دغدغه‌های آقای جان‌نثاری
روزنامه هفت صبح، کمال بردبار| بیایید بدبینانه نگاه کنیم: بعد از سختگیری‌های فرهنگی و اجتماعی در مشهد، حالا اصفهان مرکز سختگیری‌ها شده است. سختگیری‌هایی که از قوانین موجود در کشور و حتی انتظارات دولت اصولگرای مستقر هم فراتر می‌رود. در مشهد ایده این بود که مثل واتیکان باید برخی مقررات سختگیرانه‌تر انجام شود. مثلا در مورد کنسرت‌ها و یا ورود بانوان به استادیوم‌ها.
ایده این بود که حتی اگر مشهد حاوی قدرتمند‌ترین طبقه متوسط ایران بعد از تهران باشد و حدود سه‌ونیم میلیون نفر جمعیت مستقر، باز هم به‌خاطر وجود مبارک حرم امام رضا باید قوانینش سختگیرانه باشد. موسیقی پاپ که ابدا، حتی در مورد کنسرت‌های موسیقی سنتی و فاخر. در مورد ورود بانوان به ورزشگاه‌ها هم که یادمان نرفته داستان جنجال بازی ایران و لبنان را و هیاهوی بی‌جهت و پرخسارتی که بلند شد.
اما اصفهان چه؟ شهر توریستی ایران که البته از یک طبقه مذهبی قدرتمند برخوردار است اما از سوی دیگر همیشه یکی از قطب‌های مهم موسیقی ایرانی و حتی موسیقی بزمی بوده و به‌عنوان یک هنر مردمی آن‌قدر در میان توده‌های این شهر نفوذ دارد که هر شب زیر پل خواجو شاهد هنرنمایی خوانندگان گمنام هستیم.
از سوی دیگر قوی‌ترین تیم‌های فوتبال باشگاهی را نیز در خود جای داده و از سنت طرفداری و تماشاگران متعصب قابل‌توجهی برخوردار است. طی 10 روز در اصفهان از ورود بانوان تماشاگر به استادیوم سپاهان و پرسپولیس ممانعت شد و قبلش هم کنسرت علیرضا قربانی که به‌خاطر حضور دو نوازنده زن لغو شد. در مورد هر دو اتفاق حالا سرنخ‌ها به معاون امنیتی استانداری اصفهان رسیده است. آقای جان‌نثاری.
او در گفت‌و‌گو با ایسنا در مورد این دو موضوع توضیح داده است که چگونه قوانین مصوب دولت مستقر و همسو نادیده انگاشته می‌شود. آقای جان‌نثاری به‌عنوان نماینده دولت در اصفهان برای هر دو مورد توجیهاتی را ارائه داده است. خب صادقانه بگوییم مشخص است که دل خود آقای جان‌نثاری با هیچ‌کدام از دو موضوع صاف نیست. یعنی نه از مجوز ورود بانوان به ورزشگاه راضی است و نه از حضور بانوان نوازنده در کنسرت آقای قربانی.
اما سلایق و دیدگاه‌های شخصی جناب معاون قاعدتا باید پشت وظایف سازمانی‌شان قرار بگیرند. ایشان هم این موضوع را درک کرده‌اند پس برای هر دو اتفاق نقطه نظرات رسمی ارائه داده‌اند. در مورد ممانعت از حضور بانوان در ورزشگاه براي بازی سپاهان آن‌هم در حالی‌که در بسیاری از شهرها این موضوع در حال انجام است، آقای جان‌نثاری گفته‌اند:
«بالاخره باید بپذیریم برخی صحنه‌هایی که در ورزش وجود دارد، هنجار لازم را ندارد و شرایط حضور بانوان به علت احترامی که ما برای بانوان و شخصیت آن‌ها قائلیم، مهم است. تساوی جنسیتی را قبول نداریم و پیرو عدالت جنسیتی هستیم که حکم می‌کند حضور بانوان در ورزشگاه تحت شرایط خاصی انجام شود. این ورزشگاه باید راه اختصاصی برای ورود خانم‌ها داشته باشد. هرکسی به ورزشگاه یک‌بار رفته باشد می‌داند چه الفاظی به‌کار می‌رود و نباید زنان از میان این جمعیت رد شوند و بايد از جای مشخصی وارد شوند.
همچنین دسترسی‌ای برای اینکه کسی به آن‌ها بی‌احترامی کند، نباشد. باید فکری برای تردد آن‌ها نیز بشود. سوال اولی که ما از مسئولان حوزه پرسیدیم این بود خانمی که تنها می‌خواهد با ماشینش به ورزشگاه بیاید، ماشینش را کجا پارک کند؟ می‌تواند مثل آقایان دو تا خیابان پایین‌تر پارک کند و از میان این جمعیت به ورزشگاه برود؟ پس باید پارکینگ اختصاصی برای آن‌ها تعبیه شود. ما نمی‌پذیریم دختران ما به‌عنوان نوامیس‌مان در معرض برخی شرایط قرار گیرند. اگر شرایط برقرار شود، چرا که نه!
