درباره معجزه شاگردان جوان بهروز عطایی در توکیو
روزنامه هفت صبح، کمال بردبار | روز باشکوهی بود. تیم والیبال ایران با ترکیبی کاملا دگرگون شده، بدون معروف و غفور و موسوی و محمودی، حتی بدون معنوی‌نژاد و شفیعی و سعادت، با یک مربی ایرانی توانست قهرمان آسیا شود. توانست پس از سه شکست پیاپی مقابل ژاپن آنها را با نتیجه سنگین سه بر صفر درهم بکوبد.
آن هم در ژاپن! قهرمانان ایرانی طی این مسابقات هفت بازی کردند و همه رقبای سنتی را از پیش‌رو برداشتند. ژاپن و چین و کره‌جنوبی و تایوان. تنها استرالیا بود که به ایران نخورد. جوانانی مصمم با یک مربی جدی و با تیمی که برای تک‌تک امتیازات یک سختگیری عجیب داشتند. آنها سه بر صفر در حالی ژاپن را بردند که در دو ست اول و سوم به راحتی امکان داشت نتیجه به نفع حریف برگردد. هر امتیاز انگار به جان آنها بسته شده بود. به‌خصوص در لحظات حساس.
ژاپن پیش از این ۹بار قهرمان آسیا شده بود و کره‌جنوبی چهار بار و چین و ایران سه بار. مزیت ایران این بود که سه بار قهرمانی‌اش طی ۱۲سال گذشته و در خیزش نسل جدید والیبال ایران شکل گرفته بود. در همین ۱۲سال ژاپنی‌ها هم سه بار قهرمان شده بودند. در حالی که آخرین قهرمانی چینی‌ها به سال ۱۹۹۹ و کره‌جنوبی به سال ۲۰۰۳ برمی‌گشت. نکته دیگر ماجرا این بود که در همین دوره ۱۲ساله هر وقت ایران و ژاپن با هم به فینال رسیده بودند، ژاپنی‌ها ایران را مغلوب کرده بودند.
حتی در بازی‌های سال ۲۰۱۵ در تهران. به اینها اضافه کنید سه شکست پیاپی ایران در سه ملاقات انتهایی که در قالب لیگ جهانی و المپیک بود. آن‌هم با معروف و موسوی و غفور و بهترین و نام‌آورترین مربیان خارجی. اما این‌بار عطایی مربی ایرانی پای کار بود. با جوانانی که در سال ۲۰۱۹ به شکلی اعجاب‌آور قهرمان جهان شده بودند. در مسابقات قهرمانی جوانان جهان ایران در شرایطی پای به نیمه‌نهایی می‌گذارد که در دور مقدماتی به روسیه و در دور دوم به ایتالیا بازی را واگذار کرده است.
اما در نیمه نهایی در یک بازی عجیب برزیل را سه بر صفر در هم می‌کوبند. برزیل بدون شکست به این مرحله رسیده بود. آنها در فینال دیگر تیم بی‌شکست مسابقات را نیز سه بر دو شکست داده بودند و خب با چه بازیکن‌هایی: امیرحسین توخته، بردیا سعادت، امیرحسین اسفندیار، محمدرضا حضرت‌پور، مهدی جلوه و… جوان‌هایی که اکثرشان در تیم ملی بزرگسالان نیز شاگردش بودند و همینطور صابر کاظمی و میثم صالحی که در المپیک حضور داشتند و تجربیات کافی و لازم را به دست آورده بودند و جواد کریمی و اصغر مجرد و …
حالا بهروز عطایی دو قهرمانی شگفت‌انگیز را با تیم ملی جوانان و تیم ملی بزرگسالان در کارنامه خود دارد. روز باشکوه او وقتی کامل‌تر شد که جواد کریمی در نقش پاسور بی‌نظیر ظاهر شد و صابر کاظمی که در روز فینال یک‌تنه ۲۷ امتیاز به‌دست آورد یعنی ۳۰درصد کل امتیازات تیم. کلاس او فراتر از آسیا بود و همینطور درخشش میثم صالحی و مجرد و توخته و حضرت‌پور و بقیه.
این یک روز استثنایی برای والیبال ایران بود و چقدر زیبا که پس از محمد بنا در کشتی فرنگی حالا در والیبال هم صاحب یک مربی قابل اطمینان و در کلاس جهانی شده‌ایم و این را هم بگوییم که جوان ایرانی به شکل اتوماتیک خودش را در اندازه‌های جهانی ارزیابی می‌کند. فقط در مقایسه با دیگر کشورهای منطقه می‌توانید این خصلت عجیب جوان ایرانی را درک کنید. داستانش را یک روز دیگر پی می‌گیرم.
پ.ن: این روز عجیب برای بهروز عطایی مربی تیم ملی والیبال اما یک چاشنی تلخ هم داشت. وقتی که خبر آمد رضا کاظمی والیبالیست قدیمی و دستیار عطایی در مسابقات جوانان جهان بر اثر سرطان در سن ۴۱سالگی درگذشته است. چه روز عجیبی برای عطایی بوده است.
