آنالیز اجرای ۱۰مجری برنامه‌های افطار و سحر
روزنامه هفت صبح، مرجان فاطمی | اواسط دهه هشتاد، احسان علیخانی با برنامه «ماه عسل» از شیوه جدید برنامه‌سازی برای ماه رمضان رونمایی کرد. ستاره‌های این برنامه به جای خواننده‌ها و بازیگرها، مردمی بودند که از بدو تولد یا در طول زندگی با شرایط سختی مثل بیماری، فقر، قطع عضو و … مواجه شده بودند یا پای برگه اهدای عضو عزیزترینشان امضا زده بودند یا در لحظه‌‌ای که می‌توانستند قصاص کنند بخشیده بودند و … خلاصه احسان علیخانی با سبک خاص خودش ستاره‌هایی معرفی کرد که از جنس مردمی ساده و حتی رنج‌دیده بودند.
این برنامه تا سال ۹۷ روی آنتن بود. بعد از پایان «ماه عسل»، کم‌کم سروکله برنامه‌هایی به تلویزیون باز شد که براساس همین الگو ساخته شده بودند. به مرور زمان تعداد این برنامه‌ها بالا رفت. پشت سر هم برنامه‌هایی تولید شد که هم در فرم و هم در شیوه اجرا از «ماه عسل» تبعیت می‌کردند و کوچکترین تفاوتی نداشتند. حالا در رمضان ۱۴۰۰ به جایی رسیده‌ایم که شاید بتوانیم به جرئت بگوییم حدود ۹۰درصد برنامه‌های قبل و بعد از افطار روی همین ساختار بنا شده‌اند.
در این پرونده علاوه بر بررسی سبک و سیاق اجرای مجریان برنامه‌های پیش و پس از افطار، رفتار مجریان برنامه‌های سحرگاهی تلویزیون را هم بررسی کرده‌ایم. مجریانی که سحرهای ماه رمضان در قالبی مشابه و لحنی تقریبا یکسان روبه‌روی مخاطبان می‌ایستند و برنامه‌هایی شبیه هم روی آنتن می‌فرستند.
احتمالا فرصت نکرده‌اید تمام برنامه‌های تولید شده برای ماه رمضان را تماشا کنید اما حتما می‌دانید هرکدام از شبکه‌های مختلف تلویزیونی برای مناسبت رمضان سراغ ساخت برنامه‌هایی برای پیش از افطار، بعد از افطار و سحر رفته‌اند. از ابتدای ماه رمضان سعی کرده‌ایم در صفحه شبکه، هرکدام از این برنامه را از نقطه‌نظرهای مختلف بررسی کنیم اما در این پرونده فقط روی ۱۰نمونه از آنها دست گذاشته‌ایم؛ ۱۰برنامه‌ای که یا سابقه طولانی‌تری دارند، یا از مجری‌های شناخته شده‌ای برای اجرا دعوت کرده‌اند یا ویژگی متفاوتی نسبت به سایرین دارند.
از میان ۱۰ برنامه انتخابی، عملکرد مجریان را واکاوی کرده‌ایم.درباره هر مجری، ویژگی‌هایی که در اجرا دارند، عادت‌هایشان،حرکت دست یا تکرار یک اصطلاح، شیوه شروع برنامه، چگونگی مصاحبه با مهمان‌ها، نقاط قوت و ضعف و خلاقیت‌هایی که برای ایجاد تفاوت در اجرایشان به وجود آورده‌اند و … را مورد بررسی قرار داده‌ایم. از ساعد باقری و حسن سلطانی و کاظم احمدزاده که سابقه زیادی در اجرای برنامه‌های رمضانی دارند گرفته تا بابک افرا و مصطفی امامی که تازه به این میدان وارد شده‌اند.
*** حسن سلطانی/ ماه خدا / شبکه: یک / زمان برنامه: سحر/ حدود ۲ ساعت
چطور شروع می‌کند:ابتدای برنامه سرپا می‌ایستد و ابتدا دعایی می‌خواند و بعد از سراغ دکلمه کوتاهی می‌رود. این بخش حدود ۲دقیقه طول می‌کشد.
