جشنواره‌های هنری ایرانی و تهدیدی که فرصت شد
روزنامه هفت صبح، صوفیا نصرالهی | تجربه برگزاری آنلاین دو جشنواره سینماحقیقت در اواخر آذر و اوایل دی و جشنواره موسیقی فجر که همین دیروز به پایان رسید تبدیل تهدید کرونا به فرصت بود.هر دو جشنواره به‌رغم چالش‌هایی که پیش‌رویشان بود به‌خصوص در یک زمینه بسیار موفق ظاهر شدند:برگزاری جشنواره به شکل واقعا بین‌المللی.
در جشنواره مستند شاهد کارگاه‌هایی از سوی بزرگ‌ترین مستندسازان بودیم که احتمالا اگر جشنواره آنلاین نبود هیچ‌وقت نمی‌توانستیم در جشنواره خودمان از تجربیات آنها در فیلمسازی استفاده کنیم.همین اتفاق به شکل دیگری در جشنواره موسیقی فجر افتاد.اردوان جعفریان دبیر بخش بین‌الملل جشنواره موسیقی فجر به‌رغم کمبود بودجه‌ای که بخش بین‌الملل جشنواره امسال با آن روبه‌رو بود از تفاهم‌نامه‌های فرهنگی و ارتباطات استفاده کرد تا بخش بین‌الملل جشنواره موسیقی فجر امسال هم پابرجا بماند.
تعداد اجراهای بین‌الملل کمتر بود اما از کیفیت اجراها چیزی کم نشده بود.یک اتفاق بزرگ دیگر هم افتاد.جشنواره موسیقی فجر همیشه بیشتر از بقیه جشنواره‌ها مختص تهران بود.کسانی که در شهرستان‌ها یا روستاها زندگی می‌کنند شاید هیچ‌وقت فرصت دیدن یک اجرای زنده خوب موسیقی را پیدا نمی‌کردند.
کنسرت‌های خوب همیشه فقط در تهران یا مثلا در نهایت شیراز برگزار می‌شوند.حتی بقیه شهرهای بزرگ ایران هم از نعمت دیدن اجراهای زنده محرومند.امسال اما به خاطر کرونا جشنواره به شکل مجازی و البته رایگان برگزار شد.یک فرصت طلایی که برای اولین‌بار همه ایران از موهبت تماشای کنسرت و به‌خصوص اجراهای هنرمندان خارجی لذت ببرند. شب اول اجرای دوئت ویلا مادلنای اتریش با ساکسیفون و آکاردئون موسیقی سبک و مفرح و ساده‌ای از حوزه بالکان بود.
شب دوم یک اجرای سنگین و درجه یک جز فیوژن از تریوی آلمانی فولبرشت داشتیم که نواهای الکترونیک و صدای خواننده سازهای ساکسیفون و گیتار را همراهی می‌کردند برای دوستداران جز مدرن عیشی بی‌نقص بود.تئو بلکمن از اعضای این گروه سابقه نامزدی در جوایز گرمی را هم دارد. البته تریوی فولبرشت به خاطر کرونا نتوانسته بودند به تهران سفر کنند و اجرایشان در خارج از کشور ضبط شده بود.
آنها قطعه‌ای هم به نام «فجر» برای جشنواره موسیقی فجر ساخته بودند که افتتاحیه اجرایشان بود. از تکنوازی ویلنسل مارتین ملندز از کوبا سریع‌تر می‌توانیم بگذریم. این اجرا برای کسانی خوب بود که ویولنسل و موسیقی آمریکای جنوبی و کوبا را به شکل تخصصی دنبال می‌کنند. ویولنسل اصولا ساز معمولی برای تکنوازی نیست.
اما دو اجرای محبوب خودم یکی دوئت پیانو و ویولن فراتا-دی‌پالما از ایتالیا بود که اتفاقا نوازندگانش هم به ایران آماده بودند و در تالار وحدت اجرایشان ضبط شد.یک اجرای کلاسیک تر و تمیز با آثاری از برامس و چند آهنگساز کلاسیک دوره رمانتیک که با مهارت بسیار توسط فراتا که در ایتالیا رهبر ارکستر و استاد کنسرواتوار است و دی‌پالما، ویولنیست مشهور انجام شد.
اجرایی که برخی از آثار آن برداشتی مستقیم از قطعات کلاسیک بودند و برخی دیگر هم خوانش تا حدی متفاوتی داشتند. برای دوستداران موسیقی کلاسیک نفسگیرترین اجرا ولی مربوط به موریتس ارنست آلمانی پیانیست جوان خبره‌ای بود که ۳۲ واریاسیون باخ را پشت هم اجرا کرد و فقط میان دو تا از آنها که لحن‌شان فرق می‌کرد وقفه‌ای داد.اجرای او در تالار رودکی ضبط شد.قدرت و حرکات انگشتانش روی پیانو بی‌نظیر بود و تماشای اجرایش و شنیدن خوانش او از این واریاسیون‌ها که بیشتر با اجرای گلن گولد شهرت دارند، اعجاب‌آور بود.
نکته جذاب اینکه قرار است برخی از این اجراها روی اینترنت و در فضای مجازی هم بارگذاری شوند و آنهایی که ندیده‌اند فرصت خواهند داشت تا تجربه لذت بردن از این کنسرت‌ها را بچشند.
درنتیجه این کرونا برای دوستداران موسیقی در ایران لااقل بد نشد. این اولین‌بار بود که اجراهای بین‌المللی سطح بالا را توانستیم به صورت رایگان در همه جای ایران ببینیم و منحصر به
پایتخت‌نشینان نشد.
