چطور تیغ اصلاح به مرکز خرید لوکس شمال تهران رسید؟
روزنامه هفت صبح | دیروز صبح بعد از سال‌ها کش و قوس پل هوایی پالادیوم تخریب شد، پل غول پیکری که مجتمع پارکینگ پالادیوم را به مجتمع تجاری وصل می‌کرد تا کسانی که برای دور زدن، خرید یا هر کار دیگری به این پاساژ لوکس می‌رفتند مجبور نباشند عرض خیابان را طی کنند و از پایین وارد شوند. همانطور که انتظار می‌رفت تخریب این پل حتی بیشتر از ساختنش حاشیه و حرف و حدیث داشت و حتی ویدئوهای منتشر شده از روند تخریب پل نشان می‌دهد که پلیس برای کنترل معترضان و کسانی که می‌خواستند مانع این کار شوند و اغلب از کارکنان مجتمع تجاری پالادیوم به نظر می‌رسیدند از شلیک تیرهوایی استفاده کرده است.
اصلا چرا ساخته شد؟
اگر خاطرتان باشد همین چند روز پیش وقتی ویلای لوکس جاده کرج که گفته می‌شد نزدیک به ۵۰ متر از دل کوه را کنده بوده و بیشتر از ۱۰۰۰ متر به حریم رودخانه کرج تجاوز کرده بود تخریب شد خیلی‌ها به حال متریال با کیفیت آن و زحمت و هزینه‌ای که برای ساختش صرف شده بود ناراحت شدند، حتی رئیس قوه قضائیه از جمله همین افراد بود. او در عین حال که برای چنین اصرافی افسوس می‌خورد گفت که چرا از اول اجازه ساخت این بنا داده شده بود، بنایی که کار ساختش مدت‌ها طول کشیده و در تمام این مدت کسی جلوی آن را نگرفته است.
حالا در مورد این پل هم عده‌ای همین سوال را مطرح کردند که اصلا چرا اجازه ساخت به آن داده شده بود که شهرداری چند سال تمام برای تخریبش تلاش کند و دست آخر هم این کار با چنین حاشیه‌هایی تمام شود. نکته جالب این است که پل عابر پیاده تنها تخلف پالادیوم نیست و دو ساختمان این مجموعه را یک تونل زیر زمینی به همدیگر وصل می‌کند که هم ماشین رو است و هم محل عبور عابر پیاده دارد. طبق گفته شهرداری این تونل هم تخریب خواهد شد. برای جواب دادن به این سوال که این تونل و آن پل که حالادیگر وجود ندارد اصلا چطور ساخته شدند باید چندین سال عقب برویم.
حدود چهار سال پیش محمد سالاری که عضو شورای شهر بود اعلام کرد تونل و پل پالادیوم با مجوز شهرداری منطقه یک ساخته شده‌اند. او گفت که شورای شهر پنجم تازه متوجه این تخلف شده و می‌خواهد پرونده را به سازمان بازرسی ارجاع بدهد چون مالکان پالادیوم اسنادی ارائه کرده‌اند که نشان می‌دهد شهرداری وقت منطقه یک در ازای دریافت مبالغ سالانه به آنها اجازه ساخت داده است اما کل این روند غیرقانونی تشخیص داده شد.
اینطور که اعضای شورای شهر قبلی می‌گفتند «مالک پاساژ در ضلع جنوبی ساختمان مجتمع تجاری خود زمینی را با هدف تامین پارکینگ خریداری کرده بود اما پس از مدتی تصمیم می‌گیرد که این زمین را هم به مجتمع تجاری تبدیل کند و در این بین با سوء‌استفاده از دوره‌گذار در مدیریت شهری، تونل زیرزمینی و یک پل هوایی که از زیر و روی شارع عمومی می‌گذرد را احداث کرده است.» در حالیکه به گفته محمد سالاری اصل ساخت این پاساژ مشکل داشته چرا که زمین آن باغ بوده .