ویژگی اجرا: حسن سلطانی سال‌هاست به عنوان مجری برنامه سحرگاهی شبکه یک فعالیت می‌کند.مجری سایر شبکه‌ها مدام تغییر می‌کنند اما سلطانی همچنان ثابت است.قطعا صدا و شیوه صحبت کردنش برای مخاطبان آشناست و شاید به همین دلیل هم هست که خیلی‌ها ترجیح می‌دهند به رسم سال‌های قبل پای صحبت‌هایش بنشینند.
نقاط قوت: سبک خاص خودش را دارد و مواجهه‌اش با مخاطبان کاملا ساده و صمیمانه است. لحنش را تغییر نمی‌دهد و سعی نمی‌کند شاعرانه صحبت کند.صحبت‌های اضافی ندارد و در هیچ جا به سمت نصیحت و … نمی‌رود.از روی سفرنامه‌ها و حکایات و احادیث مختلف می‌خواند و آنها را به زبان ساده برای مخاطبانش روایت می‌کند. به همین دلیل هم معمولا هر روز حرف جدیدی برای گفتن دارد و مخاطبان با تماشای برنامه‌اش چیزی یاد می‌گیرند.
نقاط ضعف: سکوت و بی‌تحرکی مجری با وجود اینکه جزو اصول برنامه‌های سحرگاه تلویزیون به حساب می‌آید اما بعضی اوقات باعث می‌شود مخاطبان خوابالوده شوند.برنامه «ماه خدا» با اینکه اطلاعات خوبی در اختیار مخاطبانش می‌گذارد اما از آنجایی که تمام بخش‌هایش تقریبا مشابه هم هستند یک مقدار خسته‌کننده است. البته فقط بخشی از آن به اجرای سلطانی برمی‌گردد.
میزان خلاقیت:سلطانی سال‌هاست برنامه‌های سحر را به همین سبک و سیاق اجرا می‌کند و خلاقیت و نوآوری خاصی در اجرایش دیده نمی‌شود.البته همانطور که ذکر شد این ساختار به امضای او تبدیل شده و شاید اگر تغییری به وجود بیاورد مورد توجه قرار نگیرد.
*** محمد برمایی/ دعوت / شبکه: یک / زمان برنامه: قبل از افطار/ حدود ۵۰دقیقه
چطور شروع می‌کند:محمد برمایی ابتدای برنامه از راه‌پله‌ای که داخل دکور قرار دارد پایین می‌آید و دو، سه دقیقه‌ای درباره مهربانی خدا و ماه رمضان و … صحبت می‌کند. تازه بعد از تیتراژ سلام می‌کند.
ویژگی اجرا: برمایی تلاش می‌کند در تمام طول اجرا لبخند روی لب داشته باشد. حتی زمانی که از صحبت‌های مهمان برنامه متعجب یا ناراحت می‌شود باز هم این تأثر در صورتش نمایان نیست. ضمن اینکه موقع حرف زدن مدام دست‌هایش را تکان می‌دهد.
نقاط قوت: مهمان‌های برنامه‌اش را قضاوت نمی‌کند. حتی هنگامی که به عنوان کارشناس وارد صحبت می‌شود سعی می‌کند همه جوانب را در نظر داشته باشد. مثلا در قسمتی که روز ۴اردیبهشت روی آنتن رفت وقتی بحث ازدواج دختر ۱۶ساله با یک رفتگر مطرح شد درباره ازدواج دخترها در سن پایین گفت که چیزی به اسم سن ازدواج وجود ندارد و همه چیز به شخصیت دختر بستگی دارد. خودش هم اجازه نمی‌دهد دخترانش در سن پایین ازدواج کنند.
