درباره توکیو و سنت اتین و عصر جدید و صلاح
روزنامه هفت صبح | یک: در ارزیابی سریال‌ها قاعدتا یک وجه زیبایی‌شناسانه وجود دارد. روایت، بازی‌ها، انسجام،میزانسن و از این‌طور ملاک‌ها که خیلی هم خوب و کاربردی هستند. اما آنچه سریال‌ها را جذاب‌تر می‌کند وجه اطلاع‌رسانی آنهاست. مثل یک تور سیاحتی که شما را با زیر و بم‌های یک جامعه یا یک دوره تاریخی آشنا می‌کند. با فرهنگ مردم، با خواسته‌ها و امیدهایشان. برای همین مثلا بابیلون برلین یا نیوز روم برای من شخصا سریال‌های جذابی هستند.
ماه پیش سریالی دیدم به اسم توکیو وایس. توکیو و ژاپن همیشه برای همه ما ایرانی‌ها نشانه نظم، قانون مداری و امنیت و البته پیشرفت محسوب می‌شود. حتی استاد حدادعادل هم به این ایده دلبسته بوده است. توکیو وایس روی دیگر این شهر و این کشور را نشان می‌دهد. بیزینس‌های حاشیه‌ای، گروه‌های تبهکار و زدوبندهای پلیس. آن‌قدر مسئله برایم جالب شد که کلی متن برای مطالعه پیدا کردم و دیدم که سریال توکیو وایس اتفاقا مبالغه‌ای نکرده و شرایط همین‌گونه است تقریبا.
البته منکر پیشرفت‌ها و موفقیت‌های ژاپنی‌ها نیستیم اما این سریال دست روی یک خود برتربینی کهن و باستانی در میان ژاپنی‌ها می‌گذارد که گاه با خشونتی تکان‌دهنده همراه می‌شود. اگر دلش را دارید در گوگل عکس‌های دوران اشغال چین توسط ژاپنی‌ها را جست‌وجو کنید…البته این را کسی می‌نویسد که خودش دلباخته سینمای ژاپن است.
دو: در اروپا اتفاقات عجیبی در حال رخ دادن است. یک میل وحشیانه به شکستن حصارهای قانونی و تن دادن به رفتارهای غریزی. نمی‌خواهم در نقش ناصح اندرزگو فرو بروم اما خداییش حرکاتی که این یک ماهه در میادین فوتبال و اطراف آن دیده‌ایم روی تماشاگران ما را سفید کرده است.
مثلا زدوخورد طرفداران فرانکفورت و گلاسکو رنجرز در وسط شهر همراه با تخریب اموال عمومی یا حضور ۱۰هزار طرفدار لیورپول در روز بازی فینال آن هم بدون بلیت و دخالت پلیس و گاز اشک‌آور و اسپری فلفل(فکر کن اگر در ایران بود چهره دختربچه‌ای که بر اثر گاز اشک‌آور متورم شده بود و وحشتزده گریه می‌کرد حداقل یک هفته در اینستاگرام لنگر می‌انداخت) یا پریشب که سنت اتین در پلی آف به حریف دسته دومی می‌بازد و طرفدارانش به زمین می‌ریزند و بازیکنان تیم خود را همان جا تنبیه می‌کنند. یک اتفاقی افتاده.
حالا این جدا از جشن‌های پرشمار و دیوانه‌واری است که شهرهای بزرگ و کوچک اروپا را بعد از موفقیت‌های تیم‌های باشگاهی تسخیر کرده و گاه مثل ماجرای ترابوزان اسپور ترکیه دو هفته به طول می‌انجامد…این احوالات غریب یا به خاطر کرونا بوده یا این تورم ناگهانی مواد غذایی و یا…هرچه هست این احوالات عادی نیست.
سه: دربرنامه عصر جدید یک زوج جوان آمده‌اند. علیخانی از آنها می‌پرسد قهر هم با هم می‌کنید. مرد گفت خانه ما کوچک است. یک بار همسرم قهر کرد مجبور شد برود راه پله! اتاق برای قهر نداشتیم. خانه ما امکانات برای قهر ندارد!طنز از این دلنشین‌تر و دوپهلوتر داشته‌ایم؟
چهار: به محمد صلاح فکر می‌کنم.ستاره بی‌رقیب لیورپول در چهار فصل پیاپی که فقط در طی چند ماه از کنار جام قهرمانی آفریقا، قهرمانی لیگ انگلیس و قهرمانی اروپا گذشته و رویای صعود به جام‌جهانی را هم بربادرفته می‌بیند. و تازه کفش طلایی‌اش را هم با مهاجم کره‌ای تاتنهام شریک شد.
