بهترین‌ها و بدترین‌های شش ماه گذشته سینمای ایران
روزنامه هفت صبح، آرش خوشخو | چهارشنبه بچه‌های بخش سینما و تلویزیون مرور خود از سینمای ایران در تابستان ۹۸ را در پرونده‌ای مفصل و جامع ارائه دادند. اما بگذارید سلیقه‌های دیگر هم بتوانند از زاویه‌ای دیگر در مورد سینمای ایران حرف بزنند. مطلبی که خواهید خواند جمع‌بندی بهترین‌ها و بدترین‌های شش ماه گذشته است از یک زاویه دید کاملا شخصی. خواندنش بد نیست.
*** بهترین فیلم شش ماهه اول
* یک: شبی که ماه کامل شد. تریلر پرهیجان خانم نرگس آبیار که در جشن خانه سینما به شکلی عامدانه مورد بی‌توجهی قرار گرفت. بازی‌های خوب هوتن شکیبا و النازشاکردوست و فرشته صدرعرفایی از امتیازات فیلم هستند اما هنوز بهترین مزیت فیلم سبک کارگردانی دینامیک نرگس آبیار است. موفقیت تجاری فیلم نشان داد که این تریلر سخت و پرهیجان در جذب مخاطبان عادی هم موفق عمل کرده است.
* دو: به دنیا آمدن. ملودرام سنجیده و پاکیزه محسن عبدالوهاب که در یک ژانر کلیشه‌ای و تکراری به شکل ظریفی نسخه خاص خود را ارائه می‌دهد. نه بن‌بست سیاه دلانه عرضه می‌کند و نه در دام ساده لوحی می‌افتد. با بازی‌های خوب از الهام کردا و هدایت‌هاشمی. فیلم شکست تجاری خورد.
* سه: سرخپوست. این فیلم خوب نیما جاویدی آن‌قدر دل از دل برخی ربود که سروکله‌اش حتی در فهرست بهترین فیلم‌های عمر برخی از دوستان هم پیدا شد. داستانی شبه‌هالیوودی از یک زندانی که درمحوطه زندان خودش را پنهان می‌سازد تا راهی برای فرار پیدا کند و تلاش رئیس زندان برای یافتن او. فیلمی تکنیکی و درخشان که در میانه داستان پرتعلیقش رشته روابط و مختصات جغرافیایی و تاریخی را نیز به خوبی می‌گستراند.
* چهار: قصرشیرین. به عنوان کسی که بعد از دختر و امروز هیچ توقعی از آن فیلمساز پرقریحه دیروز و مدیر پرمشغله کنونی ندارد از دیدن قصرشیرین جاخوردم. فیلمی که بر بستر روابط مردم کوهپایه نشین زاگرس شکل می‌گیرد و بدون آنکه در دام تظاهر به بومی گرایی و محلی بودن بیفتد داستانش را با دقت و ظرافت تعریف می‌کند. با بازی بسیار خوب از حامد بهداد که با این فیلم دوباره به سطح اول سینما بازگشته است.
* پنج: تگزاس ۲٫ شاید این رده باید به آشغال‌های دوست داشتنی می‌رسید. فیلم فانتزی تروتمیز محسن امیریوسفی با مجموعه‌ای از طعنه‌ها و ارجاعات سیاسی و یا حداقل به قسم که پروژه پرزحمتی بوده و تم تعهد اجتماعی واضحی نیز درآن به چشم می‌خورد. و یا حتی فیلم سرکوب. اما این عنوان به نظرم شایسته تگزاس ۲ است که برخلاف قسمت تباه شده اول، این بار پر از شوخی و مطایبه است و چفت و بست داستانی‌اش هم به نظر محکم و مناسب به نظر می‌رسد و در میان این همه کمدی سطح پایین، بی‌دغدغه تماشاگر را می‌خنداند.