نقاط ضعف: برخلاف خیلی از مجری‌ها که کاملا هدفمند وارد مصاحبه می‌شوند و می‌دانند قرار است از ابتدا مسیر مصاحبه را به چه سمتی ببرند، برنامه‌ریزی مشخصی برای پرسش سوال‌ها ندارد. مثلا در قسمتی از برنامه که روز ۹ اردیبهشت روی آنتن رفت میزبان زن و شوهری بود که حدود ۵۰ سال از زندگی‌شان می‌گذشت. او فقط سوالاتی از این دست می‌پرسید که «حاج‌آقا رو چی صدا می‌زنی؟»، «تا حالا قهر کردین؟» و … نکته دیگر اینکه گهگاه رو به دوربین می‌کند و یافته‌هایش را از صحبت‌های مهمان‌ها در اختیارشان می‌گذاردکه خیلی وقتها حالت نصیحت دارد.
میزان خلاقیت: هم محتوای برنامه و هم سبک و سیاق اجرا، مشابه الگوی «ماه عسل» است با این تفاوت که زیاد از بغض و اندوه خبری نیست.
*** کاظم احمدزاده/ آدم‌های خوب شهر / شبکه: دو / زمان برنامه: قبل از افطار/ حدود ۵۰ دقیقه
چطور شروع می‌کند: ابتدای برنامه درحالی که پشت مبل‌ها راه می‌رود، بدون هیچ مقدمه‌ای شروع می‌کند به تعریف داستان یا حکایتی از فردی غایب. مثلا می‌گوید:«هفت سالش بود که شروع کرد به… » یا «روایت می‌کند روزی و … » بعد سلام می‌کند و برنامه شروع می‌شود.
ویژگی اجرا: کاظم احمدزاده از مجریان باسابقه تلویزیون است که سهم زیادی هم از ماه رمضان دارد. او سال گذشته هم «آدم‌های خوب شهر» را در ماه رمضان اجرا کرد. چند سالی است که اجرای «جشن رمضان» شبکه پنج را رها کرده و به شبکه دو آمده.احمدزاده اجرای ثابتی دارد و در «آدم‌های خوب شهر» هم تلاشی برای اینکه چند گام بالاتر اجرا کند نکرده است.
نقاط قوت: از این جهت که سال‌هاست اجرای برنامه‌های رمضان را به عهده دارد یک جورهایی حضورش برای مخاطبان تثبیت شده است.خیلی‌ها لحن صحبت کردن و شیوه اجرایش را می‌پسندند. درواقع می‌توان گفت که مهم‌ترین نقطه قوت احمدزاده سوار شدن روی موفقیت‌های پیشینش است.
نقاط ضعف: اجرایش مبتنی بر یک طراحی خاص نیست.از هر دری صحبت می‌کند و از قضا آنقدر صحبت‌هایش طولانی می‌شود که خیلی وقتها خسته‌کننده است.در مورد گفت‌وگوها برنامه‌ریزی خاصی ندارد.از ابتدا نمی‌داند قرار است گفت‌وگو را به چه سمت‌وسویی پیش ببرد و نهایتا به کجا برساند.یک سری سوال حاضر و آماده دارد که مطرح می‌کند. مصاحبه‌هایش امضایی ندارند.
میزان خلاقیت: برنامه خالی از هرگونه نوآوری و خلاقیت است. محتوای برنامه براساس همان الگوی «ماه عسل» شکل گرفته اما برخلاف علیخانی، کاظم احمدزاده در اکثر اوقات موقع شنیدن صحبت‌های مهمان دست زیر چانه می‌زند و سکوت می‌کند. برنامه تا اینجا که برگ برنده خاصی نداشته است.
*** نجم‌الدین شریعتی/ ماه من / شبکه: سه / زمان برنامه: سحر/ حدود یک ساعت و ۵۰ دقیقه
چطور شروع می‌کند: نجم‌الدین شریعتی در ابتدای برنامه یک دکلمه می‌خواند و بعد از آن درباره ماه رمضان چند دقیقه‌ای حرف می‌زند. بعد از تیتراژ دعایی می‌خواند و به حرف‌هایش ادامه می‌دهد.
