هفته هیجان‌انگیز با هفت فیلم و سریال پرتماشاگر
روزنامه هفت صبح، صوفیا نصرالهی | اگر می‌گوییم این هفته متعلق به آمازون است چون تقریبا مهم‌ترین محصولات تصویری این هفته مختص نمایش در شبکه آمازون هستند، از جمله سریال «تبر کوچک» که یک سریال غیرمعمول است و اپیزود اول آن «Mangrove» خودش در حقیقت یک فیلم سینمایی است که در جشنواره‌ها هم به صورت مستقل به نمایش درآمده است. همین حالا هم بحث و مجادله زیاد است که آیا یک اثر تلویزیونی است یا می‌شود آن را یک فیلم مستقل در نظر گرفت.
به‌علاوه آمازون فیلم «صدای فلز» را هم ارائه می‌دهد که درامی درباره سبک موسیقی هوی‌متال است. نتفلیکس این هفته یکی، دو محصول کریسمسی روی سرویسش می‌گذارد که هیچ‌کدام چندان مهم نیستند، اما شبکه هولو قرار است با فیلم «بدو» مخاطبانش را ذوق‌زده کند. چند فیلم هم روی پرده سینماها می‌روند که یکی از آنها «ونگارد» جکی چان است، اما با توجه به امتیاز پایینی که دارد، بعید است فروش چندانی بکند. به مستندها در این مطلب اشاره نکردیم، اما این هفته چند مستند خوب روی سرویس‌های استریم قرار می‌گیرند.
«دیوانه نه مجنون» مستندی درباره یک روانشناس است که درباره جنایتکاران تحقیق می‌کند. فیلم رومانیایی «اشتراکی» که به ماجرای فساد و رسوایی در سیستم پزشکی، به‌خصوص بعد از جریان یک آتش‌سوزی می‌پردازد جزو مستندهای مهم امسال است که پیش‌بینی می‌شود راهش را به اسکار هم باز کند. مستندی هم به نام «بلوشی» درباره کمدین مشهور جان بلوشی و مرگ ناگهانی‌اش در ۳۳ سالگی پخش خواهد شد. این فهرستی از آثار سینمایی مهمی است که این هفته می‌توانیم قرنطینه را با آنها سر کنیم.
*** تبر کوچکsmall Axe / کارگردان: استیو مککوئین /بازیگران: شان پارکرز، لتیتا رایت
فعلا وقتی از سریال «تبر کوچک» حرف می‌زنیم بیشتر منظورمان اپیزود اول آن؛ یعنی «mangrove» است که ترجمه تحت‌اللفظی‌اش می‌شود «خانواده رسته گیاهان شاه‌پسند». سریال «تبر کوچک» استیو مککوئین، کارگردان اسکاری فیلم «۱۲ سال بردگی» را، هم به عنوان کارگردان و هم نویسنده در کنار خودش دارد. مککوئین یک مجموعه آنتولوژی ساخته به معنای سریالی که هر اپیزود آن یک فیلم کامل با قصه‌ای مجزاست.
همین بحث و جدل‌های زیادی را راه انداخته که اپیزودهای «تبر کوچک» از جمله «خانواده شاه‌پسند» می‌تواند به عنوان فیلم مثلا در اسکار حضور داشته باشد یا نه. به‌خصوص که قبل‌تر در جشنواره ونیز نمایشی داشته، اما به نظر می‌رسد در نهایت یک اثر تلویزیونی ارزیابی شده. مدت‌زمان اپیزود اول که بسیار هم تحسین شده، ۱۲۴ دقیقه است و در حقیقت جایی می‌ایستد که بعضی‌ها معتقد بودند فیلم «دادگاه شیکاگو ۷» در نمایش آن کوتاهی کرده بود؛ یعنی بخش مربوط به بابی سیلز. همه رویدادهای اپیزودهای سریال از جمله قسمت اول در لندن می‌گذرد.
