توئیت بازی | حال و روز برنامه رخ به رخ
روزنامه هفت صبح | یک قاعده کلی درباره برنامه‌ها و سریال‌ها وجود دارد: اگر شروع آن‌ها خوب نباشد، کارشان برای همراه کردن مخاطب سخت است. این قصه رویی دیگر هم دارد: وقتی یک برنامه یا سریال خوب شروع می‌شود انتظارها از آن بالا است و مخاطب کمترین افت را نمی‌تواند قبول کند. سرنوشت ماه عسل بهترین شاهد مثال برای این اتفاق است. هر چقدر هم برنامه برگ برنده داشت اما باز هم از مقایسه گریزی نبود.
خندوانه و دورهمی دیگر مثال‌هایی است که می‌توان به آن‌ها استناد کرد. در سال جدید برنامه‌ای نوپا که به یکباره انتظارات از آن بالا برود نداشته‌ایم. با این حال رخ به رخ شبکه دو آغازی معقول داشت؛ به‌ویژه آن که در برنامه‌های نخست سراغ مهمان‌هایی چون حسن ریوندی، مسعود فراستی و سیاوش طهمورث رفت. ساختار متفاوت برنامه و قرار دادن مهمان در چالش‌های خاص، خبر از یک اتفاق خوب می‌داد. با این حال رفته رفته وزن مهمان‌ها پایین آمد و جذابیت آن کم شد. رخ به رخ می‌تواند اتفاقی ویژه رقم بزند یا در حد متوسط باقی خواهد ماند؟
کامنت‌ها
وحید سعیدی: برنامه‌هایی مثل «رخ به رخ» که روندی ثابت دارند، در صورتی جذاب باقی می‌مانند که مهمانان منحصربه‌فردی در آن حاضر شوند، چراکه روند طراحی شده بعد از گذشت چند قسمت حالتی یکنواخت به خودش می‌گیرد و جذابیتش را از دست می‌دهد. رخ به رخ دقیقا اسیر همین معضل شده است. نبود مهمان منحصربه‌فرد آرام آرام ضربه‌اش را به رخ به رخ وارد کرد و آن را از جذابیت انداخته است.
مرجان فاطمی: این مسئله به یک شیوه رایج در برنامه‌سازی تبدیل شده. اکثر برنامه‌ساز‌ها برای دو سه قسمت ابتدایی سراغ مهمان‌های درجه یک و چهره‌های مطرح می‌روند تا توجه مخاطبان را جلب کنند و نام برنامه‌شان سر زبان‌ها بیفتد و از یک جایی به بعد توانایی این را ندارند که پرقدرت ادامه دهند. به نظر می‌رسد رخ به رخ هم به وضعیت مشابهی دچار شده.
