درباره بازی خیره‌کننده مهران غفوریان در قورباغه
روزنامه هفت صبح | سریال «قورباغه» هومن سیدی بعد از شروع ناامیدکننده‌ای که داشت، حالا بازارش داغ شده و مخاطبانش را درگیر کرده است. جلو رفتن داستان و مشخص شدن برخی از ابهامات موجب شد تا مخاطب با داستان و حوادثی که در سریال اتفاق می‌افتد کنار بیاید و به نوعی درگیر داستان شود. اما هومن سیدی در قسمت دهم سریالش یک برگ رو کرد و آن مهران غفوریان بود که در نقشی متفاوت همه را حیرت‌زده کرد.
غفوریان برخلاف دیگر همنسلانش، از جمله «مهران مدیری»، «رضا عطاران» و «سعید آقاخانی» فرصت این را پیدا نکرده بود که در یک نقش جدی توانایی‌هایش را به رخ بکشد. او البته نقش جدی را یک‌بار در فیلم «ارادتمند، نازنین، بهاره، تینا» تجربه کرده بود، اما توقیف این فیلم باعث شد کسی ماحصل کار او را نبیند. قورباغه درواقع اولین مصاف مخاطب با غفوریان در یک نقش جدی است؛ چالش بزرگی که او توانسته به درستی از پس آن بربیاید. شاید بعد از قورباغه، با توجه به کاهش وزن شدید غفوریان، او را در نقش‌های جدی بیشتر ببینیم.
*** کامنت‌ها
* وحید سعیدی: یکی از ویژگی‌های بارز کارهای هومن سیدی، بازی‌های روان، یکدست و البته خیره‌کننده بازیگرانش است. او تا الان بازیگرانی چون امیر جدیدی، نوید پورفرج و فرشته حسینی را به سینما معرفی کرده و حالا در قورباغه یک مهران غفوریان متفاوت و البته جذاب را پیش‌روی مخاطب قرار داده است. غفوریان در آستانه ۵۰ سالگی با قورباغه تولد دوباره‌ای را تجربه می‌کند.
* احمد رنجبر: از قسمت دو، به سریال «قورباغه» علاقه‌مند شدم؛ یعنی فارغ از انتقادها درباره کپی‌کاری و قصه‌های بی‌منطق، آن را با علاقه دیدم. فقط به یک دلیل: سازندگان محصولی خوب تحویل مخاطب داده‌اند. یکی از مصادیق این خوب بودن در بازی بازیگران تجلی یافته. بازی غفوریان هم در ادامه این مسیر است. گریم او، مدل حرف زدن، نوع راه رفتن و حتی نگاه کردن باعث شده غفوریان یک شگفتی تمام‌عیار باشد.
* مرجان فاطمی: : «قورباغه» از همان قسمت اول ثابت کرد اثری متفاوت است و باید برای تکمیل شدن پازلی که در حال چیدنش است صبر کرد. حالا بعد از گذشت ۱۰ قسمت می‌توان آن را یکی از نمونه‌های متفاوت، اما موفق شبکه نمایش خانگی به حساب آورد. این اولین‌باری است که فرصتی برای تجربه یک نقش جدید و جدی در اختیار مهران غفوریان قرار داده شده و در نقطه شروع به خوبی از پس آن برآمده است.