این داستان گروهی به نام «خانواده شاه‌پسند ۹» است که متشکل از یکسری فعال سیاسی سیاه‌پوست در لندن بودند. آنها سال ۱۹۶۸ در لندن رستورانی به همین نام می‌زنند که محلی برای تجمع سیاه‌پوستان در محله ناتینگ هیل می‌شود. سال ۱۹۷۰ پلیس لندن با آنها برخورد می‌کند. دادگاهی تشکیل می‌شود که در آن می‌شود برخورد نژادی را به وضوح دید. منتقدان همان‌طور که از امتیازش هم پیداست، اپیزود اول «تبر کوچک» را بسیار ستایش کردند. پیتر بردشاو از گاردین گفته که در این فیلم التهاب و گرمای شدید و معنای واقعی دیده می‌شود. فیلمی که به روایتی درست و سینمایی متعهد است.
*** صدای فلز/ Sound of Metal / کارگردان: داریوس ماردر / بازیگران: ریز احمد، اولیویا کوک
روبن با بازی ریز احمد، درامر یک گروه متال است و یک گروه دونفره هم به همراه نامزدش دارد که خواننده است. او که پیش‌تر معتاد به مواد مخدر بوده، چهار سال است که کاملا پاک شده. ناگهان متوجه می‌شود که قدرت شنوایی‌اش رو به زوال است. اسپانسر او وادارش می‌کند به دیدن جو برود که رئیس یک مجمع ناشنوایان است. با کمک آنها روبن تلاش می‌کند که موقعیت جدیدش را بپذیرد.
احمد برای این فیلم شش ماه آموزش نواختن درام دید، به‌علاوه زبان ناشنوایان را هم آموخت. منتقدان معتقدند که فیلم نگاهی تکان‌دهنده به جامعه ناشنوایان دارد و به‌خصوص بازی پرشور ریز احمد فیلم را چند سطح بالاتر برده است. منتقد هالیوودریپورتر نوشت: «کارگردان بدون اینکه پروسه از دست دادن شنوایی روبن را رومانتیک کند، قصه‌ای ارائه می‌دهد که در آن می‌گوید چطور باید اتفاقات غیرقابل پیش‌بینی زندگی را بپذیرید و در آغوش بکشید.» این اولین فیلم ماردر است که او را به عنوان فیلمنامه‌نویس فیلم «جایی پشت کاج‌ها»، ساخته درک سیانفرانس به یاد می‌آوریم.
*** قلب‌ها و استخوان‌ها / Hearts and Bones / کارگردان: لارنس/ بازیگران: هوگو ویوینگ، اندرو لوری
درامی درباره یک عکاس جنگی به نام دنیل که خودش را برای برگزاری نمایشگاهی از آثارش از مناطق جنگی جهان آماده می‌کند. وقتی سباستین که پناهنده است متوجه می‌شود برخی از این عکس‌ها به کشتار در دهکده زادگاه او مربوط است، دنیل را پیدا می‌کند و از او درخواست می‌کند که این عکس‌ها را از نمایشگاهش حذف کند.
گذراندن زمان در مناطق جنگی مدرن، هم برای شرکت‌کننده و هم کسی که مشاهده‌گر آن روزها بوده آسیب‌زننده است. بااین‌حال در فرهنگ‌ها و قاره‌های مختلف مردم جنگ را پشت‌سر می‌گذارند و همچنان توان زندگی و عشق ورزیدن دارند. فیلم «قلب‌ها و استخوان‌ها» اما فراتر از این به مسئله مهاجرت در استرالیا و جایگاه پناهندگان در جامعه استرالیا می‌پردازد.
این اولین فیلم کارگردانش است که به گفته منتقدان، اثر تاثیرگذاری هم از کار درآمده است. آنها می‌گویند این فیلمی صمیمی است که با سوژه‌های سنگینی مثل رفتار پناهنده‌ها در جهان و روشی که دنیا با این مهاجرت‌های گسترده برخورد دارد، چالش می‌کند؛ درامی که به لحاظ اخلاقی پیچیده است.