اجازه داده شده و باید استفاده کنند، اما به شرطی که شرایطش حفظ شود. در روضه هم رعایت حضور بانوان را می‌کنند. بنابر هویت، احترام و شخصیتی که برای زن قائل هستیم، می‌گوییم این حضور بانوان باید متناسب با این هویت و شخصیت باشد. نمی‌شود شرایط را فراهم نکنیم و فقط شعار حضور بانوان را دهیم. شعار دادن بدون فراهم کردن شرایط، عوام‌فریبی است. اگر شرایط برقرار شود، بله این امکان فراهم است. اصل موضوع این است و در اصفهان نیز بر سر همین مسائل کِش‌مکش‌هایی وجود دارد و خواهش کردیم این مسیر طوری فراهم شود که برایمان گزارشی از جسارت به دختران ما داده نشود.»
به نظر می‌رسد دغدغه‌های ایشان قابل فهم است اما…
اما در مورد کنسرت آقای قربانی ضمن احترام به جناب جان‌نثاری و دغدغه‌ها و ملاحظاتشان، دلایلی که ذکر کرده‌اند کمی غیرمنطقی است: «بحث اینکه آقای قربانی می‌خواهد در اصفهان کنسرت اجرا کند، هیچ مانع قانونی نداشت مگر یک نکته و آن نکته این است که ایشان در تیم نوازندگان خود از خانم نوازنده استفاده می‌کرد.
این موضوع اولاً هنوز تعریف قانونی ندارد و یک چیز نویی است و حتماً باید وزارت ارشاد راجع به این موضوع تصمیم ملی بگیرد و ابلاغ کند که آیا اجازه هست این کار را بکنیم یا نه. چون نظرات فقهی در قبال این موضوع متفاوت است که آیا زن می‌تواند تک‌نواز باشد؟ در این زمینه نظر فقهی وجود دارد و باید برای آن تکلیف ملی معلوم شده و ابلاغ شود. دوم اینکه توجه کنید که ما باید همه افکار عمومی را در نظر بگیریم، بالاخره قشر عظیمی از افکار عمومیِ ما این موضوع را نمی‌پسندند. صراحت هم ندارد، تعیین‌تکلیف رسمی هم درباره این موضوع نشده است.»
از آقای قربانی خواهش شد به‌واسطه اینکه اصفهان وضعیت خاصی از لحاظ اعتقادات مردم دارد (واقعاً مردم اینجا اعتقادات خاص خودشان را دارند) و اینجا را نمی‌شود با جای دیگر مقایسه کرد از تک‌نواز زن استفاده نکند. گفتند: «اینجا مگر چه فرقی می‌کند و مگر با قانون نیست؟» گفتیم «چرا. شما این را به قانون تبدیل کنید و بعد بگویید قانون با قانون فرقی نمی‌کند. ما نمی‌توانیم اگر کاری یک جایی عرفاً انجام شد، بگوییم این قانون است، ممکن است جایی هیچ‌کس هیچ چیزی نگوید و عرف مردم هم آن را بپذیرند، ولی در عرف ما پذیرفته نیست. خواهش کردیم از ارشاد که به آقای قربانی بفرمایید که این نوازندگان در اصفهان حذف شوند و کنسرت را برگزار کنید، مثل ده‌ها کنسرت دیگری که در اصفهان برگزار شد و می‌شود.»
به خواننده گفته‌اید دو تن از اعضای کنسرتشان حذف بشوند و کنسرت اجرا شود؟ چرا باید با ارکستر ناقص کارشان را پیش ببرند؟ حرف آقای قربانی که منطقی بوده است. مشخص است که ایده‌های فقهی مختلفی در این مورد وجود دارد اما ایده فقهی همانی است که از طرف دولت مستقر و با هماهنگی با ولی‌فقیه انتخاب می‌شود. اینکه واضح است. نمی‌شود که برای خوشایند برخی طبقات و برخی، مدام سختگیرانه‌ترین ایده را مطرح کرد؟
بگذریم. احتمالا ملاحظات آقای جان‌نثاری برای ما نامکشوف هستند چرا که ایشان پسوند امنیتی را نیز در تایتل سازمانی خود دارند اما هرچه هست این پالس بدی بود. پالسی ناشی از محافظه‌کاری افراطی. به هرحال هیچ‌کس انتظار خارق‌العاده‌ای ندارد. همین که قوانین موردنظر دولت همسو و مستقر اجرا شود در این مرحله برای جامعه کافی است اما مشکل این است که آن طبقه محترم و خوش‌نیت، همیشه بیشتر و بیشتر می‌خواهد. خدا حفظ‌شان کند.
