کارنامه شش رقیب اصلی لیگ‌برتر فوتبال
روزنامه هفت صبح، کمال بردبار| حضور مربیان خارجی، بازگشت لژیونرهایی که می‌خواهند عضو کاروان جام جهانی باشند و جذب بازیکنهای باکیفیت خارجی، نمایی دلفریب از لیگ آتی فوتبال ایران ترسیم کرده. برویم کارنامه شش مدعی اصلی را مرور کنیم.
یک: نقطه‌ضعف بزرگ پرسپولیس در فصل گذشته در خط حمله و فقدان مهاجم گلزن بود. این تیم امسال هفت تا بازیکن جدید به خدمت گرفته اما هیچ‌کدامشان فوروارد نیستند! یکی دیگر از نقاط ضعف پرسپولیس در دفاع چپ بود که امسال همان سعید آقایی را هم از دست داده‌اند و وحید امیری هم به آغاز فصل نمی‌رسد. اردوی خارجی هم احتمالا کنسل شده است. گل‌محمدی هم می‌گوید من چه‌کار کنم، تقصیر من نیست! شاید با آمدن کاسیانو این طلسم بشکند. البته با توجه به کارنامه برزیلی‌های پرسپولیس طی دو دهه گذشته، ما که چشم‌مان آب نمی‌خورد.
دو: استقلال همین‌طور دارد مهاجم نوک می‌گیرد. پیمان بابایی و سجاد شهباززاده و کاوه رضایی. هر سه نفر بهترین بازدهی‌شان در نوک خط حمله است. تازه به این‌ها آرمان رمضان‌زاده را نیز اضافه کنید. چهار مهاجم نوک! آبی‌ها در عوض به‌عنوان وینگر فقط کوین یامگا را دارند. یعنی دقیقا در شرایط عکس پرسپولیس که پر از وینگر است و تهی از مهاجم ششدانگ سالم.
ببینیم استقلالی‌ها می‌توانند محمد محبی را به‌دست بیاورند یا نه! از دست دادن حسین‌زاده دردناک‌ترین اتفاق در خط تهاجمی استقلال بود که تنها می‌توان آن را با از دست دادن صادق محرمی در پرسپولیس چهارفصل پیش مقایسه کرد. بازیکنانی که با لطف ویژه از سوی یک مربی و یک تیم، اوج می‌گیرند و شناخته می‌شوند و با اولین پیشنهاد خارجی همه‌چیز را از یاد می‌برند و تیم را ترک می‌کنند.
سه: فولاد به تقویت خود ادامه می‌دهد و با گرفتن اشکان دژاگه و احسان پهلوان و وریا غفوری و سعید آقایی بار خودش را در جناحین بسته است و در نوک حمله هم علی قربانی جانشین پریرای ۳۸ساله شده است. به این اسامی فرشید اسماعیلی را هم اضافه کنید تا متوجه شوید فولاد برای ترمیم موقعیت حمله خود چه تلاش جانانه‌ای را انجام داده است. ببینیم آنها موفق به نگه داشتن رضاوند و پاتوسی می‌شوند یا نه.
چهار: سپاهان در نگاه اول بازنده نقل‌و‌انتقالات محسوب می‌شد اما به‌نظرم جذب رامین رضائیان و دانشگر و زکی‌پور موجب می‌شود تا سر و وضع دفاعی این تیم نسبت به سال قبل، بهبود پیدا کند و نورافکن هم برای حضور در پست هافبک دفاعی آزاد شود. جایی‌که نه محمد کریمی و نه محمد ریگی و نه جلال علی‌نژاد، نتوانستند نمایش موفقی داشته باشند. هرچند نورافکن احتمالا از این‌که به خط هافبک برود، استقبال نخواهد کرد.
آنها مانوئل فرناندز هافبک و ملی‌پوش سابق پرتغالی را (که ۳۶ساله است) نیز جذب خواهند کرد و یک بازیکن دورگه اهل بوروندی و استرالیا را نیز به‌عنوان وینگر در نظر دارند. سپاهان در خط حمله به بازیکنانی مثل شهریار مغانلو، یاسین سلمانی، فرشاد احمدزاده و سید‌محمد حسینی می‌نازد. البته روی جذب دوباره محمد محبی هم با استقلالی‌ها رقابت می‌کنند. به این‌ها داشتن قوی‌ترین تیم مربیگری در بین رقیبان لیگ برتر را نیز اضافه کنید تا متوجه شوید نباید سپاهان را دست‌کم گرفت.
پنج: تراکتورسازی. معلوم نیست که آیا واقعا بردیف بعد از رفتن پیمان بابایی روی اسم عباس‌زاده هم خط می‌کشد یا نه. هرچه هست تراکتورسازی سه طعمه ویژه را در نظر دارد که باید دید در شکارشان موفق می‌شود یا نه. سعید عزت‌اللهی، کریم انصاری‌فرد و بالاخره سید‌احمد موسوی. اگر این سه بازیکن جذب تراکتور شوند با توجه به جذب بازیکنهای خارجی بسیار خوبی مثل صفا هادی از عراق و ریکاردو آلوز از پرتغال و مربی بسیار خوب‌شان باید از تراکتورسازی به‌عنوان یک مدعی سفت و سخت مسابقات امسال نام برد. جذب احتمالی عزت‌اللهی و انصاری‌فرد مثل آمدن صفا هادی ناشی از روابط خوب بردیف با سردار آزمون است که دوستانش را به سمت تراکتور و بردیف می‌فرستد.
شش: گلگهر. آنها بیشتر فصل نقل‌و‌انتقالات را با مشغول بودن قلعه‌نویی به رویای نشستن روی نیمکت تیم ملی در جام جهانی از دست دادند. آنها فقدان سعید صادقی و احتمالا احمد زنده‌روح را با جذب خدابنده‌لو و امیر شهیم کمی جبران کردند و به‌دنبال قطعی شدن انتقال پاتوسی از فولاد هم هستند. اگر ضرغام اسماعیل هم به گلگهر بیاید در بهترین حالت تیمی با توانایی‌های گلگهر فصل قبل را خواهیم دید.
