یک نوع خیابانی و دو نوع احمدی!
روزنامه هفت صبح| یک: دیروز از 160میلیون بار دیده شدن کلیپ بهت قول میدم از محسن یگانه ابراز شگفتی کرده بودم. خب دیروز بهتر گشتم و دیدم با آنکه رقم دیده شدن کلیپ یگانه حیرت‌انگیز است اما برخی کلیپ‌های موسیقی روز جهان (البته معدودی) هرسال به ارقام بالای یک میلیارد تماشا هم می‌رسند. مثلا همان آهنگ گانگنام استایل بالای 3میلیارد نفر تماشاگر داشته است.
دو: یک نماینده مجلس به رئیس‌جمهور گفته که لطفا حدود حجاب را مشخص کنید. من بر اصول فقهی ماجرا تسلطی ندارم اما به نظرم خود جامعه در چنین مواردی به تعادل می‌رسد. بخش‌های مذهبی، شهرهای مذهبی، محله‌های مذهبی به شکلی اتوماتیک قواعد خود را تحمیل می‌کنند و در بقیه مناطق هم چیزی فراتر از عرف رخ نخواهد داد. البته حتما استثنائاتی وجود دارد اما اگر دوستان کمی صبور باشند این تعادل رخ خواهد داد. چون همین که پای مشخص کردن حدود پیش بیاید مشکلات شروع می‌شود.
می‌دانم قانون داشتن برای هرچیزی چقدر مهم است اما بعضی‌وقت‌ها این قوانین انرژی همه را مستهلک خواهند کرد. مثل قانون ویدئو يا مثل قانون ماهواره که هردویشان سرجایشان هستند اما عمل به آنها مکافات خواهد بود چرا که تعداد تخطی‌کنندگان آن‌قدر زیاد و غیر قابل کنترل است که آن قانون کارایی لازم را پیدا نخواهد کرد. در مورد حجاب هم کمی اعتماد کنید به شرایط جامعه. جامعه ما به شکل اتوماتیک جلوی زیاده‌روی‌ها را خواهد گرفت. یک کلمه دیگر ادامه بدهم می‌افتم داخل هچل. همین دیگر.
سه: دو سه تا از مخاطبان روزنامه پیام داده‌اند که تو چرا در خاطرات روز شنبه، در آخرین قسمتش، اسم آن دوتا خواننده دهه چهلی را در خاطراتت نگفتی و چرا اسم آن سه چهره مشهور موسیقی پاپ را هم فاکتور گرفته‌ای؟ دوستان اینجا هفت صبح است دیگر. همیشه همین طوری بوده‌ایم. ما یک‌سری وطن‌پرست محافظه‌کار هستیم که نمی‌خواهیم دم به تله بدهیم! شوخی کردم. جدی نگیرید.
چهار: اعلام شده که جواد خیابانی گزارشگر بازی ایران و آمریکاست. همین حالا می‌توانم تصور کنم جملات شاعرانه و میهن‌پرستانه آقا جواد را که با بهترین صدای تاریخ گزارشگران ورزشی ما (شاید فقط صدای بهمنش از خیابانی بهتر باشد) مدام در گوشمان خوانده می‌شوند و مدام تکرار می‌شوند و غرور ملی ما را مدام دچار تورم می‌کنند و وسط این جملات کمی هم فوتبال گزارش می‌شود و همین حالا تنم می‌لرزد از تصور گل زدن ایران در این بازی و تشبیهات درباره پلنگ‌ها و موشک‌ها و سلحشورها و این‌طور چیزها.
از قرار بازی ایران و ولز را هم استاد پیمان یوسفی گزارش می‌کنند. پیمان یوسفی هرچقدر در اجرای برنامه ورزش و مردم به‌عنوان مجری تلویزیونی درجه یک است در گزارش مسابقات فوتبال تقریبا هیچ‌وقت راضی‌کننده نبوده. اصلا لحن و کاراکتر پیمان یوسفی برای اجرا مناسب است و در گزارش بازی‌ها درخشش خاصی نداشته است.
بازی با انگلیس هم به محمدرضا احمدی رسیده. ما دو نوع احمدی داریم. احمدی هیجان‌زده که با کوچک‌ترین اتفاقی ممکن است خیابانی وجودش جلوه‌گر شود و یک احمدی خونسرد و نکته‌سنج هم داریم که می‌تواند در بهترین سطح گزارشگری ما عمل کند. حالا شانس بیاوریم و ببینیم با کدام احمدی روبه‌رو خواهیم شد. حالا در راستای جوانگرایی یکی از بازی‌های ایران را مثلا به محمدی‌مرام می‌دادید هم جای دوری نمی‌رفت!
