اتفاقات بانمک گلدن‌گلوب به روایت تاریخ
روزنامه هفت صبح، رامتین لطیفی | یک مَثَل معروف و مرسوم در آمریکا وجود دارد که می‌گوید اگر می‌خواهید سخنرانی‌های کوتاه احساسی و انگیزشی که آکنده از مرور سختی‌هایی است که در نهایت منجر به موفقیت و دستاورد بزرگی شده است را ببینید، مراسم اسکار را تماشا کنید.
اگر می‌خواهید اجرای زنده قطعات موسیقی جدیدترین آلبوم بیانسه را در خلال مراسمی رسمی ببینید و بشنوید، مراسم امی را تماشا کنید و اگر می‌خواهید ستاره‌های دنیای تصویر را در حالی ببینید که مست و لایعقل روی صحنه ایستاده‌اند و حرفهای عجیبی می‌زنند و کارهای مضحکی انجام می‌دهند، مراسم گلدن‌گلوب را تماشا کنید. رسانه‌ها همیشه به‌خاطر میزهای گرد بزرگ و صندلی‌های راحتی که دور آن چیده شده است و همچنین سرو نوشیدنی در طول مراسم بر سر میزها، مراسم گلدن‌گلوب را مراسمی غیررسمی و صمیمانه می‌خوانند.
از سوی دیگر نزدیکی زمان برگزاری این مراسم با مراسم اسکار سبب شده است که همیشه این دو مراسم با یکدیگر مقایسه شوند. یکی از تفاوت‌های اصلی این دو مراسم با هم، محدوده زمانی سخنرانی افراد برگزیده است. در مراسم اسکار هر برنده این جایزه، حق دارد تنها ۴۵ ثانیه سخنرانی کند، درحالی‌که در مراسم گلدن‌گلوب محدوده‌ای وجود ندارد و هرچه دل تنگ برندگان بخواهد، می‌گویند. این شوخی و خرافه شایع است که برندگان گلدن‌گلوب، بازندگان اسکار هستند و به همین دلیل و از روی ترحم به آنها فرصت می‌دهند که بدون محدودیت هرچه می‌خواهند بگویند.
این مراسم ۷۸ ساله است و هر سال در ماه‌های آغازین سال نوی میلادی و معمولا در یکی از دو هتل هیلتون بورلی‌هیلز یا هالیوود روزولت برگزار می‌شود. اولین دوره گلدن‌گلوب در ژانویه سال ۱۹۴۴ و با اعطای اولین جایزه تاریخ این مراسم به استودیوی فاکس قرن بیستم به‌خاطر دستاوردهای مهم این استودیو در عرصه فیلمسازی شروع به کار کرد. از سال ۱۹۵۰ عرصه سرگرمی و تلویزیونی و نیز جایزه ویژه سیسیل ب. دمیل نیز به رقابت‌های گلدن‌گلوب اضافه شد.
این مراسم به دلیل طولانی بودن زمان مراسم و نیز پرتردد بودن صحنه، مهمترین مراسم در بین جشنواره‌های سینمایی جهان از منظر حضور گسترده طراحان لباس و برندهای مشهور است و بسیاری معتقدند الگوهای مد لباس هرساله جهان در این جشنواره رونمایی می‌شود. این مراسم در ۱۶۷ کشور جهان پخش می‌شود و پس از اسکار و گرمی، لقب سومین جشنواره پربیننده جهان را از آن خود کرده است.
جالب است بدانید تا سال ۱۹۵۸ روزنامه‌نگارها و منتقدان سینمایی اجرای مراسم را برعهده داشتند و برای اعلام نامزدها و برنده‌ها روی صحنه می‌آمدند و رسانه‌ها تا آن زمان از این مراسم به عنوان یکی از حوصله‌سربرترین و ملال‌آورترین مراسم‌های تاریخ نام می‌بردند. اما از سال ۱۹۵۸ که فرانک سیناترا و دین مارتین روی صحنه رفتند و با توپی پر خطاب به برگزارکنندگان مراسم گفتند که «این بساط حزن و مراسم عصا قورت‌داده را جمع کنید!» گلدن‌گلوب به شکل‌وشمایل امروزی خود درآمد و هر سال یک مجری حرفهای و مشهور اجرای مراسم را برعهده می‌گیرد و همچنین برنامه‌های متنوع و شادی در خلال مراسم برگزار می‌شود. در میان این مراسم صمیمی و شاد، گاه اتفاقات عجیبی نیز رخ داده است که برخی از آنها را با هم مرور می‌کنیم.
