دانشجوی نخبه دکترا از قتل دوستش تبرئه شد
روزنامه هفت صبح | بالاخره پسری که صاحب مدال المپیاد است از اتهام قتل عمدی دوستش توانست تبرئه شود و در نتیجه از لحاظ جنبه عمومی جرم به تحمل یک سال حبس و پرداخت دیه محکوم شد. هفدهم خرداد ماه سال ۹۹ رسیدگی به پرونده قتل یک جوان نخبه در دستور کار بازپرس جنایی قرار گرفت.
در حالیکه جوانی در تماس با اورژانس اعلام کرده بود فردی ناشناس با چهرهای کبود در خانهشان افتاده است، امدادگران اورژانس بعد از حضور در محل مرگ جوان را تایید کردند. سپس مشخص شد فردی که با اورژانس تماس گرفته بود از دوستان نزدیک متوفی بود و همین کافی بود تا بهعنوان اولین مظنون مرگ مشکوک جوان نخبه بازداشت شود.
قاتل و مقتول از فارغالتحصیلان شریف بودند
متهم و مقتول هر دو فارغالتحصیل دانشگاه شریف بودند. متهم چند سال قبل در المپیاد شیمی مدال نقره کسب کرده بود و آن زمان دانشآموز مدرسه علامه حلی بود. در حالیکه مقتول در دانشگاه بوستون آمریکا پذیرش گرفته بود و بهزودی قرار بود از کشور خارج شود، اما متهم در گیمنت روبهروی دانشگاه محل تحصیل خود مشغول بهکار بود.
علت مرگ مشکوک جوان نخبه بهنام علی، مصرف مشروبات الکلی مسموم تشخیص داده شد و دوست علی بهنام حسین به اتهام مباشرت در قتل عمد از طریق خوراندن مشروبات الکلی مسموم تحت بازجویی قرار گرفت. او در حالیکه در تمام مراحل بازجویی اتهام خود را انکار میکرد، در توضیح جزئیات ماجرای روز حادثه گفت:
«من و علی از سالها قبل با هم دوست بودیم اما چند سالی میشد بهخاطر درگیریهای زندگی از هم دور شده بودیم. تا اینکه من ازدواج کردم و در مراسم عقد، علی را دعوت نکردم و او وقتی متوجه شد ناراحت شد. من میدانستم که علی قرار است از کشور خارج شود و دلم نمیخواست این دلخوری بین ما فاصله بیاندازد. برای همین دوباره ارتباطم را با او زیاد کردم. گاهی به بهانه کمک گرفتن از او در کارهایم او را به خانه دعوت میکردم.»
وجود ترکیب شیمیایی کشنده در مشروب
در بررسیهای پزشکی قانونی مشخص شده بود دو ماده شیمیایی دیاتیل اتر و کلروفرم داخل مشروبی بود که علی آن را نوشیده بود. متهم در توضیح علت مخلوط کردن مشروب با دو ماده شیمیایی کشنده گفته بود: «من مدال نقره شیمی المپیاد دارم و میدانم از هر ماده چه مقدار آن خطرناک است، فکر نمیکردم مقدار کمی از این دو ماده خطر مرگ ایجاد کند.»
پدر علی ضمن شکایت از دوست علی به اتهام مباشرت در قتل عمدی فرزندش گفته بود: «چطور ممکن است دوست علی که یک نخبه علمی است متوجه وخامت حال علی نشده باشد و اینقدر دیر اورژانس را خبر کرد که پسرم از دست رفت.» به این ترتیب پرونده قتل علی با صدور کیفرخواست اتهام مباشرت در قتل عمد دوست او، برای رسیدگی به شعبه ۱۱ دادگاه کیفری یک استان تهران ارجاع داده شد و متهم پای میز محاکمه رفت.
قصد کشتن دوستم را نداشتم
متهم در جلسه رسیدگی اتهام قتل عمدی دوست خود را نپذیرفت و در دفاع از خود گفت: «روز حادثه علی را به خانهمان دعوت کرده بودم. همسرم بهخاطر کرونا موافق رفت و آمد نبود و برای همین علی را به خانه پدر و مادرم بردم اما والدینم آن روز خانه مادربزرگم بودند. من چند هفته قبل از تولد یکی از دوستانم مقداری مشروب آورده بودم و چون میخواستم بعدا آن را بخورم، داخل پاکت آبمیوه ریخته بودم. آن روز علی گفت گرسنه است و من که میدانستم او سوشی دوست دارد، برایش سوشی آوردم.
بعد به دستشویی رفتم و وقتی برگشتم دیدم علی از یخچال پاکت مشروب را برداشته و در حال نوشیدن است. به او گفتم که آن مایع مشروب است اما او توجهی نکرد و مقدار زیادی نوشید. بعد داشتیم با هم سوال ریاضی حل میکردیم که دیدم علی حالت گیج دارد اما باز هم حل میکرد. یکدفعه حالش بد شد و من با اورژانس تماس گرفتم.»
با توجه به اینکه امدادگران اورژانس تایید کرده بودند متهم در هنگام تماس با اورژانس نفسنفس میزده و همچنین هنگامی که بالای سر متوفی حاضر شدند پتو پیچ بوده و به پاهایش چسب زده شده بود؛ از متهم سوال شد که چرا موقع تماس با اورژانس به دروغ گفت او را نمیشناسد و همچنین به چه علت به پاهای متهم چسب زده بود؛ که متهم در پاسخ به این سوالات گفته بود: «من از روی ترس به اورژانس دروغ گفتم. وقتی حال علی بد شد، برای او پتو آوردم و میخواستم خودم او را به ماشین منتقل کنم و به بیمارستان ببرم.»
همچنین متهم در مورد اینکه در یکی از بازجوییها گفته بود قصد انتقال علی به صندوق عقب ماشین را داشت، اینطور توضیح داد: «چنین قصدی نداشتم و برای اینکه راحتتر او را ببرم به پاهایش چسب زدم اما او نمیتوانست روی پاهایش بایستد. برای همین به اورژانس زنگ زدم.» بعد از اینکه قضات شعبه ۱۱ دادگاه کیفری یک استان تهران، دفاعیات متهم را شنیدند برای صدور رای وارد شور شدند. متهم با رای قضات دادگاه از اتهام قتل عمد تبرئه شد و به اتهام قتل شبهعمد به تحمل یک سال حبس و پرداخت دیه محکوم شد.