توئیت بازی | سالروز درگذشت علی حاتمی
روزنامه هفت صبح | سال ۱۳۷۵ در چنین روزی علی حاتمی چشم از جهان فروبست. فیلمسازی که اگر زنده می‌ماند، سینما و تلویزیون ایران آثار درخشانی به خود می‌دید. او در میانه ساخت فیلمی درباره تختی به بیماری مبتلا شد و بعد از آن اجل مهلت تکمیل این پروژه را نداد. علی حاتمی از کودکی به هنر علاقه‌مند می‌شود و در نوجوانی نمایشنامه مدرنی با عنوان آدم و حوا یا برج زهر‌مار را می‌نویسد که تحولی در کار او محسوب می‌شود
. این نمایشنامه سکوی پرتاب اوست و بعد از نگارش چند نمایشنامه، فیلم اول خود یعنی حسن کچل را می‌سازد. طوقی، باباشمل، قلندر، خواستگار، ستارخان و سوته دلان فیلم‌هایی است که پیش از انقلاب می‌سازد. حاجی واشینگتن، کمال‌الملک، مادر و دلشدگان را هم بعد از انقلاب کارگردانی می‌کند. دو سریال شاخص کارنامه حاتمی سلطان صاحبقران و هزاردستان که پیش و پس از انقلاب ساخت هیچگاه رنگ کهنگی نمی‌گیرند. حاتمی شاعر سینما لقب گرفته، کارگردانی که نه فقط دیالوگ‌ها را زیبا می‌نویسد، که قاب‌هایش چشم نواز است و بازی بازیگرانش یگانه.
کامنت‌ها
وحید سعیدی: علی حاتمی اتفاقی تکرار ناشدنی در تاریخ سینمای ایران است. او با فیلم و سریال‌هایش جلای خاصی به سینمای ایران بخشید، آثاری که اگر نبودند و توسط حاتمی خلق نمی‌شدند سینما و تلویزیون ایران خیلی چیزها کم می‌داشت.
احمد رنجبر: فیلم‌های علی حاتمی رفع دلتنگی می‌کنند. در دنیای او رازهایی است که هر بار با تماشای دوباره، کشف می‌شوند. حیف که زود رفت اما چه خوب که عمرش پربار بود و یادگاری‌اش برای نسل‌ها باقی ماند.
مرجان فاطمی: فیلم‌های علی حاتمی را نمی‌شود مثل خیلی از فیلم‌های دیگر، تماشا کرد و رفت و درگیر زندگی شد و فراموش‌شان کرد. یک جوری به وجود آدم سنجاق می‌شوند که نه داستان‌شان از یاد می‌روند و نه دیالوگ‌های شاعرانه پرمغزشان. یاد این کارگردان بزرگ همیشه گرامی است و می‌ماند.
