پایان دوران فوتبال این بازیکنان با انتخاب‌های اشتباه
روزنامه هفت صبح | در روزهایی که درخشش لژیونرهایی مثل مهدی طارمی، سردار آزمون، علیرضا جهانبخش و حتی مهدی قایدی و اللهیار صیادمنش، دلخوشی فوتبالدوستان ایرانی را به همراه دارد، حضور و وقت‌گذرانی چند بازیکن مطرح در لیگ‌ها و تیم‌های گمنام غم‌انگیز به‌نظر می‌رسد. بازیکنانی که منتظر حضورشان در تیم‌های مطرح اروپایی بودیم اما حالا در تیم‌هایی بازی می‌کنند که حتی تلفظ نام‌شان هم کار آسانی نیست.
کاوه رضایی: او شروع خوبی در فوتبال بلژیک داشت. در شارلروا حسابی درخشید تا جایی‌که یک سال بعد به بهترین تیم این کشور یعنی کلوب بروژ پیوست اما نتوانست در این تیم به‌خوبی جا بیافتد. مدتی هم مصدوم شد و در نهایت کار به‌جایی رسید که به شکل قرضی به شارلروا برگشت. کاوه در حضور دوباره‌اش در این تیم از کابوس بروژ فاصله گرفت و چند گل برای شارلروا زد اما نتوانست به روزهای خوبش برگردد.
آنقدر که بعد از یک فصل و نیم، شارلروا هم تلاشی برای حفظ او نکرد و کاوه در انتخابی عجیب و باورنکردنی به تیم اودهورلی پیوست. تیمی که اگر چه در ژوپیلرلیگ حضور داشت اما حتی برای جدی‌ترین علاقه‌مندان به فوتبال هم ناشناخته بود چرا که تازه دو فصل است در بالاترین سطح فوتبال بلژیک حاضر می‌شود.
این تیم در پایان هفته هشتم لیگ بلژیک با ۷ امتیاز در رده ماقبل آخر جدول قرار دارد و کاوه رضایی هم هنوز موفق به زدن گل در این فصل نشده است. البته تاثیر حضور همسر کاوه رضایی در لیگ والیبال بلژیک را نباید در انتخاب‌های این بازیکن نادیده گرفت. فرنوش شیخی، عضو تیم دائوفیه شارلروای بلژیک است و کاوه هم ترجیح می‌دهد در کشوری بازی کند که همسرش هم در آن مشغول بازی است.
بختیار رحمانی: در فولاد خوزستان درخشید و با این تیم قهرمان لیگ برتر ایران شد و برای گذراندن خدمت سربازی به تراکتور رفت و بعد به استقلال پیوست. تیره‌روزی‌های او از همین‌جا شروع شد. استقلال به او نساخت و بختیار در ادامه در تیم‌های فولاد، پیکان، ذوب‌آهن، سپاهان، صنعت نفت و سبایل باکو! بازی کرد. البته به تیم الشمال در لیگ دو قطر هم پیوست اما خیلی زود از این تیم جدا شد. او چند ماه پیش به تیم دالکورد سوئد پیوست.
دالکورد تیمی است که بازیکنانی با قومیت کرد از کشورهای ایران و عراق که در کشورهای مختلف بازی کرده‌اند، به خدمت گرفته است. این باشگاه در سال ۲۰۰۴ تاسیس شده است. دالکورد فصل گذشته در لیگ سوپرتان که سطح دوم فوتبال سوئد محسوب می‌شود حضور داشت اما به دسته پایین‌تر سقوط کرد. حضور در تیمی که بازیکنانش به یک قومیت تعلق داشته باشند، بد نیست اما بازی در دسته سوم فوتبال سوئد برای بازیکنی که روزی سودای حضور در بهترین تیم‌های اروپا را در سر داشت، یک ناکامی و شکست محض به‌شمار می‌رود.
سوشا مکانی: بازی در لیگ برتر نروژ برای یک بازیکن ایرانی اتفاق خوبی محسوب می‌شود اما باید دید این حضور چندساله در نروژ چه دستاوردی برای سوشا مکانی داشته و چقدر باعث پیشرفت او شده است. او از سال ۲۰۱۶ به نروژ رفت و در تیم‌های میوندالن و استرومگودست بازی کرد، هرچند در دو مقطع کوتاه به ایران برگشت و در صنعت نفت و نفت مسجدسلیمان بازی کرد.
تیم فعلی او میوندالن است که در پایان هفته نوزدهم فقط ۱۴ امتیاز کسب کرده و با حضور در رده چهاردهم جدول شانزده تیمی لیگ نروژ، در آستانه سقوط به لیگ پایین‌تر قرار دارد. میوندالن فصل گذشته را هم در همین رتبه به پایان برد. با وجود نتایج ضعیف و حضور در رده‌های پایین جدول، سوشا همواره در مصاحبه‌هایش مدعی است که هواداران از عملکرد او راضی هستند.
سوشا که فیلم‌های زیادی از گاف‌هایش در فوتبال ایران و نروژ در فضای مجازی وجود دارد، همچنین ادعا دارد که بهترین دروازه‌بان حال حاضر فوتبال ایران است. اما سوال این است که آیا حضور در فوتبال ایران و تیم‌هایی بهتر، باعث پیشرفت بیشتر او نمی‌شد؟ آیا اگر مکانی امروز در تیمی مثل گل‌گهر، تراکتور، فولاد خورستان و… بازی می‌کرد، موقعیت بهتری نداشت؟
سعید عزت‌اللهی: یکی از عجیب‌ترین نام‌های موجود در این فهرست است. او سال‌هاست در ترکیب اصلی تیم ملی فوتبال ایران حضور دارد و در جام جهانی ۲۰۱۸ هم نمایش‌های درخشانی داشته است. از نوجوانی در تیم‌های پایه اتلتیکومادرید تمرین کرده و چند سال هم در لیگ روسیه بازی کرده است.
در روسیه البته بیشتر نیمکت‌نشین بود اما انگار مثل سردار آزمون به حضور در روسیه راضی بود و برایش فرقی نمی‌کرد که بازی کند یا نیمکت‌نشین باشد. سرانجام بعد از درخشش در جام جهانی راهی تیم ردینگ در چمپیونشیپ انگلستان شد و به‌رغم شروعی خوب، مصدوم شد و نتوانست در این تیم ادامه دهد. او در ابتدای فصل به لیگ دانمارک رفت و در حال حاضر در تیم وایله بلدکلوب بازی می‌کند.
برای هافبکی در حد و اندازه او، این تیم دانمارکی واقعا کوچک به‌نظر می‌رسد و با توجه به تجربه و فیزیک بدنی و توانایی‌اش، او همین حالا می‌تواند در بوندسلیگا، چمپیونشیپ و حتی سری آ بازی کند اما انتخاب‌های اشتباه و عجیب او که از زمان بازی در روسیه آغاز شد، همچنان ادامه دارد و مانع پیشرفت او و رسیدنش به جایی است که استحقاقش را دارد.
