مصائب میزبانی از رونالدو
روزنامه هفت صبح، مصطفی آرانی | ۲۳ روز مانده به روز بزرگ پرسپولیس در ورزشگاه آزادی که در آن سرخ‌ها باید از النصر و کریستیانو رونالدو میزبانی کنند. با این حال این میزبانی در هاله‌ای غلیظ از ابهام وجود دارد و راستش را بخواهید احتمال محقق نشدن آن از شدن آن بیشتر است.
ناامیدی از این میزبانی هم کم‌کم از سطح ورزشی فراتر رفته و در حال تبدیل به کف بازاری‌ترین موضوع سیاسی در جامعه و مهمانی‌های خانوادگی و بحث‌های قهوه‌خانه‌ای است و ملات اصلی هزاران گزاره طنز و جدی که کانون همه آن‌ها مقایسه وضعیت فعلی با وضعیت فوتبال در سعودی است. اما این معادله چند مجهولی چرا و چگونه ایجاد شد و چطور حل خواهد شد؟ ابعاد مختلف ماجرا را بخوانید:
یک: حتی اگر میزبانی باشد هواداری نیست: حتی اگر ایران و پرسپولیس بتوانند میزبانی را به دست بیاورند امکان حضور تماشاگران در نخستین بازی پرسپولیس نیست. چرا؟ قبل از بازی پرسپولیس با گوای هند، در اردیبهشت ۱۴۰۰، اکانت اینستاگرامی باشگاه پرسپولیس با اشاره به ماجرای تاریخی فتح هندوستان توسط ایران (در دوره نادرشاه) برای پرسپولیس آرزوی موفقیت کرده بود که ارجاع به یک موضوع خارج از ورزش توسط رسانه رسمی باشگاه آن هم یک واقعه تاریخی که همراه با کشتار هندی‌ها بوده، باعث شد با حکم انضباطی AFC پرسپولیس در اولین میزبانی خود در لیگ قهرمانان محروم شود.
البته اخیرا فدراسیون فوتبال ایران در نامه‌ای از کنفدراسیون فوتبال آسیا درخواست کرده بود تا محرومیت میزبانی پرسپولیس را تعلیق کنند اما آن طور که دیروز سایت ورزش سه اعلام کرد ای‌اف‌سی در نامه‌ای رسمی جواب نامه فدراسیون ایران را داد و درخواست تعلیق محرومیت پرسپولیس از بازی بدون تماشاگر رد شد تا رسما دیدار پرسپولیس - النصر عربستان در هفته اول نخست رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا بدون‌تماشاگر شود.
دو: دغدغه‌های سعودی‌ها همچنان باقی است: ادعای دستگاه دیپلماسی و فدراسیون فوتبال ایران این بود که بعد از تحولات دیپلماتیک اخیر با سعودی‌ها، امکان میزبانی از سعودی‌ها در ایران و بالعکس به وجود آمده است اما خبرهایی که دیروز ابتدا از سوی «عبدالعزیز المریسل» خبرنگار ورزشی معروف عربستان و سپس روزنامه «الریاضیه» در عربستان منتشر شد حاکی از این بود که ظاهرا طرف سعودی حاضر به بازی در ایران نیست و همچنان می‌خواهد در زمین بی‌طرف با ایران بازی کند.
آن طور که ورزش سه به نقل از این روزنامه نوشته «باشگاه النصر، ورزشگاه آل مکتوم شهر دوبی امارات را برای میزبانی از پرسپولیس انتخاب کرد. مسابقه‌ای که از هفته پنجم مرحله گروهی و در تاریخ ۲۷ نوامبر (۶ آذر) برگزار خواهد شد. الریاضیه نوشته است که مدیریت باشگاه النصر روز شنبه این تصمیم را گرفته و نامه آن را نیز برای کنفدراسیون فوتبال آسیا ارسال کرده… و مدیران این باشگاه در انتظار تصمیم پرسپولیس برای انتخاب محل برگزاری دیدار با این تیم از هفته نخست لیگ قهرمانان در تاریخ ۱۹ سپتامبر (۲۸ شهریور) هستند…چنانچه دیدارهای میان باشگاه‌های ایرانی و سعودی همچنان در کشور ثالث برگزار شود، در نتیجه نساجی و سپاهان نیز برای رویارویی با الهلال و الاتحاد، باید یک کشور بی‌طرف را برای میزبانی از تیم‌های عربستانی انتخاب کنند.»
البته سعودی‌ها ممکن است به این مسئله هم فکر کرده باشند که با میزبانی رقابت‌ها توسط ایران، امتیاز بسیار بزرگی یعنی میزبانی از نیمار و رونالدو و بنزما نصیب ایران می‌شود و ایران می‌تواند از این موضوع در عرصه دیپلماسی عمومی استفاده کند و از این رو امکان استفاده از این فرصت را از ایران گرفته باشند.
سه: داستان غریب VAR: حالا گیریم که اصلا ماجرای سعودی‌ها و ایران هم حل شده باشد. مانع بعدی بر سر میزبانی از ستاره‌های دنیای فوتبال این است که ایران سیستم VAR یا کمک داور ویدئویی برای چک کردن صحنه‌های بحث‌برانگیز داوری را ندارد و فعلا طبق گفته‌های شفاهی مسئولین AFC، در اختیار داشتن این سیستم برای میزبانی لیگ قهرمانان آسیا لازم است. اما ماجرای VAR خود حکایت غریبی دارد و مملو از تضاد منافع است. چطور؟
اول اینکه سیستم کمک‌داور ویدئویی در وهله اول نیازمند فیلمبرداری استاندارد از بازی است. این استاندارد بودن هم نیاز به تعداد بالایی از دوربین دارد، هم کیفیت بالای تصاویر و هم رعایت استاندارد فیلمبرداری. فقط در مورد تعداد دوربین‌ها باید گفت که لیگ برتر انگلیس، با سی دوربین فیلمبرداری می‌شود. حالا باید در نظر داشت که در ایران صداوسیما با یک انحصار امنیتی، فیلمبرداری مسابقات ورزشی من جمله فوتبال را در اختیار دارد و تلاش برای ارتقای کیفیت فیلمبرداری باید با هماهنگی این سازمان صورت بگیرد.