*** بدترین فیلم‌های شش ماهه اول سال:
رقبا خیلی زیاد هستند. من فقط سریع مرور می‌کنم: دختر شیطان، پارادایس، ایکس لارج، نیوکاسل و…
* بهترین بازیگرمرد شش ماهه اول
خب ۴ مدعی برای این عنوان وجود دارد. نوید محمدزاده برای سرخپوست، هوتن شکیبا برای شبی که ماه کامل شد، حامد بهداد برای قصرشیرین و سعید آقاخانی برای قسم (هرچند نقشش کوتاه بود).
شکیبا برای قابل باور ساختن نسخه خود از یک شخصیت واقعی آن هم با لهجه و شمایل بومی کار فوق‌العاده سختی در پیش داشت که خوب از پسش برآمده است.
سعید آقاخانی نقش کوتاهی داشت اما در همین نقش کوتاهش خودرا به مهم‌ترین کاراکتر این فیلم بدل می‌کند. تسلط او بر بیان و اجرای صورت در ایفای نقش کوتاهش بر یادها می‌ماند.
حامد بهداد بازهم نشان داد که متخصص بازگشت‌های ناگهانی است. کامبک او به سطح اول بازیگری در قصرشیرین حیرت‌انگیز است. برخی فصل‌های بازی او مثل فصل گلخانه و مواجهه با کارفرمای سابق همسرش حیرت‌انگیز هستند.
اما در نهایت عنوان بهترین بازیگر شش ماهه اول را به نوید محمدزاده می‌سپاریم.
بازیگری که بزرگ‌ترین رقیبش در ایفای این نقش پرسونای مشهور و تکراری‌اش در فیلم‌های دیگر است. مثلا همین امسال و بازی متوسطش در متری شیش و نیم. اما او در سرخپوست موفق می‌شود این رقیب قدر را شکست دهد و در نقش یک رئیس زندان باهوش نبرد توامانی را با یک زندانی فراری و وجدان و عشق برگزار کند. نقش او می‌تواند جزو بهترین بازی‌های تاریخ سینمای ایران قرار گیرد.
*** بهترین بازیگر زن شش ماهه اول
مدعی‌ها را مرور کنیم: الناز شاکردوست در شبی که ماه کامل شد. روندی را که از رسوایی و خفه‌گی آغاز کرده بود در شبی که ماه کامل شد کامل کرد و به یک بازیگر خوب سینمای ایران بدل شده است . بازی او در شبی که ماه کامل شد سخت و سنگین بوده است و با فداکاری و اشتیاق قابل توجهی از سوی شاکردوست بازی شده است.
در همین فیلم، فرشته صدرعرفایی را داریم. بازی حیرت‌انگیز او در شبی که ماه کامل شد او را گزینه قوی‌تری برای عنوان بهترین بازیگر شش ماهه اول می‌سازد. اما یادمان باشد بخشی از موفقیت خانم صدرعرفایی مدیون گریم فوق‌العاده‌اش است.
ژیلا شاهی بازیگر نقش دوم در قصرشیرین به سادگی و سهولت از پس نقشی بسیار سخت بر می‌آید که مستوجب تحسین و تشویق است یا بازی سخت مهناز افشار که خب در نهایت بیشتر از ظرفیت نقش مورد تحسین قرار گرفته است.
بازی شیرین یزدانبخش در آشغال‌های دوست داشتنی را هم فراموش نکنید که خب اتودی هوشمندانه روی کاراکتری است که خودش آفریده و در فیلم‌های مختلف تکرار شده است.
در نهایت به نظرم عنوان بهترین بازیگر زن شش ماهه اول شایسته الهام کرداست. زنی از طبقه متوسط که در میان تردید‌های مرسوم زنان این طبقه از یکسو برای کاهش تعهد و درآن سو احساس مادرانه‌اش تصمیم خاص خود را می‌گیرد. ما برای این بخش الهام کردا را انتخاب می‌کنیم.