اما دیوان عدالت اداری رای شورای شهر مبنی بر باغ بودن را ابطال می‌کند و باز هم این درست نیست که مالکی برای افزایش ارزش افزوده ملکش تونلی از زیر خیابان و پلی در فراز خیابان ایجاد کند آن هم تونل پلی که صرفا برای استفاده شخصی و تجاری است و استفاده عمومی‌برای کسانی خارج از این پاساژ ندارد، ضمن اینکه به دلیل قرار گرفتن این پل بر فراز خانه‌ها و مجتمع‌های مسکونی موضوع از نظر ایمنی و شهرسازی هم ایرادات زیادی دارد و می‌تواند در مواقعی مانند زلزله به شدت خطرناک باشد.
در نهایت کمیسیون ماده صد شهرداری که برای رسیدگی به همین تخلفات تشکیل می‌شود وارد عمل شد و رای به تخریب پل و تونل داد اما کمی‌بعد عبدالرضا گلپایگانی معاون شهرسازی شهرداری تهران اعلام کرد که «مالک با شهرداری توافق کرده و توافق‌نامه مشترک دارد.» اما شهردار منطقه یک وارد عمل شد و گفت که «در مورد پالادیوم نه تصمیم به توافق داریم و نه اقدام به توافق کرده و نه حتی مالک تقاضای توافق داشته است؛ هرچند باید بگویم شهرداری منطقه یک، در مقامی نیست که مایل بودن یا نبودنش برای توافق، تاثیری در حکم قضایی داشته باشد، کاش مقداری از حساسیت این روزها در مورد پالادیوم، در زمان ساخت و تخلف وجود داشت.»
اگرچه رای نهایی صادر شده بود این کشمکش تا اتمام کار شورای شهر پنجم ادامه داشت و وقتی شورای شهر ششم روی کار آمد و شهرداری تهران هم عوض شد ماجرای این پل و تونل هم دوباره به جریان افتاد و به مالک پالادیوم دو هفته زمان داده شد که اقدام به تخریب کند وگرنه شهرداری و دادستانی وارد عمل می‌شوند و نه تنها پل را تخریب می‌کنند بلکه هزینه این کار را به شکل جریمه از مالک می‌گیرند. اتفاقی که دیروز صبح بالاخره افتاد.
واکنش‌ها به تخریب پل پالادیوم در شبکه‌های اجتماعی متنوع بود، عده‌ای به شهرداری تحت مدیریت زاکانی آفرین گفتند و این را شروع برخورد انقلابی با سرمایه‌داران متخلف دانستند، عده‌ای دیگر هم گفتند که چون از شورای شهر بوی آزاد شدن برخی مجوزهای فروش تراکم به مشام می‌رسد این کار در راستای تبلیغات رسانه‌ای انجام شده. بعضی‌ها هم اعلام می‌کردند که بهتر بود به جای تخریب این پل کاری می‌کردند که مردم خارج پاساژ هم بتوانند از آن استفاده کنند.
این وسط بعضی از مشتری‌های دائمی‌پالادیوم هم اعتراض کردند تخریب این پل کار را برای مردمی‌که به این پاساژ می‌روند سخت می‌کند و در مقابل خیلی‌ها در جواب می‌گفتند که این مشکل دارنده پاساژ است که باید فکری برای مشتری‌هایش که اغلب از قشر مرفه جامعه هستند بکند آن هم نه از طریق استفاده غیر مجاز از فضای عمومی هوا و زمین بلکه از طریق آنچه به خودش تعلق دارد.
بعضی‌ها هم یادآوری کردند که ساختمان‌های دیگری در تهران هستند که دقیقا چنین پل هوایی‌هایی ساخته‌اند که معروف‌ترین آنها مجلس است یا دانشکده الهیات دانشگاه تهران یا بیمارستان مهر که ساختمان اصلی را از طریق پل عابر پیاده به ساختمان آزمایشگاه متصل کرده. با مراجعه به حرف‌های مسئولان شهرداری و شورای شهر می‌بینیم که حکایت ساختمان‌های دولتی و آنها که منافع عمومی‌دارند مانند بیمارستان کاملا متفاوت است و آنها مجوز احداث چنین معابری را خیلی راحت‌تر دریافت می‌کنند.
