غوغای بوشهری‌ها؛ یکی از محله جلالی، یکی باغ زهرا
روزنامه هفت صبح، کمال بردبار | بوشهر شهر زیبایی است. موسیقی، غذا، دریا، مردم خونگرم و… اما خب هیچوقت از قطب‌های فوتبال ما نبوده است. خیلی عجیب است که بهترین طرفداران فوتبال را دارد، اما تقریبا هیچگاه نمایندگان فوتبال این کشور نتوانسته‌اند بیش از یک فصل در لیگ برتر فوتبال ایران دوام بیاورند؛ هم ایران‌جوان و هم شاهین بوشهر.
در یک سیاحت سریع حافظه هم در برابر نام فوتبالیست‌های مشهور بوشهری چیز چندانی دستم را نمی‌گیرد. محمود ابراهیم‌زاده، فوروارد ذوب‌آهن در سال‌های قبل از انقلاب که خب بوشهری بود و در سال‌های پس از انقلاب هم عبدالرضا ملاح‌زاده، هافبک شوت‌زن این تیم که دوره‌ای هم بازیکن تیم ملی المپیک شد، در کنار میرشاد ماجدی و بهزاد داداش‌زاده و امیرفرهاد یعقوبی و جواد منافی هافبک‌های تیم خوب حسن حبیبی بود و خب او بیشتر روی نیمکت می‌نشست.
بعدش یاد حسین ماهینی افتادم. دفاع راست و چپ ذوب‌آهن که بعد سر از پرسپولیس درآورد و به تیم ملی هم رسید. قبل از اینکه رامین رضاییان و وریا غفوری ظهور کنند. بوشهر و اعتبار فوتبالش همیشه پشت‌سر آبادان و اهواز و انزلی و رشت و تبریز و شیراز و مشهد و قائمشهر قرار داشت. تهران که جای خود دارد.
اما حالا دو ستاره اصلی فوتبال امروز ما اهل این بندر زیبا هستند؛ یکی بچه محله جلالی و دیگری بچه محله باغ زهرا. یکی در پرتغال ستاره است و به چلسی و ستاره‌هایش قیچی برگردان می‌زند و دیگری که جوان‌تر است، در باشگاه‌های آسیا از ۲۵ متری زیباترین گل هفته اول را رقم می‌زند.
یکی ۲۷ ساله و بلندبالا و چابک و همه‌فن‌حریف و دیگری ۲۱ ساله و کوچک و فانتزی‌باز و تکنیکی. هردویشان آنقدر خوب بوده‌اند که ایده یک خط حمله تمام‌بوشهری جان گرفته است. حتی با فرض محال نیمکت‌نشینی سردار آزمون. هرچه هست، بیرون گذاشتن قایدی از ترکیب تیم ملی کار سختی است.
قایدی با غیبت در بازی دوستانه ایران برابر سوریه (به‌خاطر ابتلای به کرونا و البته درمان معجزه‌آسا و یکی، دوروزه‌اش) این امکان را به اسکوچیچ داده که دلایل موجهی برای نیمکت‌نشینی قایدی داشته باشد. شاید هم با توجه به سیستم بازی تیم ملی، قایدی به تهدیدی برای ترابی در سمت چپ تیم ملی بدل شود.
استقلال اگر توانست الاهلی را با ۵ گل شکست دهد (آن هم درحالی‌که یک گل بسیار مهمش را در شرایط آفساید به ثمر رساند و سه، چهار واکنش بسیار خوب از رشید مظاهری هم به کمکشان آمده بود)، بیش از هرچیز مدیون درخشش قایدی بوده است. یک شوت سنگین و البته یک بغل‌پای فنی و دقیق از زاویه‌ای بسیار تنگ موجب شد تا او زننده دو گل حیاتی برای استقلالی‌ها باشد. این روزها بوشهر صدای بین‌المللی فوتبال ماست، حتی اگر تیمی در لیگ برتر نداشته باشد.