ویژگی اجرا: شاید در ظاهر به نظر نیاید اما نجم‌الدین شریعتی با وجود اینکه مجری ساکت و بی‌حاشیه‌ای است در صدر توجه مخاطبان خاص خودش قرار دارد. معمولا در نظرسنجی‌ها آرای بسیار زیادی را به خودش اختصاص می‌دهد و حتی سال ۱۳۹۳ کنار احسان علیخانی و علی ضیا، به عنوان بهترین مجری تلویزیون معرفی شد.ویژگی مهم شریعتی این است که در اجرا کاملا خودش است و هیچ تلاشی برای جلب توجه و حاشیه‌سازی نمی‌کند.
نقاط قوت: بخش مهمی از جذابیت برنامه «ماه من» به دکور متفاوت آن برمی‌گردد. تا مدت‌ها این سوال در ذهن‌ها وجود داشت که مجری و مهمان چطور خودشان را به دکور وسط آب‌ها می‌رسانند.در کنار این جذابیت دکور، خود شریعتی هم به سبک و سیاق خاصی در اجرای برنامه‌های مذهبی رسیده است. به اندازه صحبت می‌کند و شعار نمی‌دهد و نصیحت نمی‌کند.
نقاط ضعف: هر روز با یکی از رزمندگان درباره ایثار و فداکاری صحبت می‌کند اما آنطور که باید مصاحبه را چندان صمیمانه پیش نمی‌برد.دخالتی در مسیر مصاحبه ندارد و بیشتر شنونده است تا مصاحبه‌کننده. البته در برنامه سحرگاهی و در حضور چنین مهمان‌هایی این مسئله چندان هم ضعف به حساب نمی‌آید.
میزان خلاقیت: همانطور که ذکر شد شریعتی قالب خاصی را در اجرا پیدا کرده است. دنباله‌روی دیگران در اجرا نیست. مخاطبان و طرفداران خودش را دارد و شاید در ظاهر، اجرایش چندان هم پرجاذبه نباشد.
*** رسالت بوذری/ مثل ماه / شبکه: سه / زمان برنامه: قبل از افطار/ حدود ۶۰دقیقه
چطور شروع می‌کند: قبل از اینکه وارد استودیو شود صدایش را درحال خواندن دعای الهی عظم البلاء می‌شنویم. بعد از توی تاریکی بیرون می‌آید و وقتی خواندن دعا به پایان رسید می‌گوید:«سلام به روی همچون ماهتون. قبول باشه روزه‌هاتون. بفرمایین» و بعد می‌رود سراغ تیتراژ.
ویژگی اجرا: بوذری هم هنگام حرف زدن دست‌هایش را مدام حرکت می‌دهد تا روی گفته‌هایش تاکید داشته باشد. نکته دیگر اینکه او مدام برای دعوت مخاطبانش به تماشای بخش‌های دیگر برنامه از فعل «بفرمایین» استفاده می‌کند که خیلی یادآور اجرای محمدرضا گلزار در مسابقه «برنده‌باش» است. اگر به خاطر داشته باشید او هم مدام برای دعوت از مخاطبانش به تماشای ادامه برنامه می‌گفت:«بفرمایین.»
نقاط قوت: مصاحبه‌ها را براساس یک برنامه‌ریزی قبلی پیش می‌برد. ابتدا به صحبت‌های مهمان برنامه خوب گوش می‌دهد و وارد حرفش نمی‌شود اما از یک جایی به بعد برای روشن‌تر شدن مسئله سوال‌هایی می‌پرسد و درواقع مسیر مصاحبه را مشخص می‌کند. تسلطش روی این مسئله که مهمان‌های برنامه به یک نسبت صحبت کنند و تریبون فقط در دست یکی از آنها قرار نگیرد هم خوب است.
نقاط ضعف:راحت و صمیمانه با مخاطبانش صحبت نمی‌کند. حتی در مواجهه با مهمان‌های برنامه هم از چارچوبی که برای اجرایش درنظر گرفته است خارج نمی‌شود.
میزان خلاقیت: «مثل ماه» از جمله برنامه‌های پیش از افطاری است که عینا براساس الگوی «ماه عسل» ساخته شده. رسالت بوذری هم تلاشی نمی‌کند تا تغییری در اجرای آن به وجود بیاورد. شیوه پرسیدن سوال‌ها و شروع بحث کاملا مشابه شیوه‌‌ای است که احسان علیخانی برای «ماه عسل» در نظر گرفته بود.
