رویای خانه‌دار شدن در آمریکا هر روز دورتر می‌شود
روزنامه هفت صبح، رامتین لطیفی| امروز تفاوتی ندارد آسیایی باشید یا اروپایی، آفریقایی باشید یا آمریکایی، همه یک رویای مشترک دارند و همه آرزوی خانه‌دار شدن را در سر می‌پرورانند. در برخی از نقاط جهان این آرزو دست‌یافتنی‌تر می‌نماید و در برخی نقاط دیگر سخت‌تر و دورتر. مردم آمریکا هم از قاعده مستثنا نیستند و تعداد بسیاری بی‌خانمان و مستاجر در این کشور وجود دارند که هر روز رویای سقفی را بالاسر خود تصور می‌کنند که از آن خودشان باشد.
آمارها حاکی از افزایش سن خریداران مسکن در آمریکا طی دو دهه اخیر بوده است، به گونه‌ای که متوسط سن خریداران مسکن در آمریکا به ۴۹ سال رسیده و متوسط سن افرادی که برای اولین بار خانه می‌خرند، به ۳۵ سال افزایش یافته است. طبق گزارش سالانه انجمن ملی مشاوران املاک، درآمد یک خریدار مسکن معمولی در ایالات متحده از ۸۸ هزار دلار در سال گذشته به ۱۰۷ هزار دلار در سال افزایش یافت، زیرا قیمت مسکن به شدت رشد کرده و رویای سقفی بالای سر دور و دورتر شده است.
آمار سال جاری، جهش ۲۲ درصدی در قیمت خانه را نشان می‌دهد و مالکیت خانه را برای بسیاری از خانواده‌ها در ایالات متحده که درآمد متوسط آن‌ها حدود ۷۵ هزار دلار یا کمتر است، از اعتبار و فهرست آرزوها خارج شده است.بر اساس آمار، سال گذشته حدود ۱۲۳ میلیون خانوار در آمریکا زندگی می‌کنند.
بر اساس نتایج آماری که در زمستان سال ۲۰۲۰ منتشر شد با افزایش 2/1 میلیونی تعداد خانوارهای صاحب خانه نسبت به پارسال، تعداد خانوارهای صاحب خانه به 82/2 میلیون رسید. اما باید این نکته را هم لحاظ کرد که برخی بیش از یک خانه دارند و خانه‌های اضافی را خالی گذاشته‌اند یا اجاره داده‌اند.
بررسی‌ها حاکی از آن است که ۶۴ درصد از جمعیت آمریکا که چیزی حدود ۲۱۳ میلیون نفر از جمعیت این کشور ۳۳۳ میلیون نفری را در بر می‌گیرد در خانه‌هایی زندگی می‌کنند که تملک آن به صورت تمام و کمال با خودشان است. ۳۵ درصد از مردم این کشور که چیزی در حدود ۱۱۶ میلیون نفر را در بر می‌گیرد در خانه‌های استیجاری سکونت دارند. در مورد حدود یک درصد از جمعیت این کشور نیز آمار دقیقی در دسترس نیست اما جمعیتی بین یک تا دو میلیون نفری از این دسته به طور قطع بی‌خانمان هستند.
بحران کرونا سبب شد میلیون‌ها آمریکایی یا شغل خود را از دست بدهند یا درآمدشان نسبت به گذشته کم شود. بخش عمده‌ای از این افراد نتوانستند اجاره‌بهای خود را به صاحب‌خانه‌ها پرداخت کنند و دولت برای حمایت از آن‌ها و جلوگیری از ایجاد بحران بی‌خانمان‌های جدید، قانونی تصویب کرد که از اقدام قضایی صاحب‌خانه‌ها علیه مستاجران و گرفتن حکم تخلیه جلوگیری می‌کرد.
بهره‌مندی از این قانون به پایان رسید و تمدید این مهلت در مجلس رای نیاورد و این به معنای بی‌خانمان شدن حداقل 3/6 میلیون نفر در سراسر آمریکا و پیش درآمد بحران جدید و پیچیده‌ای است که با احتمال فراوان با بحران کرونا ممزوج شده و بحرانی بزرگ‌تر می‌آفریند. گفتنی است تعداد بی‌خانمان‌ها ممکن است تا ۸ میلیون نفر نیز افزایش يابد.
