درباره یک واکنش، یک لباس و یک بازیگر زن
روزنامه هفت صبح | یک: واکنش قوه قضائیه در مورد دوربین‌های هک شده دقیقا مصداق تبدیل تهدید به فرصت بود. این که می‌توان نکته اصلی ماجرا در مورد افکار عمومی را درک کرد. از زمزمه‌های درون گروهی خارج شد و با شجاعت و صراحت با مشکل و معضل روبه‌رو شد. یاد‌م هست چند سال قبل از شیوه آقای محسنی‌اژه‌ای در پرونده دزدیدن مجسمه‌های پایتخت و همین‌طور پرونده مربوط به تیراندازی مداح مشهور در همین هفت صبح گلایه کرده بودیم.
برای همین واکنش قوه قضائیه به این داستان دوربین‌ها در یک کلام برای ما غافلگیرکننده بود. کاش این‌گونه شجاعت‌های رسانه‌ای ادامه پیدا کنند. البته این خطر هم هست که برخی دیگر از مسئولان از این شیوه به‌عنوان یک ترفند تبلیغاتی مبالغه‌آمیز سود بجویند اما در مجموع واکنش قوه قضائیه به این پرونده قابل تحسین بود.
دو: لباس‌ها و ماسک‌های اعضای پارالمپیک از همه نظر نسبت به کاروان المپیک ایران بهتر بود. بدون ژانگولر و خیلی ساده و سنتی.
سه: مدت‌هاست در حسرت دیدن یک فیلم خوب معاصر هستیم. نت فلیکس و آمازون و والت دیسنی در ولع جذب مخاطب‌های کرونازده حدودا یک‌سال است که هیچ اثر هنری بزرگی را روانه نکرده‌اند. راستش شنیده‌ام فیلم آنت از لئو کاراکس زیرنویس فارسی شده است. هیچ پیش‌بینی‌ای از کیفیت این فیلم ندارم. هرچه باشد کاراکس با فیلم‌هایی مثل عشاق پون نوف و موتورهای مقدس از سینماگران کنجکاوی‌برانگیز معاصر است.
خبر دیگر اینکه وس اندرسون هم در حال کلیدزدن فیلمی است که مارگو رابی و اسکارلت یوهانسون تواما در حال بازی در آن هستند. این دو نفر در کنار جنیفر لارنس و اما استون چهار سوپراستار فعلی هالیوود هستند و خب به نظرم در مورد جایگاه خانم مارگو رابی کمی مبالغه شده است. به‌جز فیلم من، تونیا هیچ فیلم قابل بحث دیگری از این بازیگر استرالیایی ندیده‌ام. بازیگری که در هشت سال بیش از ۲۰ فیلم سینمایی بازی کرده است! خیلی به پول علاقه دارند ایشان.
