشویق جوانان به پیوستن به ارتش، بیش از همیشه تلاش می‌کردند. اما سیستم جدید به‌جای کمک، تبدیل به مانعی بزرگ شد.

هدف آن نه تسهیل جذب نیرو، بلکه حذف سیستماتیک داوطلبان بود؛ داوطلبانی که بخش زیادی‌شان از نظر عملیاتی سالم و قابل اعتماد بودند. برای نمونه، جوانی که در کودکی به‌خاطر اضطراب چند جلسه روان‌درمانی رفته بود یا در نوجوانی برای آلرژی خفیف دارویی مصرف کرده بود، ممکن بود صرفاً به‌دلیل ثبت آن در پرونده پزشکی، از فهرست داوطلبان حذف شود، حتی اگر هیچ اثری از بیماری در حال حاضر نداشت.

ارتش برای مقابله با این بحران، چند اقدام ابتکاری انجام داد: برخی محدودیت‌ها در جذب را کاهش داد، دوره‌ای موسوم به «سربازان آینده» راه انداخت تا به داوطلبان کمک کند صلاحیت لازم را کسب کنند و مشوق‌های تازه‌ای برای جذب نیروی انسانی در نظر گرفت. اما همه اینها فقط مانند بستن زخم‌های عمیق با چسب زخم هستند.

آنچه نیاز است، بازنگری اساسی در نحوه غربالگری پزشکی و فرآیندهای پذیرش ارتش است. کلنل ولش در یادداشت خود تأکید می‌کند که ایراد اصلی ام‌اچ‌اس این نیست که بیماری را شناسایی می‌کند، بلکه این است که آن را با نگاهی بوروکراتیک، غیرمنعطف و به‌شدت کند تشخیص می‌دهد، آن‌هم در حالی که ارتش به چابکی، دقت و پاسخ سریع نیاز دارد.

به باور ولش، راه‌حل خروج از این بن‌بست، نه در اقدامات موضعی، بلکه در تغییر ساختاری است. او از وزیر دفاع، پیت هگزث‌ و سایر مقام‌های ارشد پنتاگون می‌خواهد که یک بازبینی کامل درباره سامانه ام‌اچ‌اس و نحوه اجرای آن انجام دهند. این بازبینی باید شامل افزایش نیروی انسانی و منابع در ایستگاه‌های پردازش ورودی نظامی (MEPS) نیز باشد، تا حجم انبوه پرونده‌ها با دقت و سرعت بیشتری رسیدگی شود.

از سوی دیگر، باید به فرماندهان جذب نیرو، اختیارات گسترده‌تری در صدور معافیت‌های پزشکی داده شود؛ زیرا بسیاری از موارد رد صلاحیت، در واقع قابل چشم‌پوشی‌اند و با درایت انسانی، نه الگوریتم‌های ماشینی، باید درباره آن‌ها تصمیم گرفت. هدف نهایی این است که نقش سربازگیران ارتش، به‌جای مبارزه با بروکراسی، باز هم بر شناسایی، راهنمایی و جذب نیروهای باانگیزه و مستعد متمرکز شود.

ارتش آمریکا یکی از حرفه‌ای‌ترین و نیرومندترین ارتش‌های جهان است، اما هیچ ارتشی، بدون جذب نیروهای تازه‌نفس و باانگیزه، دوام نمی‌آورد. ولش هشدار می‌دهد که اگر وضعیت فعلی ادامه یابد، ارتش در سال‌های آینده، نه با کمبود سلاح، بلکه با کمبود سرباز مواجه خواهد شد.در حالی که چین، روسیه و بازیگران غیردولتی تهدیدات پیچیده‌ای برای آمریکا ایجاد می‌کنند، خطر بزرگ‌تر ممکن است از درون باشد: نظام جذب نیرویی که داوطلبان باانگیزه را پیش از رسیدن به پادگان‌ها از مسیر خارج می‌کند.

بر اساس گزارش پنتاگون در سال ۲۰۲۴، تنها ۲۳ درصد از جوانان آمریکایی بین ۱۷ تا ۲۴ سال شرایط لازم برای خدمت در ارتش را دارند؛ و از همین شمار هم بسیاری به‌دلایل پزشکی یا سوابق جزئی، در همان مراحل اولیه رد می‌شوند. این یعنی ارتش آمریکا در حال رقابت بر سر جذب درصد کوچکی از کل جمعیت است و سیستم فعلی، این رقابت را بیش از پیش دشوار کرده است. میدان نبرد امروز برای دولتمردان آمریکا، نه فقط در اوکراین یا دریای چین جنوبی، بلکه در دفاتر اداری پنتاگون و سامانه‌های معیوب جذب نیرو نیز شکل می‌گیرد.