*** قرن بیستم / The Twentieth Century / کارگردان: ماتیو رنکین
فیلم داستانی خیالی از مردی واقعی است. تصویری از تاریخ کانادا که چندان واقع‌گرایانه نیست و درباره به قدرت رسیدن ویلیام لیون مکنزی کینگ، نخست‌وزیر سابق کانادا در اوایل قرن بیستم است. فیلم در کانادا محبوبیت زیادی کسب کرده است. فیلم بخش‌هایی از تاریخ واقعی را با فانتزی اختراع‌شده توسط فیلمساز با یک سبک بصری متفاوت در هم آمیخته است. سبک بصری فیلم به‌شدت وامدار فیلم‌های اکسپرسیونیستی آلمان و حتی فیلم‌های پروپاگاندایی زمان جنگ است.
منتقدان فیلم را شبیه کمدی‌های گروه مانتی پایتون دیده‌اند؛ فیلمی که با دست انداختن میهن‌پرستی هاله اسرارآمیز دور سیاست را واژگون می‌کند. فیلمی هم طعنه‌آمیز و هزل و هم کمی فحاش که با بودجه کمی ساخته شده است و البته هرقدر با تاریخ کانادا آشناتر باشید، فیلم برایتان بامزه‌تر می‌شود.
*** آخرین فرمیر / The Last Vermeer / کارگردان:دن فردکین / بازیگران: گای پیرس، ویکی کریپس
این فیلم یک درام دادگاهی غیرمعمول است. فیلم اقتباسی از کتابی است که سال ۲۰۰۸ منتشر شده به نام «مردی که فرمیرها را ساخت» و داستان یک جاعل آثار هنری با بازی گای پیرس به نام هان را روایت می‌کند که خودش نقاش بود و میلیون‌ها دلار سر نازی‌ها را کلاه گذاشت.
بعدتر که او را به‌خاطر همکاری با دشمن دستگیر کردند اعلام کرد که نقاشی‌ها اصل کار فرمیر، نقاش مشهور نبوده‌اند، بلکه آنها را جعل کرده بود. هان یکی از مشهورترین جاعلان تاریخ به شمار می‌رود. بعد از موفقیت فیلم «می‌تونی هرگز منو ببخشی؟» درباره لی ایزرائیل، جاعل ادبی که در فصل جوایز هم موفق ظاهر شد، انتظار می‌رود که فیلم «آخرین فرمیر» هم با توجه به استقبال منتقدان با موفقیت روبه‌رو شود. فیلم در سینماهای جهان اکران شده و منتقدان بازی ماهرانه گای پیرس را به‌شدت ستایش کرده‌اند. پیتر دبروج می‌گوید درام فیلم خیلی خوب تصویر شده و می‌تواند مخاطبان مسن‌تر را هم که به داستان‌های پیچیده‌تر علاقه دارند به سینماها بکشاند.
*** بدو / Run / کارگردان: آنیش چاگانتی / بازیگران: سارا پالسون، کایرا آلن
سارا پالسون در فیلم «بدو» تصویری از بهترین و بدترین مادر را همزمان ارائه می‌دهد. این تریلر ترسناک داستان زنی به نام دایان است که دخترش کلوئه را زودتر از زمان مقرر به دنیا می‌‌آورد. به همین دلیل بچه مریض‌احوال است. ۱۷ سال بعد کلوئه را می‌بینیم که انواع بیماری‌ها را دارد و دایان خودش به او در خانه درس می‌دهد و کاملا مراقبش است. کلوئه برای دانشگاه اقدام کرده و می‌خواهد ببیند قبول می‌شود یا نه، ولی دایان که تمام کارهای او را زیر نظر دارد می‌گوید که جواب نامه دانشگاه را خودش به او می‌دهد. کم‌کم متوجه می‌شویم که دایان داروهای مشکوکی به خورد کلوئه می‌دهد. خود کلوئه هم به مادرش مظنون می‌شود و از اینجا به بعد فیلم روند ترسناکی پیدا می‌کند.
منتقدان بازی‌های محکم بازیگران را ستایش کرده و از تنشی که در تمام طول فیلم در جریان است ابراز رضایت کرده‌اند. هوش و اراده کلوئه باعث می‌شود که دیدن فیلم از بیشتر آثار این ژانر لذت‌بخش‌تر باشد. البته برخی هم گفته‌اند که «بدو» بیشتر یک فیلم تلویزیونی محسوب می‌شود و دیدنش روی صفحه کوچک تلویزیون هیجان‌انگیزتر است.