*** ساعد باقری/ سحوری / شبکه: چهار / زمان برنامه: سحر/ یک ساعت و ۱۵ دقیقه
چطور شروع می‌کند: همانطور که سر میز مخصوص به خودش نشسته است بسم‌الله می‌گوید و به شیوه همیشه می‌گوید:«یاران گرامی سلام» و بعد شعری می‌خواند.
ویژگی اجرا: ساعد باقری سالیان سال است که در ماه رمضان برنامه اجرا می‌کند و از این رو اکثر مخاطبان با صدا و لحن صحبت کردنش در این ایام آشنا هستند.او مخاطبان پروپاقرصی دارد که حاضر نیستند سحرهای ماه رمضان را بدون تماشای برنامه او بگذرانند.
نقاط قوت:برنامه‌اش بسیار پربار است.مدام از روی احادیث می‌خواند و ابتدا معنا می‌کند و بعد درباره آنها صحبت می‌کند. سپس براساس موضوع آن حدیث شروع می‌کند به گفتن روایات مختلف. او تسلط زیادی روی اشعار و خواندن متون عربی دارد. بعضی اوقات از اشعار شاعران ایرانی می‌خواند و درباره تاثیری که روی نویسنده‌های مهم جهان گذاشته‌اند تعریف می‌کند. مثلا در یکی از قسمت‌ها از تاثیری که سعدی روی داستان‌های ویکتور هوگو داشته است صحبت کرد.
نقاط ضعف: برنامه تنوع ساختاری چندانی ندارد. از ابتدا تا انتها تقریبا یکسان پیش می‌رود و لابه‌لای صحبت‌های باقری،گهگاه دعا یا مناجاتی پخش می‌شود.همانطور که ذکر شد ساعد باقری مخاطبان خاص خودش را دارد و شاید شیوه اجرایش برای افرادی که تازه با این برنامه مواجه می‌شوند چندان جذاب نباشد و حتی خسته‌کننده به نظر برسد.
میزان خلاقیت: از این جهت که باقری به سبک و سیاق خودش اجرا می‌کند و دنباله‌روی هیچ مجری دیگری نیست اجرایش خلاقانه است اما به‌هرحال سال‌هاست برنامه را به یک سبک پیش می‌برد و تنوعی در اجرایش نمی‌بینیم. فقط دکور برنامه است که هرسال تغییر می‌کند اما آن تغییر هم چندان زیاد نیست.
*** عباس موزون/ زندگی پس از زندگی / شبکه: چهار / زمان برنامه: قبل از افطار/ حدود یک ساعت و ۳۰ دقیقه
چطور شروع می‌کند: شروع بسیار متفاوتی دارد.ابتدا نریشنی درباره تجربه نزدیک به مرگ با صدای عباس موزون پخش می‌شود.بعد او را می‌بینیم که با تیم تولید به خانه مهمان برنامه می‌رود. سپس بخش‌هایی از مصاحبه‌هایی را می‌بینیم که خارج از فضای برنامه ضبط شده است. در نقطه شروع برنامه مجری هیچ دخالتی ندارد.مهمان برنامه شروع می‌کند به حرف زدن. به این صورت که مخاطب احساس می‌کند وسط برنامه است. مجری در هیچ جای برنامه سلام و احوالپرسی نمی‌کند.
ویژگی اجرا: به طور کلی «زندگی پس از زندگی» متفاوت‌ترین برنامه ماه رمضانی تلویزیون است. سال گذشته مفصل به این برنامه پرداختیم و با خودعباس موزون هم گپ مفصلی زدیم.مهم‌ترین ویژگی موزون در مقام اجرا تسلطش روی موضوع است.
