بهترین تیم‌های باشگاهی تاریخ فوتبال اروپا
روزنامه هفت صبح | یک: بارسلونا در از ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲
فرمول جادویی تیکی تاکا موجب شد تا تیم موفقی که در فصول قبل با فرانک رایکارد و اعجوبه‌ای مثل رونالدینیو به قله‌های فوتبال دست یافته بود تحت نظارت گواردیولا به یک تیم جادویی و غیرقابل شکست بدل شود. آنهاطی چهار فصل سه بار قهرمان لالیگا شدند و دوبار قهرمان اروپا و دوبار هم قهرمان کنفدراسیون‌ها. اگر در آن بازی شگفت‌انگیز مقابل اینترمیلان، مجبور نمی‌شدند از بارسلونا تا میلان را با اتوبوس سفر کنند و آن شکست سه بر یک عجیب را تحمل نمی‌کردند شاید افتخارات بارسا بیشتر هم می‌شد. شکست دادن آن تیم با مسی و ژاوی و اینی‌یستا و بوسکتس و دنی آلوز و پویول، آرزوی غیرممکن بسیاری از تیم‌های بزرگ بود.
دو: آ.ث میلان. از ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۴
این تیم ایتالیایی از نیمه دوم دهه هشتاد اوج گیری خود را شروع کرد. ابتدا با خرید سه تفنگدار هلندی یعنی فان باستن و گولیت و رایکارد و بعد با به بلوغ رسیدن دو ستاره بزرگ ایتالیایی‌اش یعنی مالدینی و باره سی و بعد اضافه شدن صخره فرانسوی یعنی مارسل دزایی و بعدها گوش راست یوگسلاو یعنی دژان ساویسویچ. تیم بزرگی که با تاکتیک‌های آریگو ساچی به یک غول بدل شد و فابیو کاپلو هم این میراث را به بالاترین افتخارات رساند. دونادونی، آنچلوتی و کاستاکورتا از دیگر چهره‌های مهم میلان درآن سال‌های فراموش شده پرافتخار بودند.
سه: رئال مادرید از ۲۰۱۵ تا ۲۱۰۸
زین‌الدین زیدان با مجموعه‌ای از ستاره‌های خود رکوردی باورنکردنی برجای گذاشت. سه قهرمانی پیاپی در باشگاه‌های اروپا. با تکیه بر کریستیانو رونالدو و گرت بیل و کریم بنزما و البته مودریچ و کروس و راموس و مارسلو. می‌گویند اگر سیستم var آن زمان در کار بود بعید بود که این رکورد باورنکردنی به ثبت برسد اما در تابلوی نتایج رئال مادرید دوره زیدان به یک افتخار بزرگ دست یافته که از بایرن مونیخ دهه هفتاد به بعد از دسترس غول‌های اروپا دور بوده است. میراث زیدان بعدها در سال ۲۰۲۲ یک قهرمانی اروپای دیگر این بار با کارلو آنچلوتی به ثبت رساند.
چهار: رئال مادرید .از ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۲
شش قهرمانی در اروپا در یک فاصله هشت ساله. برخی تازه به دوران رسیده‌ها آن دستاوردهای کلاسیک را کتمان می‌کنند واز غیر رقابتی بودن فوتبال آن سال‌ها قصه می‌سازند. اما به هیچ وجه این‌گونه نیست و رئال مادرید برای همه آن قهرمانی‌هایش بازی‌های بزرگی را در مراحل مختلف باشگاه‌های اروپا فتح کرده است. تیمی‌که بر مبنای دی استفانو و پاکو خنتو شکل گرفت و به تدریج ریموند کوپا و فرانک پوشکاش را هم در ترکیب خود دید و ستاره خط دفاعی‌شان هم سانتاماریا بک وسط بی‌رحم اروگوئه‌ای بود.
پنج: آژاکس. از ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۴
فلسفه توتال فوتبال را رینوس میشل با حضور یوهان کرویف در آژاکس جا انداخت و بعدها کواکس مجاری بدون کرویف این موفقیت‌ها را تداوم بخشید. تیمی‌هجومی، بلند قد و به لحاظ فیزیکی بسیار قدرتمند که حریفان را معمولابه خاک سیاه می‌نشاند. سه قهرمانی پیاپی در اروپا حاصل این سلطه بی‌چون و چرا بودند. به جزکرویف باید ازستاره‌هایی مثل یوهان نیسکنس هم یاد کرد.
شش: بایرن مونیخ از ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۶
ماشین مکانیکی و منظم آلمان‌ها یک سیطره طولانی بر فوتبال اروپا داشت. تیمی‌بسیار منظم با رهبری مقتدرانه فرانتس بکن بائر، گلزنی‌های گرد مولر و دروازه‌بانی سپ مایر و البته ستاره‌هایی مثل پل برایتنر، اولی هوینس و شوارتزنبک. شش بازیکنی که ستون اصلی قهرمانی آلمان در جام جهانی ۱۹۷۴ هم بودند.آنها سه بار پیاپی قهرمان اروپا شدند.
هفت: اینتر میلان . از ۱۹۶۲ تا ۱۹۶۸
تیمی‌که نلینهو هررا سرمربی آرژانتینی در ایتالیای دهه شصت پایه ریزی کرد و تعداد مدافعان ثابت رااز دو و سه نفر به چهار نفر افزایش داد. تیمی‌دفاعی که با خلاقیت لوئییز سوارز اسپانیایی و ساندرو ماتزولا حریفان خود را منکوب می‌کرد و در خط دفاع نیز به فاکنی و بورنیش می‌نازید. چهار قهرمانی در ایتالیا و دو قهرمانی در اروپا حاصل انقلاب بزرگ هررا در اینتر میلان بود.
هشت: لیورپول از ۱۹۷۴ تا ۱۹۸۴
باب پیزلی دستیار بیل شنکلی بود و هدایت تیم را در سال ۱۹۷۴ به دست گرفت. لیورپول بین سال ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۳ یعنی در هشت فصل شش بار قهرمان انگلیس شد، سه بار قهرمان باشگاه‌های اروپا و یک بار هم قهرمان یوفا. آنها در فصل بعد با هدایت دستیار پیزلی یعنی جو فاگان هر سه جام انگلیس (حذفی و لیگ و اتحادیه )را فتح کردند و به فینال اروپا هم رسیدند که به فاجعه هیسل ختم شد و محرومیت بلند مدت تیم‌های انگلیسی برای حضور در مسابقات اروپایی. لیورپول تیم بسیار قدرتمندی بود که در تمام نقاط زمین بازیکنان جنگنده و طراز اولی در اختیار داشت. آلن‌هانسن، ری کلمنس، فیل تامسون، امیلین هیوز، ایان راش، گرائم سونس، فیل نیل، آلن کندی، کوین کیگان، کنی دالگلیش همه از ستاره‌های لیورپول بودند که به شکل متناوب در ترکیب این تیم طی سال‌ها قرار گرفتند.
۹ : بنفیکا. از ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰
نسل طلایی پرتغالی‌ها طی تقریبا یک دهه موی دماغ همه تیم‌های بزرگ اروپایی بودند. در این سال‌ها آنها هشت بار قهرمان پرتغال شدند و ۵ بار به فینال باشگاه‌های اروپا رسیدند که دوبار قهرمان شدند و یک بار هم نایب قهرمان. ستاره بزرگ آنها اوزه بیو بود و البته هافبکی مثل کولونا و دفاع وسطی مثل گرمانو .
