دوئل سرد در فینال ناامیدکننده جوکر
روزنامه هفت صبح، گروه تلویزون | جوکر، پر سروصداترین محصول این روزها در پلتفرم‌هاست. برنامه‌ای که نخستین قسمت آن با استقبال مواجه شد و خبر از یک اثر موفق می‌داد. درباره ویژگی‌های جوکر نوشتیم و اشاره کردیم ساخت چنین برنامه‌های شادی در فضای عبوس جامعه لازم است. جوکر در قسمت دوم هم سرپا بود؛ قسمت سوم به دلیل شرایط مسابقه کمی افت داشت اما گمان می‌رفت این مسئله در فینال جبران شود. دوشنبه شب قسمت آخر جوکر منتشر شد ولی نتوانست توقعات را آنطور که باید برآورده سازد.
تاخیر و حاشیه
به دلیل شهادت حضرت فاطمه (س) اعلام شد جوکر به جای شنبه این هفته، دوشنبه منتشر می‌شود. ساعت هشت شب اما خبری از این برنامه نبود تا شائبه توقیف شکل بگیرد. سام درخشانی یکی از کسانی است که به این شائبه دامن زد. او در استوری اینستاگرامش نوشت: «دلیل پخش نشدن ساعت هشت امشب را حدس بزنید: ۱- سانسور، ۲-سانسور، ۳-سانسور… کدام گزینه صحیح است؟»
جوکر بی‌حال
وقتی یک برنامه شروعی خوب دارد، کمترین افت آن توی چشم می‌آید. به‌ویژه آن‌که صحبت از مرحله آخر باشد. یکی از دلایل افت جوکر در قسمت آخر، فرامتن است. طبعا بعد از چند ساعت چالش بر سر خندیدن و نخنداندن، شرکت‌کننده‌ها انرژی اولیه را ندارند. از آن طرف، حساسیت بالاتر می‌رود و شرکت‌کننده‌ها با احتیاط رفتار می‌کنند. تا اینجا نمی‌توان به خود برنامه خرده گرفت؛ایراد اصلی به طراحان برمی‌گردد.
چالش ضعیف
اگر همراه جوکر باشید می‌دانید وقتی نخندیدن طولانی می‌شود، علی لک پوریان برای انجام یک چالش سراغ شرکت‌کننده‌ها می‌رود. در فینال نوبت به چالش «دایره» رسید؛(همان بازی مشهور توئیتر) به این ترتیب که هر شرکت‌کننده باید یک حالت که به اسم در می‌آید را انجام دهد. نتیجه این بازی، به خاطر قرار گرفتن شرکت‌کننده‌ها در موقعیت‌های نامتعارف می‌تواند ایجاد خنده کند.
پس،ایده آن به عنوان یک چالش خوب و بجاست اما وقتی اسم از فینال است، باید چالش‌ها جذاب‌تر باشند. اتفاقا یک نمونه جذاب را در قسمت اول دیدیم. چالش «بغلی بگیر» بجا بود و تبدیل به برگ برنده قسمت یک شد. سازندگان جوکر باید برای مرحله فینال به چالشی مشابه می‌رسیدند.
دوئل سرد
عدم موفقیت چالش «دایره» به همراه ناکامی «زامبی‌ها» در خنداندن شرکت‌کننده‌ها و متعاقب آن بیننده‌ها، برای لحظاتی طولانی فینال جوکر را بی‌حس و حال کرد. در نهایت دو نفر در مسابقه ماندند و برای خنداندن یکدیگر تلاش کردند. هومن حاجی عبداللهی و سهیل مستجابیان مقابل هم قرار گرفتند ولی کوشش آن‌ها بی‌فایده بود. «بی‌فایده» نه فقط برای خنداندن یکدیگر که شوخی‌ها و رفتارهای‌شان حتی مخاطب را هم به خنده نمی‌انداخت.
بدون نقشه
سازندگان جوکر ، برای آخرین آیتم مرحله فینال، هیچ گونه طراحی نداشتند و برنامه ضربه کاری را از همین جا خورد. حاجی عبداللهی و مستجابیان ساعت‌ها درگیر یک چالش سخت برای نخندیدن و خنداندن بودند و در مرحله آخر تلاش می‌کردند موقعیت خود برای اول شدن را حفظ کنند. بنابراین طبیعی است که رفتارشان توام با احتیاط باشد تا جایی که میزبان برنامه (سیامک انصاری) پیشنهاد مصالحه داد و هر دو برنده شدند. در این بخش ضعف جوکر بیش از جاهای دیگر به چشم آمد. جایی که سازندگان بدون برخورداری از یک طراحی درست، حاجی‌عبداللهی و مستجابیان را دعوت به یک دوئل کردند. در حالی که این دو باید وارد یک چالش می‌شدند و بر اساس نقشه‌ای درست، پیش می‌رفتند.
ضعف کارگردانی
سردرگمی مرحله آخر فینال، چالش نه چندان قوی قسمت آخر و ناکامی زامبی‌ها جزو ضعف‌هایی است که باید به حساب کارگردانی جوکر گذاشت. در رئالیتی شو، کارگردانی آداب متفاوتی از دیگر گونه‌ها دارد. اینجا یکی از مهم‌ترین وظایف کارگردان، طراحی آیتم‌های بکر برای قسمت‌های مختلف است تا تنوع برنامه حفظ شود و نتیجه‌ای مطلوب به‌دست بیاید.
احسان علیخانی و سیدحامد میرفتاحی کاری سخت برعهده دارند و اگر با الگوی قسمت آخر فصل یک جوکر پیش بروند، این رئالیتی شو تبدیل به اثری ناامیدکننده می‌شود. کما این‌که برخلاف قسمت‌های قبل، میزان رضایت قسمت آخر زیر ۹۰درصد است و این یک هشدار جدی است.
