آژیر قرمز برای مسابقه بزرگ شبکه نسیم
روزنامه هفت صبح، گروه تلویزیون| سال پیش شبکه نسیم از مسابقه «تهمتن» رونمایی کرد؛ مسابقه‌ای که پسوند «بزرگ» را یدک می‌کشد و موضوع آن رقابت میان ورزشکاران برای نمایش قدرت خود است. این مسابقه حالا به سری سوم فصل اول رسیده است و بعد از پایان سری چهارم، مرحله فینال فینالیست‌ها با حضور چهار قهرمان روی آنتن خواهد رفت. همزمان شایعه‌ای به گوش می‌رسد که به دلیل نداشتن سالن، احتمالا این مسابقه فصل دوم نخواهد داشت. در گزارش امروز کیفیت «تهمتن» را بررسی کرده‌ایم.
مورد اول| فضای کلی
پیش از آن‌که «تهمتن» روی آنتن برود، مختصات آن ذهن را به سمت «قوی‌ترین مردان ایران» و «مردان آهنین» می‌برد. با این حال سازندگان، با تمهیداتی، مرزی پررنگ بین مسابقه جدید با آن برنامه‌ها قرار دادند. در «تهمتن» پیش از هر رقابت، مستندی از ورزشکاران پخش می‌شود تا مخاطب پی ببرد اهمیت آن‌ها صرفا به زور بازو نیست، بلکه در زندگی‌شان مواردی مثل اخلاق و خانواده ارجحیت دارد.
در طول مسابقه نیز، توجه به مرام پهلوانی حتی بیش از رقابت برای اول شدن دارای اولویت است. اتفاق‌هایی چون حضور خانواده ورزشکاران، دلجویی ورزشکاران از یکدیگر و صحبت‌های مجریان رنگ و بوی «تهمتن» را متفاوت از نمونه‌های پیش کرده است. وانگهی در این مسابقه، ظاهر ورزشکاران آدرسی روشن به مخاطب می‌دهد و آن این‌که برای داشتن اندام ورزیده نیاز نیست به فلان قرص و دارو متوسل شد! بلکه با ورزش می‌توان به جسمی قوی دست یافت.
مورد دوم| عیار مجریان
یکی از چالش‌های هر مسابقه، به انتخاب برمی‌گردد. «تهمتن» سراغ کسانی رفته که تجربه اجرا ندارند و این مسئله ذاتاً یک خطر محسوب می‌شود. با این‌حال بهداد سلیمی و آیدین ختایی خیلی‌زود بر مقوله اجرا مسلط شدند. ختایی از‌جمله ورزشکارانی است که در مسابقه «مردان آهنین» به شهرت رسید و کاپ اخلاق گرفت. سلیمی قهرمان وزنه‌برداری جهان و المپیک است و مخاطب او را با مدال‌هایش به یاد می‌آورد. این دو چه در گزارش و تحلیل بخش‌های مختلف مسابقه و چه در گپ و گفت با ورزشکاران به‌گونه‌ای عمل می‌کنند که مخاطب می‌تواند با آن‌ها همراه شود.
مورد سوم| سهم خانواده‌ها
اشاره شد که سازندگان «تهمتن» با برجسته کردن نقش خانواده‌ها، به‌دنبال ایجاد تفاوت بوده‌اند. این ماجرا یک دستاورد دیگر هم دارد و آن این‌که اگر زیرساخت‌ها فراهم شود، زنان می‌توانند در ورزشگاه‌ها حاضر شوند. در «تهمتن» همسران و فرزندان ورزشکاران بخشی از هیجان مسابقه را تامین می‌کنند.
خوشحالی دسته‌جمعی آن‌ها و یا دلجویی از ورزشکاران هم واجد ایجاد لحظه‌های دراماتیک است. در سال‌های اخیر، برخی برنامه‌های تلویزیونی مسیری تازه گشودند. مثلا در «خندوانه» زنان کنار مردان دست می‌زنند، یک ترانه را همخوانی می‌کنند و… در «کودک‌شو» زن و شوهرها دست یکدیگر را می‌گیرند… این برنامه‌های تلویزیونی می‌توانند الگویی باشند که در مواردی مثل ماجرای حضور خانواده‌ها در ورزشگاه‌ها مورد توجه قرار گیرند.
مورد چهارم| مستندسازی
در تلویزیون، توجه چندانی به مستندسازی نمی‌شود. اصولا ساخت آیتم کاری سخت و هزینه‌بر است و غالب برنامه‌سازان سعی می‌کنند، بار اصلی را بر دوش استودیو قرار دهند. «تهمتن» اما برای هر ورزشکار چند مستند آماده می‌کند و دوربین برنامه برای ساعاتی همراه ورزشکار و خانواده آن‌ها می‌شود. با این شیوه، مخاطب لحظاتی از زندگی ورزشی و شخصی ورزشکار را می‌بیند که خب این تمهید در راستای فرهنگ‌سازی هم هست.
مورد پنجم| ابهامات فصل دوم
مسابقه «تهمتن» مثل هر برنامه دیگر تلویزیون ضعف‌هایی دارد. منتها وقتی یک برنامه بر‌اساس استانداردها ساخته می‌شود، می‌توان ضعف‌ها را نادیده گرفت. خاصه آن‌که «تهمتن» شبیه برنامه دیگری نیست. خیلی از استعدادها دنبال جایی هستند تا خود را عرضه کنند و برنامه‌هایی مثل «عصر جدید»، «تهمتن»، « دست فرمون»، «خنداننده شو» و… این فرصت را فراهم می‌کنند. با این حال خبرهایی به گوش می‌رسد که فصل دوم «تهمتن» ساخته نخواهد شد.
بر‌اساس پیگیری هفت صبح، متولی سالن فعلی یعنی شهرداری تهران قصد همکاری ندارند و یافتن سالنی با ۷۵۰۰ متر و ارتفاع ۵ تا ۱۱ متر تقریبا ناممکن است. طبعا چنین خبری اگر به واقعیت بپیوندد، برای ورزشکارانی که می‌خواهند در فصل بعد عرض‌اندام کنند، ناگوار است. به‌ویژه آن‌که خیلی‌ها فاقد توان برای بهره‌مندی از امکانات حرفه‌ای و متعاقب آن حضور در مسابقات خارج از تلویزیون هستند و «تهمتن»، «عصر جدید» و… این امکان را برای‌شان فراهم می‌کنند.