از سوی دیگر اینکه صداوسیما حاضر شود که بدون دریافت هزینه نسبت به ارتقای فیلمبرداری اقدام کند یا بپذیرد که دوربین‌هایی خارج از شبکه این سازمان که در ورزشگاه‌ها نصب شدند، به خروجی تصویر وصل شود و حتی تصویر آن نمایش داده شود و یا اینکه اصلا حاضر شود که خروجی تصاویر را با توجه به ملاحظات خاص خود در اختیار داوران و ناظران فیفا قرار دهد؛ جای سوال وجود دارد. نکته دوم این است که ظاهرا در ماجرای VAR پول سنگینی نهفته است.
در حال حاضر وزیر ورزش گفته که دولت با تامین اعتبار به میزان 7/2میلیون یورو موافقت کرده است. این یعنی ۱۴۸ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان. این مبلغ با توجه به گردش مالی فوتبال مبلغ زیادی نیست ولی به هر حال این سیستم نیاز به رسیدگی و پشتیبانی هم دارد و هر کسی بتواند این پروژه را در اختیار بگیرد از نظر اقتصادی به موفقیت بالا و مستمری رسیده است. پیش از این خاطرتان هست که قرار بود VAR وارد کشور شود و برخی رسانه‌ها گفتند که شرکت هنگ‌کنگی سیمپلیفای که طرف قرارداد با فدراسیون فوتبال بوده در واقع اسرائیلی است.
بعد از آن گفته شد شرکت چشم‌انداز ارتباط که قرار بود VAR را وارد ایران کند، به مشکل تحریم برخورد کرده چرا که ۱۲ درصد از کل تجهیزات آمریکایی بوده است. پشت این خبرها ولی احتمالا برخی ارتباطات اقتصادی هم باشد که ما از آن خبر نداشته باشیم. مثلا این شرکت چشم‌انداز ارتباط یک پیوند قوی با صنعت فولاد دارد و خب می‌دانیم که مهدی تاج نیز از دل صنعت فولاد در اقتصاد و سیاست و ورزش ایران بزرگ شده است.
چهار: ورزشگاه آزادی: حتی اگر سیستم VAR هم بتواند در ورزشگاه‌ها مستقر شود باز هم میزبانی قطعی نیست. چرا؟ چون ورزشگاه آزادی در حال بازسازی است و با وجود اینکه فدراسیون دیروز گفته که ۵۰ درصد در آن بلیت فروشی خواهیم داشت اما امکان تاییدیه گرفتن برای ورزشگاهی که نیمی از آن در حال تخریب است، خیلی بعید است. البته اگر در بطن ماجرای تخریب و بازسازی ورزشگاه آزادی دقیق شوید شاید بتوانید یک لایه پنهان ولی به شدت موثر را ببینید که در ماجرای میزبانی حرف آخر را می‌زنند: نهادهای امنیتی.
همان کسانی که مهدی تاج گفت حتی با وجود تایید شورای عالی امنیت ملی باید در مورد ورود زنان به ورزشگاه نظر مساعد داشته باشد. دغدغه نهادهای امنیتی به جز ورود زنان، ماجرای سالگرد اعتراضات سال گذشته هم هست و حتی برخی می‌گویند پشت ماجرای عدم ورود تماشاگر به ورزشگاه در تهران هم همین تصمیمات است.
چه خواهد شد؟
افراد زیادی هستند که دوست دارند تیم‌های عربستانی به ایران بیایند: حسین امیرعبداللهیان، وزیر خارجه می‌خواهد هنر دیپلماسی خود را نشان دهد، محمدحسین میثاقی دوست دارد با حضور رونالدو و بنزما و نیمار در ایران بتواند با آن‌ها مصاحبه‌های اختصاصی بگیرد، علی اصغر امیری، مالک هتل اسپیناس پالاس بدش نمی‌آید چنین ستاره‌هایی را در هتل خود ببیند، مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال دوست دارد با حضور این افراد در تهران، کارنامه‌ای بسازد و دهان منتقدان را ببندد و کیومرث هاشمی، سرپرست وزارت ورزش و جوانان می‌خواهد با حل و فصل ماجرای VAR بتواند رای اعتماد از مجلس بگیرد و دو یا حتی شش سال، وزیر آن وزارتخانه شود ولی راستش را بخواهید ماجرا به دوست داشتن این افراد نیست.
تصمیم این ماجرا بیش از اینکه در ایران گرفته شود احتمالا توسط افرادی مثل ترکی آل الشیخ، مغز متفکر حوزه تفریح و سرگرمی و ورزش عربستان، یاسر المسحل، رئیس فدراسیون فوتبال این کشور و شیخ سلمان، رئیس AFC گرفته خواهد شد. تصمیم اما اگر قرار باشد در تهران گرفته شود هم؛ بیش از هر چیز باید به امنیتی‌ها و صداوسیما چشم دوخت و نه تاج و کیومرث هاشمی. آن‌ها بازیگران پنهان معادله چندمجهولی میزبانی از رونالدو در تهران هستند.
