روایت تلاش نافرجام برای مصاحبه با فروزان
روزنامه هفت صبح | فریدون جیرانی از چهره‌های شناخته شده سینما برای عموم مردم است. نه فقط به عنوان یک فیلمساز پرکار و مسلط و همین‌طور سریال‌های پربیننده، بلکه به خاطر گفتوگوهایی که او از دهه هفتاد آغاز کرده بود. ابتدا در مجله‌ها و بعد در تلویزیون و حالا هم که در وی‌او‌دی‌ها. او مهمان برنامه تاریخ شفاهی موزه سینما بود که بخشی از حرف‌هایش را اینجا می‌آوریم:
* یک: سال ۷۵ به پیشنهاد غلامرضا موسوی بعد از شکست فیلم اولم «صعود»، تصمیم گرفتم فیلم بسازم و آن زمان برای فیلمنامه تصویب شده «مدیرعامل»، پروانه ساخت گرفته بودم. ابتدا تصمیم داشتم یک فیلم کمدی رمانتیک بسازم، اما تغییر فضای سیاسی- فرهنگی کشور باعث شد فیلمنامه «قرمز» را بنویسم که در ابتدا اسم آن «عاشقم من» بود.»
« برای نقش اول این فیلم می‌خواستم زنده یاد خسرو شکیبایی را بیاورم، اما به دلیل این‌که فیلم اولم شکست خورده بود، او نیامد. به سراغ ابوالفضل پورعرب رفتم اما او باخشونت مرد داخل فیلم مخالف بود و می‌خواست فیلمنامه تغییر پیدا کند، درحالی‌که ما نمی‌خواستیم آن را تغییر دهیم. پارسا پیروزفر هم درباره نقش فکر کرد و نیامد. لعیا زنگنه هم که با سریال «در پناه تو» معروف شده بود، فیلمنامه را خواند و بازی نکرد. سرانجام غلامرضا موسوی قبول کرد از بازیگران جوان استفاده کنیم.»
قبل از این فیلم «غریبانه» ساخته شده بود که فیلمنامه آن را من نوشته بودم و هدیه تهرانی در آن فیلم بازی کرده بود و من نسخه مونتاژ شده این فیلم را در میز موویلا دیده بودم. آقای نعیمی فیلمنامه «قرمز» را به هدیه تهرانی داده و او خوانده بود و روزی که قرار بود من قرارداد ببندم، هدیه تهرانی به دفتر ما آمد و بازیگر نقش اول فیلم شد و بدین ترتیب، مسیر فیلم عوض شد و محمدرضا فروتن نیز نقش اول مرد فیلم شد.
* دو: فیلمساز مورد علاقه من داریوش مهرجویی است، به اعتقاد من داریوش مهرجویی، اولین فیلمسازی است که به استقبال اصلاحات رفته است و قبل از این‌که اصلاحات شکل بگیرد، دو فیلم مهم تاریخساز «سارا» و «لیلا» را ساخته بود. این دو فیلم مقدمه سینمایی هستند که از سال ۷۷ راه افتاد که قهرمانان زن آمدند و خواستار هویت دیگری برای زنان شدند. به اعتقاد من، سه فیلم «هامون»، «سارا» و «لیلا»، شاهکارهای سینمای ایران هستند و مهرجویی فیلمسازی است که میزانسن و سینما را خوب می‌شناسد.
* سه: من ۴۰سال است که مصاحبه می‌کنم ولی یک مصاحبه با ایرج قادری برای روزنامه شرق داشتم که خیلی تند و جنجالی بود و پشیمانم از این‌که با مصاحبه‌ام زنده یاد قادری را در تنگنای جواب دادن قرار دادم. برای هفته نامه سینما هم گفت‌وگویی با لیلا حاتمی و هدیه تهرانی داشتم که آن‌ها را دوست دارم.
همچنین یک گفت‌وگو با سپانلو داشتم که آن را خیلی دوست دارم. گفت‌وگویی با جعفر پورهاشمی - ترانه سرای فیلم گنج قارون - داشتم که مصاحبه بکری است. مصاحبه‌ای با ساموئل خاچیکیان انجام دادم که در گزارش فیلم چاپ شد و در این گفت‌وگو ابعاد زندگی ایشان باز شد. مصاحبه‌ای با رسول ملاقلی‌پور داشتم که شاید یکی از گفتوگوهایی باشد که در آن زنده‌یاد ملاقلی‌پور حرف‌های به یادماندنی زده که هیچ جای دیگری نگفته است.
گفت‌وگویم با نوید محمدزاده در برنامه «۳۵» هم مصاحبه‌ای است که او حرف‌های خاصی زده و نیز با ابوالفضل پورعرب که مصاحبه درستی شد و یک بار دیگر هم با پورعرب در برنامه سینمایی «هفت» گفت‌وگو کرده بودم که برای آن بسیار نقد شدم. مصاحبه‌ای با خانواده فردین هم دارم که بسیار خوب است و ابعادی از بخشی از زندگی فردین در این مصاحبه مطرح شده است. در مجموع مصاحبه‌هایی را که برای تاریخ سینما انجام دادم خیلی دوست دارم.»
* چهار: «در بین هنرمندان هرچه تلاش کردم با خانم فروزان گفت‌وگو کنم قبول نکرد. از دهه ۷۰ که در گزارش فیلم شروع به گفت‌وگو کرده بودم و اولین گفت‌وگویم با زنده یاد ناصر ملک‌مطیعی بود و بعد به دنبال مصاحبه با خانم فروزان رفتم که متاسفانه قبول نکرد.»
