یک دربی با هفت متهم
روزنامه هفت صبح، کمال بردبار | سرشکسته جنجالی، متخصص تمارض، جوان خوش‌شانس،بازیکن از زمین افتاده بیرون، هافبک کم‌تکنیک، توپ، چمن و … سنگریزه . شاید مشکل از توپ باشد. توپ‌هایی که همه چهره‌های بین‌المللی لیگ می‌گویند بد است اما سازمان لیگ ما می‌گوید خودتان بد هستید! توپی که کنترلش سخت بود و در روی زمین در پاس‌های معمولی هم به سادگی پله می‌کرد. شاید اشکال از زمین چمن آزادی بود. توپ به راحتی در آن به حرکت در نمی‌آمد. گاه از مسیر منحرف می‌شد و گاه در بخش پرپشت چمن از سرعتش کاسته می‌شد.
شاید به خاطر جنجال‌های کنعانی‌زادگان و عارف غلامی بود. از آن حرکاتی که پرسپولیس یک دوره‌ای از آن رنج می‌برد؛ دوره‌ای که رامین رضاییان در هر بازی چند چشمه از این حرکات می‌آمد. خودش را زمین می‌انداخت و با بازیکنان و داور و تماشاگر حریف درگیر لفظی می‌شد.
همان کارهایی که زوج کنعانی‌زادگان و رضاییان در تیم ملی هم انجام می‌دادند و هیچ وقت هم از سوی کی‌روش توبیخ نشدند. حتی شجاع خلیل‌زاده بعد از یک سال جنجال به فضای آرام پرسپولیس برانکو خو گرفته بود. اما دیروز در نبود سید جلال و در یاد رامین رضاییان ، کنعانی‌زادگان برای به جنجال کشیدن بازی همه کار کرد و تقدیر هم اجازه داد تا یک سنگ کوچک بر سرش بنشیند و تقاص جنجال‌هایش را به شکل غیرمنصفانه‌ای بدهد.
او حتی در یک پیروزی ساده مقابل دفاع حریف تقاضای تشویق تماشاگران راداشت. وقتی فرشاد احمدزاده هم اضافه شد داستان غلیظ‌تر هم شد. درآن سو نقش قل خورندگان روی زمین و اجرای نمایش جنجالی تمارض برعهده عارف غلامی بود و او هم نشان دادکه در این حوزه صاحب سبک است.شاید بخشی از عدم کیفیت بازی دیروز ناشی از حرکات کنعانی‌زادگان و غلامی باشد.
شاید فوتبالمان همین است. اینکه پرسپولیس با این همه بازیکن از خلق موقعیت در محوطه جریمه حریف ناتوان است و تاکتیک‌های کالدرون با پرمهره‌ترین پرسپولیس این سال‌ها به جایی نمی‌رسند. سمت راست پرسپولیس با اشتباهات مکرر شیری و نعمتی از کار افتاده بود و نوراللهی هم در فشار روانی بازی و زمین ناهموار و توپ ضعیف،کارایی‌اش را از دست داده بود.
علیپور هم همچنان دنبال گمشده خود می‌گشت. در آن سو استقلال هم در غیاب اسماعیلی و فرشید باقری و روزبه چشمی و دیاباته باز هم هدفمندتر از پرسپولیس توپ می‌زد اما از تیمی که خط میانی‌اش رضاوند و ریگی و علی کریمی باشند نباید زیاد انتظار داشت. آبی‌ها عارف غلامی را هم در زنجیره دفاعی سه نفره‌شان داشتند.
سرنوشت بارها به استقلال لبخند زد. یک پنالتی مشکوک و بادآورده را علی کریمی بد زد و بیرانوند گرفت و نیمه دوم هم اشتباه عجیب بیرانوند توپ بادآورده‌ای را جلوی پای رضاوند انداخت که او از ۳۰ متری دروازه خالی را با ضربه‌ای بسیار بد هدف گرفت تا نشان دهد بضاعت تکنیکی‌اش همین قدر است.
به این ترتیب استقلالی‌ها دو فرصت عالی گلزنی را برباد دادند تا پرسپولیس تقریبا در اولین فرصت درستش به گل برسد. قهرمانان این گل دانشگر و مهدی عبدی بودند. دانشگر در دفع یک توپ ساده از خط عرضی زمین بیرون افتاد و برگشت را با طمانینه و آرامی بیش از حدی انجام داد.
توپ بازگشتی او با زیرکی ترابی به مهدی عبدی جوان جویای نام و گمنام که لحظاتی قبل به زمین آمده بود رسید و این یکی در جای خالی دانشگر جلو رفت و یزدانی هم دچار بی‌عملی و سردرگمی شد و عبدی بازهم جلو آمد و در حالی که باورش هم نمی‌شد از سه قدمی و البته زاویه‌ای بسته توپ خوبی را شوت زد که با برخورد به تیردروازه به پشت حسینی برخورد کرد و گل پرسپولیس رقم خورد. همان آشفتگی سازمان دفاعی استقلال در اواخر بازی که در بازی با فولاد و نفت مسجد سلیمان کاملا مشهود بود اینجا هم گریبان تیم جوان و بی‌تجربه استقلال را گرفت تا پرسپولیس در بدترین فرم خود و در بدترین دربی این سال‌ها به پیروزی برسد.
