مروری بر نامزدهای اصلی ریاست مجلس نمایندگان آمریکا
روزنامه هفت صبح، رامتین لطیفی| شمارش معکوس برای شروع ساعات و روزهای حساس مجلس نمایندگان آمریکا به گوش می‌رسد. مت گائتز، نماینده جوان و محافظه‌کار فلوریدا در مجلس نمایندگان که رهبری فراکسیون شیفتگان و وفاداران ترامپ را نیز بر‌عهده دارد، از همکاری و مماشات مک‌کارتی با دولت بایدن مبنی بر عدم تعطیلی دولت به‌دنبال عدم تصویب بودجه، خشمگین شد و خلع او از مقامش را به رای گذاشت.
از آنجایی‌که برتری جمهوری‌خواهان نسبت به دموکرات‌ها در دوره صد و هجدهم مجلس، تنها ۱۰ کرسی است، گائتز توانست با همراهی و جلب‌نظر ۵ نماینده جمهوری‌خواه و کسب رای تمام دموکرات‌های حاضر در مجلس، مک‌کارتی را از مقام خود خلع کند و نام او را به‌عنوان اولین رئیس مجلس تاریخ آمریکا که از مقام خود برکنار شده است، به ثبت برساند. بنابراین مجلس نمایندگان در حال حاضر بدون رئیس است و جای دومین مقام مهم سیاسی حاکمیتی در آمریکا خالی است و شاید امروز تکلیف جانشین مک‌کارتی و وارث این صندلی مشخص شود.
ابتدا چندین و چند نام به‌عنوان نامزدهای ریاست مجلس در رسانه‌های مختلف خبری و فضای مجازی آمریکا به گوش می‌رسید اما رفته‌رفته این نام‌ها الک شدند و امروز نام ۳ جمهوری‌خواه به‌عنوان مدعیان اصلی مطرح می‌شود. جیم جوردن و استیو اسکلیس، دو چهره حزب جمهوری‌خواه هستند که بخت اصلی برای نشستن بر صندلی ریاست مجلس را دارند و رقابت میان آن‌ها بسیار نزدیک است.
اما جالب است بدانید بر‌خلاف زمزمه‌هایی که از کناره‌گیری و استعفای مک‌کارتی از مجلس به‌دنبال عزل او از مقام ریاست به گوش می‌رسید، تشویق و انگیزه‌بخشی برخی از نمایندگان کارگر افتاده و مک‌کارتی اعتماد به‌نفس از دست رفته خود را دوباره به دست آورده و اگر نظرش تا فردا و روزهای آتی تغییر نکند، او نیز دوباره برای ریاست مجلس نامزد خواهد شد.
در این بین ممکن است، حالا که رابطه بین مک‌کارتی و ترامپ و یارانش در مجلس نمایندگان شکرآب شده و این افراد شمشیر را برای یکدیگر از رو بسته‌اند، تعدادی از نمايندگان دموکرات نیز به منظور افزایش اختلافات درون حزب جمهوری‌خواه و نیز کاهش نفوذ ترامپ در مجلس نمایندگان، به مک‌کارتی رای دهند.
البته یک اتفاق دیگر هم ممکن است رخ دهد اما احتمال آن بسیار کم و ناچیز است. بیایید کمی به عقب و جلسات رای‌گیری برای ریاست کوین مک‌کارتی در سال گذشته بازگردیم. جالب است بدانید رای‌گیری برای انتخاب رئیس دوره ۱۱۸ مجلس نمایندگان ۱۵ بار تکرار شد و در ۱۴ بار اول مک‌کارتی نتوانست رای اکثریت را به‌دست آورد. ذکر این نکته ضروری است که این اتفاق در ۱۶۴ سال گذشته بی‌سابقه بود و بیش از هر چیزی دامن حیثیت حزب جمهوری‌خواه را نشانه گرفت و به‌طور قطع از نفوذ و اعتبار این حزب در عرصه سیاست آمریکا کم کرد.
جالب است بدانید اوضاع مک‌کارتی در این انتخابات به حدی وخیم بود که در ۱۲ دور اول، تعداد آرای حکیم جفریس، رهبر اقلیت دموکرات مجلس نمایندگان که تمام ۲۱۳ رای دموکرات‌های حاضر در مجلس را داشت، بیشتر از تعداد آرای مک‌کارتی بود. این به معنای وجود اقلیتی در میان حزب جمهوری‌خواه بود که روی خوش و تمایل چندانی به ریاست مک‌کارتی نشان نمی‌داد. حال اگر درگیری‌های درون‌حزبی جمهوری‌خواهان مضاعف شود و اقلیت ناچیزی درون این حزب برای اعلام اعتراض‌شان به ریاست جفریس رای بدهند، برای اولین‌بار در تاریخ، ریاست مجلسی که اکثریت آن در دست جمهوری‌خواهان است به یک دموکرات می‌رسد.
