درباره ستایش از پزشکان و حیرت از راهآهن
روزنامه هفت صبح | یک: هفت صبح بیش از هر رسانهای سربهسر پزشکان گذاشته و ضعف و نقصهای این صنف را به رخ کشیده و همزمان بیشترین مخاطب را نیز در این قشر صاحبنام داشته است.اما شاید این همهگیری کرونا موجب شده تا بسیاری از خطکشیهای ذهنی ما بر هم بریزند.بگذارید یک خاطره برایتان نقل کنم از همین هفتهای که گذشت. دو تن از عزیزان ما،یک زن و شوهر بالای شصت سال همزمان به کرونا مبتلا شدند.
قاعدتا اولین واکنش ما دستپاچگی بود.سیر نشانههای ابتلا به سرعت در حال پیشروی بود.اما دوستی،پزشکی را معرفی کرد که همیشه به شکل آنلاین در دسترس است و میتوانستیم به تشخیص و تجویز او اعتماد کنیم.دکتر حمیدرضا قادری از همان ابتدا راه را به ما نشان داد و بعد از تستها و تجویزهای اولیه،با حوصله و احساس مسئولیت شگفتانگیزی هر روز سه بار شرایط دو بیمار ما را کنترل میکرد(اکسیژن و فشار خون و ضربان قلب و دمای بدن) و با دقت یک مهندس نقشه راه را برای ما پدیدار میکرد و در میان روزهای پرمشغلهاش جوابگوی سوالات و ترسها و ابهامات ما بود.
این فرایند ۱۰روز به طول انجامید و به بهبودی نسبی بیماران ما انجامید.در این میان در آزمایش خون انتهای این پروسه با بالا بودن بیش از حد شاخصه دی دایمر یکی از دو بیمار (که نشان از امکان لخته شدن خون و خطر آمبولی در بیماران کرونایی است)،از مشاوره پزشک دیگری هم بهرهمند شدیم. دکتر امید رضایی، فوق تخصص انکولوژی و در عین حال یک نویسنده چیرهدست ادبیات داستانی.این متخصص هم طی پنجشنبه و جمعه با وسواس و دقت ما را برای تست اکوی سینه راهنمایی کرد و بعد هم لطف کرد و نتایج آزمایشها را کنترل کرد.
نوعی احساس مسئولیت صنفی بینظیر.در انتهای این پروسه من مدیون این دو بزرگوار هستم و همینطور دیگر دوستان پزشکمان.دکتر نیکان ظرافتجو و همینطور دکتر مریم مدنی.این نامها فقط نمایندهای هستند از پزشکانی که با احاطه بر مسئولیت اجتماعی خود بار سنگین مواجهه با این اپیدمی ترسناک را در سراسر ایران بر دوش میکشند و گاه تلاش و تخصصشان از چشم ما پنهان میماند. و دست آخر اینکه برداشتهایمان از صنف پزشکان چقدر در حصار هیاهوی رسانهای و سوءتفاهمهای طبقاتی ناقص و ابتر بوده است.
البته نقصها و مشکلات هم سرجایش قرار دارند.پنجشنبه شب وقتی قرار شد به سرعت برای اکوی قلب بیمار (با توجه به بالا بودن بیش از حد دی دایمر و خطر لخته شدن و آمبولی) اقدام کنیم طبیعتا به سمت بیمارستان قلب شهید رجایی رفتیم و بعد از رسیدن به این بیمارستان و پیدا کردن جای پارک و پیمودن نیم کیلومتر پیاده همراه با بیمار در محوطه بسیار بزرگ این بیمارستان،متوجه شدیم که اورژانس بیمارستان تخصصی قلب، بیماران مشکوک به کرونا و یا بهبود یافتگان کرونایی را در هر وضعیتی هم که باشند پذیرش نمیکنند! از همین جا به دلاوران بیمارستان تخصصی قلب شهید رجایی تبریک میگوییم. خسته نباشید. باز هم گلی به جمال بیمارستانهای شریعتی و بیمارستان دی که این فرایند را به سادگی طی کردند و منتی هم بر سر کسی نگذاشتند…
دو: فیلم مستند رم - شهبازان یک ضیافت به تمام معنا برای دوستداران سینما، راهآهن و تاریخ معاصر است و یک اثر ۵۰ دقیقهای که تلاش میکند نقش ایتالیاییها در معماری استادانه احداث راهآهن سراسری ایران بین سالهای ۱۳۱۵ تا ۱۳۱۷ را بررسی کند.راهآهن سراسری ایران چه به لحاظ دورنماها و چه به لحاظ عبور از مناطق صعبالعبور و چه به لحاظ نوع معماری پلها و تونلها یک شاهکار صنعتی محسوب میشود و یک ماه پیش هم بهعنوان بیست و ششمین میراث ایرانی در یونسکو ثبت شد (میراث ملموس) تماشای رم - شهبازان را از پلتفرم هاشور از دست ندهید. محمدرضا صاحبی کارگردان و نرگس صفری تهیهکننده این مستند زیبا هستند.