نقاط قوت: موزون ابتدای برنامه کامل وقت را در اختیار مهمان می‌گذارد اما از یک جایی به بعد وقتی مهمان به طور کامل درباره تجربه‌اش صحبت کرد شروع می‌کند به پرسیدن سوالات هدفمند. مثلا اگر در برنامه‌های قبلی مهمان‌ها گفته‌اند که بعد از مرگ رنگ‌ها را به چه صورتی می‌دیده‌اند از مهمان برنامه درباره رنگ‌ها می‌پرسد و بعد بخش‌هایی از گفته‌های مهمان‌های قبلی را که شباهت زیادی با حرف‌های مهمان جدید دارد کنار هم می‌گذارد. او کاملا خونسرد اجرا می‌کند.به هیجان نمی‌آید و سعی نمی‌کند به مصاحبه جهت بدهد یا با سوالاتش ذهن مهمان را به سمت پاسخی ببرد که مدنظرش است.
نقاط ضعف: شیوه اجرای عباس موزون چندان ملموس نیست و همیشه فاصله‌اش را با مهمان حفظ می‌کند که البته چندان هم با توجه به حال و هوای برنامه نقطه ضعف به حساب نمی‌آید.
میزان خلاقیت:خلاقانه‌ترین برنامه رمضانی تلویزیون است.
*** مصطفی امامی/ شهر زیبا / شبکه: پنج / زمان برنامه: قبل و بعد از افطار/ یک ساعت و ۱۰دقیقه
چطور شروع می‌کند:ابتدا یک بیت شعر می‌خواند و بعد از پخش تیتراژ، حدود دو دقیقه و نیم درباره مسائل مختلف حرف می‌زند و در ادامه می‌رود سراغ مرور برنامه روز گذشته.
ویژگی اجرا: معمولا دست به سینه می‌ایستد یا به شیوه شهاب حسینی در برنامه «هم‌رفیق» مدام دست‌هایش را به‌هم می‌مالد. طوری که انگار می‌خواهد آنها را بشوید.
نقاط قوت: سعی می‌کند در کنار صحبت درباره ماه رمضان و معنویات، نگاهی هم به مسائل روز جامعه داشته باشد. مثلا هرشب بخشی را برای ادای احترام به پرستاران و کادر درمان اختصاص می‌دهد یا درباره واکسن و مشکلات اقتصادی دوران کرونا و … حرف می‌زند. در پرسش سوال‌ها تا حدودی برنامه‌ریزی شده پیش می‌رود و اگر مهمان نکته‌ای را فراموش کند از او می‌پرسد و سعی می‌کند تعادل بین صحبت مهمان‌ها حفظ شود.
نقاط ضعف: بین یک اجرای ملموس و خودمانی و لفظ قلم معلق است.از یک طرف با مهمان‌ها و کارشناس مذهبی برنامه شوخی می‌کند و از طرف دیگر وسط یک بحث کاملا ملموس شروع می‌کند به گفتن حدیث و صحبت جدی درباره معنویات. از این جهت تکلیف مخاطبان با او مشخص نیست.گهگاه توی صحبت مهمان برنامه می‌پرد و بعضی جاها که اصلا نیازی نیست بی‌دلیل شوخی می‌کند.
میزان خلاقیت: اگر فقط یک‌بار برنامه «ماه عسل» را دیده باشید متوجه می‌شوید که امامی هم در مواجهه‌اش با مهمان برنامه، هم شیوه شوخی کردن و سر به سر گذاشتن با مهمان و پیش بردن مصاحبه، کاملا منطبق با الگوی احسان علیخانی عمل می‌کند. هنوز به شیوه منحصربه‌فردی در اجرا نرسیده است.
*** بابک افرا و زینب پورابراهیم/ جشن رمضان / شبکه: پنج / زمان برنامه: بعد از افطار/ حدود یک ساعت
چطور شروع می‌کند:تنها برنامه‌ای است که با حضور همزمان دو مجری اجرا می‌شود. ابتدا زینب پورابراهیم از روی کتاب، شعری را می‌خواند و بعد بابک افرا وارد استودیو می‌شود.
ویژگی اجرا: بابک افرا سال‌ها به عنوان خواننده مطرح بود اما این‌بار در قالب یک مجری به «جشن رمضان» دعوت شد. ویژگی منحصربه‌فردی در اجرا ندارد و خیلی عادی برنامه را در همراهی با پورابراهیم پیش می‌برد.
