درباره فوتبال و سرکار خانم صمدی و مافیا و محمد کاسبی
روزنامه هفت صبح| یک: امروز بعدازظهر دو مسابقه حساس فوتبال خواهیم داشت. تیم نوجوانان ایران با مراکش روبه‌رو می‌شود و یک ساعت بعد تیم ملی ایران در تاشکند به ملاقات ازبکستان می‌رود. هر دو بازی بسیار مهم و غیرقابل پیش‌بینی هستند. دیروز در اولین بازی‌های یک‌هشتم نهایی برزیل 3بر یک اکوادور را برد و اسپانیا 2بر یک ژاپن را از پیش‌رو برداشت.
دو: خانم آزاده صمدی هم ممنوع‌الخروج شد؟ هانیه توسلی هم که آن حکم را گرفت. ترانه و هنگامه قاضیانی هم که هیچی دیگر. ویشکا آسایش هم که از عرصه سینمای ایران خارج شد. حالا این همه سختگیری هم می‌شود نکرد. خانم‌های بازیگر هستند دیگر. قرار نیست همه نقش‌های مهم سینمای ایران را پریناز ایزدیار بازی کند که!
دیروز خانم خزعلی طلبه‌های خانم را دعوت کرد به ورود به عرصه فیلمسازی و بازیگری. خیلی هم عالی. اما بعید است حداقل در عرصه بازیگری خانم‌های طلبه بتوانند به سینمای ایران و سریال‌های تلویزیونی کمک کنند.
سه: یک‌سری بازیگرهای متوسط و نیمه‌متوسط (انگار از باتری داریم حرف می‌زنیم این دیگر چه صفتی است آخر!) شده‌اند ستاره‌های بازی مافیا. یعنی هنرشان کلا مهارت در بازی مافیاست. خوب هم پول در می‌آورند. از تلویزیون و وی‌او‌دی‌ها گرفته تا اجراهای عمومی در هتل‌ها و مراکز خرید و بلیت‌فروشی و این‌طور چیزها.
چشمانشان را می‌بندند و بعد باز می‌کنند و معلوم می‌شود شهردار هستند و دکتر و مافیا و پلیس و این‌طور چیزها و… بعد شروع می‌کنند با ادبیاتی تهاجمی به آدم‌های دیگر تهمت می‌زنند و خوش سروزبانی می‌کنند. این هم از عجایب این دوران است. شغل آقا داماد چیست؟ مافیاش خوبه!
چهار: یک‌دفعه به ذهنم رسید که یادآور شوم قدر رفاقت را بدانید. این را کسی می‌گوید که خودش دیر اهمیت این ماجرا را دریافته است. یادم است سال پیش وقتی محمد کاسبی در وسط اعتراضات پاییز آن توئیت مشهور و ضدجریان را زد، در دلم تحسینش کردم هرچند معلوم بود که نظر ما با او همسو نیست. از توئیت او بوی رفاقت به مشام می‌رسید.
به این‌که دوستمان را نباید در وسط هیاهو و مجادله تنها بگذاریم. پشتش بایستیم. به نظرم حتی در دیپلماسی هم این قاعده وجود دارد. اگر با کسی دست رفاقت می‌دهید نمی‌شود به هر بهانه‌ای رفاقتتان را از او دریغ کنید. این بهانه‌ها به‌تازگی اسمش شده منافع ملی. اما پایبندی به این رفاقت‌ها خودش در بلندمدت یعنی منافع ملی. می‌دانم گاه رفیقتان ناتو از آب در می‌آید و مسائل دیگر. اما به‌عنوان یک مفهوم کلی خدمتتان عرض کردم. آدم‌هایی که پای رفاقتشان می‌مانند قابل احترامند.