*** ۱۹۷۹: الیور استون که جایزه بهترین فیلمنامه را برای فیلم «قطار سریع‌السیر نیمه‌شب» برده بود، روی صحنه آمد و لب به نقد تند سیاست‌های مبارزه با مواد مخدر در آمریکا گشود و خشم حضار را به‌گونه‌ای برانگیخت که همه یک‌صدا او را هو کردند و در ادامه ماموران گارد مراسم به درخواست چوی چیس که آن سال مجری گلدن‌گلوب بود، استون را از سالن بیرون انداختند!
*** ۱۹۸۲: مشولام ریکلیز، تاجر معروف ترکیه‌ای- اسرائیلی که در ۵۳ سالگی عاشق و دلباخته پیا زادورای ۲۲ ساله شده بود، هزینه ساخت تمام فیلم‌هایی را که زادورا در آن نقش اول زن را بازی می‌کرد می‌پرداخت. در آن سال برملا شد ریکلیز علاوه‌بر هزینه ساخت فیلم، تمام داوران گلدن‌گلوب را نیز خریده بود تا جایزه بهترین چهره جوان سال را به زادورا بدهند. پس از این رسوایی، این جایزه مناقشه‌برانگیز برای همیشه از مراسم گلدن‌گلوب حذف شد.
*** ۱۹۸۴: شر، بازیگر و خواننده مشهور برای بازی در فیلم سیلک‌وود برنده جایزه نقش مکمل زن شد و وقتی روی صحنه آمد، گفت: «تا من فکر می‌کنم که چه بگویم شما به لباس‌های من نگاه کنید!» لباس‌های شر برخلاف لباس‌های دیگران یک تی‌شرت و یک ژاکت بسیار ساده بود و او لحظاتی بعد ادامه داد که «از مادر و فرزندانم و همچنین رابرت آلتمن تشکر می‌کنم که برخلاف نظر دست‌های پشت‌پرده هالیوود به من اعتماد کرد و از من استفاده کرد و من را به دیگران معرفی کرد.»
این خطابه شر و لباس‌های ساده‌ای که پوشیده بود، سبب شد تا پس از مراسم به نمادی از جنبش‌های اجتماعی ضدجنسیتی تبدیل شود و روابط کثیف پشت‌پرده هالیوود در رسانه‌ها مورد بحث قرار بگیرد. جولیا رابرتز نیز در مراسم ۱۹۹۰ این حرکت انتقادی شر را ادامه داد. او که برنده بهترین بازیگر زن برای فیلم «ماگنولیاهای فولادی» شده بود، با کت و شلواری مردانه روی صحنه رفت و جایزه خود را گرفت.
*** ۱۹۹۸: نام کریستین لاتی زمانی به عنوان برنده جایزه اعلام شد که او در دستشویی بود. دوستانش به دستشویی رفتند و این خبر را به او دادند. لاتی به‌سرعت روی صحنه آمد و پس از دریافت جایزه نیز به‌سرعت به دستشویی بازگشت تا کار ناتمام خود را تمام کند. این اتفاق در مراسم سال ۲۰۰۱ بی‌کم‌وکاست برای رنه زلوگر رخ داد.
*** ۲۰۱۶: لیدی گاگا که برای بازی در سریال «داستان ترسناک آمریکایی» برنده شده بود، به سمت صحنه در حال حرکت بود که در میانه مسیر پایش پیچ خورد و به آغوش لئوناردو دی‌کاپریو افتاد. دی‌کاپریو با خشم و ترشرویی لیدی گاگا را پس زد و از آن پس آمریکایی‌ها از این صحنه به عنوان صحنه «خدا و کائنات خواستند اما او نخواست» یاد می‌کنند.
*** ۲۰۱۸: مراسم این سال تحت‌تاثیر جنبش me too برگزار شد و تمام زنان شاغل در سینما که در این مراسم حضور داشتند، با انتشار بیانیه‌ای علیه تبعیض جنسیتی و آزار جنسی، به نشانه اعتراض لباس‌های یکدست مشکی پوشیدند.
*** و بالاخره ۲۰۲۱: که مانند دیگر مراسم‌های این دوران به صورت ویدئوکنفرانس و با رعایت پروتکل‌های بهداشتی ایام کرونا برگزار شد.