حال به سراغ دو نامزد دیگر جمهوری‌خواه برویم که بخت‌شان برای پیروزی روی کاغذ بیش از دیگرانی است که تا‌کنون از آن‌ها نام بردیم. استیو اسکالیس، نماینده لوئیزیانا و رهبر اکثریت جمهوری‌خواه و جیم جردن، نماینده ایالت مهم اوهایو و رئیس کمیته قضایی مجلس نمایندگان است. گفتنی است هر دو نفر ارائه خوب و دلپذیری در نشست‌های خبری‌شان داشتند و بسیار مورد‌پسند قرار گرفتند و خود را به‌عنوان عامل اتحاد دوباره در حزب، متمرکز بر مسائل اصلی و ناظر بر هزینه‌های دولت فدرال نشان دادند.
اگرچه این دو از نظر نقاط قوت و ضعف با یکدیگر متفاوتند اما باید بگوییم تفاوت‌های سیاستی آن‌ها به صفر میل می‌کند. حال اگر اعضای جمهوری‌خواه نتوانند در اطراف جوردن یا اسکالیس متحد شوند یا حتی تلاش‌شان برای رستاخیز و به‌پا خاستن ققنوس‌وار کوین مک‌کارتی نتیجه ندهد، اوضاع کمی به‌هم می‌ریزد.
درست است که رئیس مجلس نمایندگان اختیاراتی مضاف بر سایر نمایندگان ندارد و نقش ریاستی او در اصل ناظر بر نقش سخنگویی است اما بسیاری امور ازجمله قانون‌گذاری بدون حضور رئیس مجلس بر کرسی خود، معلق باقی خواهد ماند. در حال حاضر نیز نه‌تنها فعالیت‌های قانون‌گذاری در مجلس به تعلیق درآمده بلکه این مجلس جمهوری‌خواه در بزنگاه درگیری‌های حماس و جهاد اسلام با نیروهای نظامی ارتش اسرائیل، نمی‌تواند فعالیت رسمی و کارسازي در حمایت از دولت محافظه‌کار رژیم اسرائیل داشته باشد.
اسکالیس اکنون بدون هیچ رقیبی، جمهوری‌خواه برتر مجلس نمایندگان است و یک انتخاب منطقی برای بسیاری از جمهوری‌خواهان به حساب می‌آید. او تجربه سال‌ها رهبری در این حزب را در کوله‌بار و سیاهه فعالیت‌های سیاسی‌اش دارد و نباید این سابقه را دست‌کم گرفت. از سوی دیگر او با مولتیپل میلوما، نوعی سرطان خون، دست به گریبان است و تحت درمان شیمی درمانی قرار دارد.
سوالی که به ذهن اعضای جمهوری‌خواه مجلس خطور می‌کند این است که آیا اسکالیس با توجه به عوارض شیمی درمانی و بی‌حالی مفرط، می‌تواند نقش پرطمطراق سخنران را بر عهده بگیرد و خطابه‌های بلیغ و شیوا ایراد کند یا خیر؟ در قدم بعدی اگر وضعیت جسمی او در زمان یک ساله باقی مانده از دوره ۱۱۸ مجلس به وخامت بکشد و نتواند در مجلس حضور یابد، تکلیف چیست؟ در طرف دیگر ماجرا جوردن قرار دارد.
جردن، بنیانگذار گروه آزادی مجلس نمایندگان است که بر‌خلاف نامش، محل تجمع محافظه‌کاران تندروی حزب است. از این‌رو او گزینه مطلوب محافظه‌کاران به شمار می‌رود و در کسوت رئیس کمیته قضایی نیز نقش کلیدی در تحقیقات استیضاح بایدن توسط جمهوری‌خواهان ایفا کرده است. با این اوصاف عجیب نیست که بدانیم ترامپ از ریاست او حمایت کرده است. اما مسئله آن است که آیا مجلس یارای ریاست یکی از وفاداران دیگر به ترامپ را دارد یا خیر؟