خانه‌های استیجاری در آمریکا بر دو صورت عمده است، در نوع اول مستاجران خانه را بر اساس قیمت توافقی از مالک خانه اجاره می‌کنند و مانند هر جای دیگر دنیا، ماهانه مبلغی را به عنوان اجاره بها به او می‌پردازند. بر اساس آمار، از میان ۱۱۶ میلیون نفری که در خانه‌های استیجاری زندگی می‌کنند، ۵۲ میلیون مستاجر در کشور به این دسته از مستاجران تعلق دارند و با شرایط کنونی ۴۰ میلیون نفرشان در آستانه از دست دادن خانه‌هایشان قرار دارند.
۶۴ میلیون نفر دیگر از شرایطی به نام مورتگیج بهره برده‌اند که نوعی وام مسکن در آمریکاست. افرادی که حقوق و گردش مالی مناسب دارند و در سابقه مالی آن‌ها نقطه تاریکی وجود ندارد، می‌توانند با استفاده از این تسهیلات صاحب خانه شوند. این وام مسکن توسط بانک‌ها یا مؤسسات مالی به افراد اعطا می‌گردد.
در قرارداد مورتگیج فرد وام گیرنده باید ۲۰ درصد از قیمت کل خانه را بپردازد و ۸۰ درصد دیگر را بانک یا موسسه مالی پرداخت خواهد کرد. برای مثال به منظور خرید یک خانه ۲۰۰ هزار دلاری، فرد باید ۴۰ هزار دلار بپردازد و ۱۶۰ هزار دلار دیگر از طریق این وام مسکن تامین خواهد شد. البته دولت بایدن برای تسهیل خرید خانه توسط جوانان و زوج‌های تازه ازدواج کرده، شرایطی را به وجود آورده است که خانه اولی‌ها تنها ۸ درصد از مبلغ خانه را به صورت نقد بپردازند و مابقی مبلغ را وام بگیرند.
گفتنی است بانک و موسسات مالی تا تسویه حساب تمام و کمال این وام می‌توانند از خانه به عنوان وثیقه استفاده کنند و در صورتی که خریدار خانه قسط‌های خود را نپردازد خانه را توقیف کنند. نحوه تسویه این وام برای افرادی که شغل ثابت و درآمد ثابت دارند آسان است. سود بازپرداخت این وام ۵ درصد است و این سود باید به صورت جداگانه و طی ۵ سال تسویه گردد. برای مثال به منظور بازپرداخت سود آن وام ۱۶۰ هزاردلاری باید به مدت ۵ سال و در هر سال ۸ هزار دلار پرداخت کرد.
تسویه اصل وام طبق قرارداد می‌تواند از ۵ تا ۴۰ سال متغیر باشد. برای مثال اگر فرد بخواهد اصل وام ۱۶۰ هزار دلاری خود را طی ۱۰ سال تسویه کند باید سالانه ۸ هزار دلار پرداخت کند. ترقی‌خواهان حزب دموکرات که سویه‌های سوسیالیستی دارند دولت‌های گذشته و به ویژه دولت فعلی را تحت فشار قرار داده‌اند که شرایط خانه‌دار شدن را از این هم آسان‌تر کند تاهمه بتوانند صاحب خانه شوند و چیزی به نام مستاجر و بی‌خانمان در این کشور وجود نداشته باشد.
یک نکته منفی که برای منتقدان اعطای وام مسکن وجود دارد سوءاستفاده برخی از وام گیرندگان از تورم و افزایش قیمت خانه‌هاست. این افراد پس از افزایش قیمت خانه ظرف چند سال این خانه‌ها را به فروش می‌رسانند و نه تنها وام خود را تسویه می‌کنند بلکه مبلغ خوب و قابل توجهی را نیز سود می‌کنند.
برای مثال قیمت همین خانه ۲۰۰ هزار دلاری ظرف ۸ الی ۱۰ سال به ۲۴۰ هزار دلار می‌رسد و اگر فرد وام گیرنده خانه را در این مدت بفروشد با پرداخت ۴۰ هزار دلار اولیه، ۴۰ هزار دلار نیز سود خواهد کرد. اکنون مجموع وام‌های تسویه نشده مسکن در آمریکا مبلغی بالغ بر 15/8هزار میلیارد دلار است. بیشترین میزان وام مسکن اعطا شده مربوط به پایتخت آمریکا، واشنگتن دی سی است. همچنین بیشترین قشری که از این تسهیلات استفاده می‌کنند زنان مجرد هستند.
