تصمیم مهم نوحه‌خوان وارسته در شرایط کرونا
روزنامه هفت صبح | یک: درحالی که انتشار تصاویری از مشهد و جنوب تهران نشان می‌دهد بعضی هیات‌های مذهبی بدون رعایت شیوه‌نامه‌های بهداشتی در اماکن سربسته و مملو از جمعیت در حال برگزاری مراسم عزاداری محرم هستند، یکی از نوحه‌خوان‌های قدیمی اهل خرمشهر اعلام کرده که محرم امسال هیچ مراسم عزاداری برگزار نمی‌کند.
حاج حسین فخری با انتشار این توضیح کوتاه در اینستاگرامش نوشته: «با توجه به افزایش مبتلایان به کرونا و جلوگیری از شیوع بیشتر بیماری، بنده محرم امسال هیچ‌گونه عزاداری (سینه‌زنی به سبک سنتی خرمشهری) برگزار نمی‌کنم. سلامتی مردم عزیز شهرم و دیگر شهرستان‌ها برایم اهمیت دارد. از مردم عزیز تقاضا دارم اگر در مراسم مذهبی شرکت می‌کنید حتما پروتکل‌های بهداشتی را رعایت نمایید.»
دو: کسانی که مختصر آشنایی‌ای با حاج حسین فخری داشته باشند می‌دانند که چنین اقدام درست و بجایی از او اصلا بعید نبود. در مورد شخصیت وارسته و اخلاق خاص او نقل قول‌ها و خاطرات زیادی مطرح شده. از جمله اینکه گفته میشود این مداح ۶۲ ساله برای اجرای مراسم مداحی اباعبدالله حسین (ع) هیچ‌وقت هیچ وجهی دریافت نمی‌کند. یکبار غلامعلی رجایی (فعال سیاسی و نوحه‌سرای اهل دزفول) در یادداشتی این موضوع را رسانه‌ای کرد.
او حتی نوشته بود که حسین فخری عادت دارد اگر جایی بابت نوحه‌خوانی به او پول تعارف کنند دفعه بعد پایش را آنجا نمی‌گذارد. فخری اهل فعالیت‌های تبلیغاتی و تجاری هم نیست. شاید یک دلیل مهجور بودن او همین باشد که هیچ‌وقت حاضر به ضبط و فروش آثارش نشده است. سبک نوحه‌خوانی او معمولا به شکل سینه‌زنی واحد و دو ضرب است. یعنی خبری از ادوات موسیقی و ساز‌های کوبه‌ای هم در اجرای او نیست. نزدیک‌ترین شیوه عزاداری به اجراهای حسین فخری شاید همین عزاداری هیات کوچه بیوک یزد باشد که این چند سال اخیر در شبکه‌های اجتماعی مورد توجه قرار گرفته است.
سه: حسین فخری در کنار صادق آهنگران و غلامعلی کویتی‌پور سه مداح مشهور دوران دفاع مقدس هستند. بین این سه نفر البته فخری ناشناخته‌تر مانده. یک دلیل این مسئله البته شاید تشابه کاراکتر صدای او با حاج غلام کویتی‌پور است. یعنی خیلی از افراد نوحه‌های فخری را متعلق به کویتی‌پور تصور می‌کنند. به‌خصوص که هر دو اهل خرمشهر هستند و آثارشان در سبک مذهبی-حماسی خیلی به هم نزدیک است. حتی نوحه ممد نبودی ببینی را هم هر دو آن‌ها اجرا کردند.
حالا اینکه کدامیک زودتر این نوحه ماندگار را خواندند خیلی مسئله مهمی نیست. هر دو نفر انسان‌های شریف و متواضعی هستند(کما این که صادق آهنگران هم چنین صفاتی دارد). اصل این نوحه مربوط به اجرایی از بخشو یا جهانبخش کردی‌زاده مداح فقید بوشهری است که در سال‌های قبل از انقلاب با کلام دیگری آن را اجرا می‌کرد. بعد از آزادسازی خرمشهر این نوحه با شعری از جواد عزیزی یک رزمنده اهل خرمشهر، توسط فخری و کویتی‌پور مجددا اجرا شد. خود حسین فخری هم یکی از رزمندگان دفاع مقدس بوده و خبرگزاری ایرنا در سال ۱۳۹۳ نوشته بود او از عوارض شیمیایی دوران جنگ رنج می‌برد.
چهار: حسین فخری اهل خرمشهر است و به دو زبان فارسی و عربی نوحه‌خوانی می‌کند. سبک او تحت تاثیر موسیقی مذهبی بوشهری است. پدرش حاج حسن فخری یک مداح اهل بهبهان بوده. برادرش محمود فخری هم مداح است. مجموعه‌ای از این عوامل باعث شهرت و محبوبیت او در استان‌های جنوب و جنوب غربی کشور شده.
از گچساران تا خرمشهر و بوشهر اقوام مختلف پای مراسم سینه‌زنی او می‌روند. هرچند در سایر استان‌ها و به‌خصوص بین نسل جدید او خیلی مداح شناخته شده‌ای نیست. شاید معدود نوحه‌هایی از بین عموم مردم شنیده شده باشد. از جمله نوحه‌ای که می‌گفت: «بنشین تا به تو گویم زینب. بعد من قافله سالار تویی خواهر من» یا آنجا که می‌گفت: «گهواره خالی، قنداق خونین. لالایی از سفر برگشته رودم»
