جیران و شاه عاشق در خوان سی‌ام
روزنامه هفت صبح، گروه تلویزیون| بهمن سال پیش پخش سریال «جیران» در پلتفرم فیلیمو آغاز شد. توزیع این سریال به دلیل شکایت تهیه کننده و کارگردان «آهوی من مارال» به تاخیر افتاد و چندی پیش همین مشکل بار دیگر سد راه «جیران» شد. حالا اما سریال حسن فتحی به شکل هفتگی در دسترس علاقه‌مندان قرار می‌گیرد و مخاطبان جمعه‌ها به تماشای شرح دلدادگی ناصرالدین شاه و جیران و نیز دیگر اتفاقات دربار می‌نشینند. به مناسبت پخش سی‌امین قسمت «جیران» نگاهی داریم به کم و کیف آن.
مورد اول| عشق ناصر
برجسته‌ترین ویژگی سریال حسن فتحی، عشق ناتمام ناصرالدین شاه به جیران خاتون است. این مسئله محور اصلی پیشبرد درام از همان قسمت ابتدایی بوده و همچنان نقشی اساسی در داستان دارد. ابزار بهره‌مندی از این عنصر هم فراهم است؛ یک بار خاتون مایه نجات شاه از دسیسه قتل می‌شود؛ بار دیگر از او صاحب فرزند پسر می‌شود؛
در جایی دیگر فرزند جیران و شاه کشته می‌شود؛ در قسمتی جیران مورد کنایه زن قانونی شاه قرار می‌گیرد که فاقد خانواده‌ای صاحب منصب است… شاه نیز به پدر و برادر جیران منصب می‌دهد و در جمع زنان حرمسرا عملا از عشق خود به این دختر تجریشی می‌گوید… نکته مهم این که حسن فتحی به‌خوبی توانسته شرح دلدادگی ناصرالدین شاه را به تصویر بکشد. او متخصص ساخت فضاهای عاشقانه است و این بار هم از این عنصر مهم بهره‌ای خوب برده.
مورد دوم| دسیسه‌ها
دربار ناصرالدین شاه در سریال «جیران» بیش از آن که محل رتق و فتق امور مملکت باشد، عرصه‌ای است برای دسیسه چینی‌ها. از جمله این که زن عقدی شاه (تاجی) در‌صدد انتخاب پسر خود به عنوان ولیعهد است. نقره (ستاره پسیانی) مامور از بین بردن پسر جیران می‌شود. میرزا آقاخان نوری (امیر جعفری) سودای گسترش قدرت و نفوذ خود را دارد.
کفایت‌خاتون (رویا تیموریان) در‌صدد حذف سلسله قاجار است، مهد علیا (مریلا زارعی) کانون اصلی نقش‌ها است و … این بخش از سریال برخلاف وجه عاشقانه آن محل مناقشه است. برخی آن چه در حریم سلطان می‌گذرد را دوست دارند و این دسیسه‌ها و نقشه‌ها برای شکست دیگری را عامل جذابیت قصه می‌دانند. برخی اما معتقدند در کنار آن می‌شد واقعیت‌های دیگر را هم به تصویر کشيد تا مخاطب اطلاعات مفیدتری از دوران ناصرالدین شاه کسب کند.
مورد سوم| بازی‌ها
یکی از نگرانی‌های اصلی درباره سریال «جیران» به انتخاب بهرام رادان برای بازی در نقش ناصرالدین شاه برمی‌گشت. در قسمت‌های نخست کار این بازیگر سخت‌تر از دیگران بود. هر چه گذشت اما او جای خود را در سریال باز کرد و حالا عملکردش مورد رضایت طیف زیادی از مخاطبان قرار گرفته.
حتما می‌توان نقدهایی به بازی رادان وارد کرد اما واقعیت این است که او وقوف کامل به ویژگی‌های شاه داشته. به همین خاطر با بهره‌مندی درست از حرکات چشم و صورت عشق و تمنا و نیز خشم وغضب را باورپذیر منتقل می‌کند. احتمالا ایراد اصلی به صدای بازیگر برمی‌گردد که خب یادآور نقش‌های قبلی است. این ایراد متوجه مهدی پاکدل هم هست که نقش سلمان به عنوان یک قراول وفادار را به درستی ایفا کرده اما تا صدایش شنیده می‌شود، خود واقعی بازیگر در ذهن مخاطب تجسم می‌شود.
در میان بازیگران زن، مریلا زارعی و پریناز ایزدیار عملکرد موفق‌تری داشته‌اند. زارعی؛ حسادت، دسیسه چینی و ویژگی‌های دیگر مهد علیا را به‌خوبی به مخاطب منتقل می‌کند. امیر حسین فتحی بازیگر موفقی است که حالا در «جیران» نقش سیاوش را بازی می‌کند. کارگردان سعی کرده از او یک قهرمان بسازد که خب این اتفاق رخ نداده و قطبی که میان قباد و فرهاد در سریال «شهرزاد» شکل گرفت، ایجاد نشده است. شاید اگر بازیگری دیگر نقش سیاوش را بازی می‌کرد این اتفاق بهتر رقم می‌خورد.
مورد چهارم| آمارها
سریال «جیران» در پلتفرم فیلیمو از نظر میزان جلب رضایت مخاطب وضعیت خوبی دارد و نشان می‌دهد با گذشت سی قسمت توانسته خیلی‌ها را با خود همراه کند. آمار رضایت هیچ کدام از قسمت‌ها به زیر نود درصد نرسیده؛ در عین حال از 97 درصد هم تجاوز نکرده. این اتفاق برای قسمت هفدهم آن رخ داده است. در بخش نظرات هم شاهد رضایت مخاطبان از کیفیت سریال هستیم؛ پی گیران «جیران» اتفاقات دربار ناصرالدین شاه و ماجراهای حرمسرا را پسندیده‌اند و با آن همراه هستند.