نقاط قوت: فضای برنامه به نسبت شادتر از سایر برنامه‌هاست. آنها شوخی می‌کنند و حتی شیوه گفت‌وگوی‌شان با مهمان برنامه هم به نسبت شادتر است. نکته دیگر اینکه پیش از وارد شدن مهمان به استودیو،بخش مهمی از داستان زندگی او را تعریف می‌کنند و وقتی به جای مهم آن می‌رسد تازه از مهمان می‌خواهند به جمع‌شان اضافه شود و درباره ادامه ماجرا حرف بزند. این مسئله باعث می‌شود که گفت‌وگوی میان آنها خسته‌کننده نشود و دقیقا از حساس‌ترین جای ماجرا شروع شود.
نقاط ضعف: تا ۲۰دقیقه اول برنامه عملا اتفاقی نمی‌افتد.دو مجری باهم حرف می‌زنند از روی پیامک‌های مخاطبان می‌خوانند و این پروسه بیش از حد طول می‌کشد.به طوری که ممکن است حوصله مخاطبان سر برود و اصلا تمایلی به تماشای ادامه برنامه نداشته باشند.
میزان خلاقیت:آنها به شیوه مرسوم اجرای دو نفره،بیشتر از اینکه با مخاطبان صحبت کنند مسائل را در گفت‌وگوی باهم پیش می‌برند.مثلا یکی از آنها ماجرایی را شروع می‌کند و دیگری ادامه بحثش را پیش می‌برد. محتوای این برنامه مشابه ماه عسل است و تغییر در شکل اجرا هم باعث نشده خلاقانه به نظر برسد.
*** صابر خراسانی/ وقت سحر / شبکه: افق / زمان برنامه: سحر/ حدود یک ساعت و نیم
چطور شروع می‌کند:ابتدای برنامه قبل از سلام و احوالپرسی دکلمه‌ای می‌خواند و بعد از تیتراژ حدود ۱۰دقیقه صحبت می‌کند تا به بخش‌های بعدی برنامه برسد.
ویژگی اجرا: صابر خراسانی سال‌ها در محافل مختلف شعرخوانی می‌کرده و طرفدارهای خاص خودش را داشته. از این جهت اجرای این شعرخوانی‌ها ویژگی مهم اجرای اوست.
نقاط قوت: برنامه سحر «وقت سحر» به نسبت سایر برنامه‌هایی که در این زمان روی آنتن می‌روند متنوع‌تر است و از بخش‌های مختلفی تشکیل شده. در یکی از بخش‌ها خراسانی مصاحبه‌ای با مهمان برنامه انجام می‌دهد.در این برنامه با توجه به حال و هوای دم صبح بیشتر اجازه می‌دهد مهمان صحبت کند و نه او را به چالش می‌کشد و نه میان حرفش می‌پرد.
نقاط ضعف: بعضی اوقات صحبت‌هایش رنگ‌وبوی نصیحت کردن پیدا می‌کند. درست است که هم شبکه افق و هم برنامه‌های سحرگاهی، مخاطبان خاص خودشان را دارند اما صحبت کردن درباره اینکه چرا به همسایه‌هایمان سلام نمی‌کنیم یا چرا نمی‌دانیم که همسایه‌مان سر گرسنه زمین می‌گذارد و چرا کیسه‌های خرید افراد سالمند را به خانه‌هایشان نمی‌رسانیم و … آنقدر در برنامه‌های مختلف تکرار شده که هم اثرگذار نیست و هم برنامه را به سمت نصیحت می‌برد.
میزان خلاقیت: در کل برنامه همانطور که ذکر شد تنوع زیادی وجود دارد اما در بحث اجرا خراسانی مشابه سایر برنامه‌های سحرگاهی بی‌تحرک جایی می‌ایستد و حرف می‌زند و خلاقیت چندانی در اجرایش دیده نمی‌شود. تنها عنصر خلاقیتی که باعث می‌شود اجرای او با دیگران متمایز شود همان شعرخوانی اوست که سال‌هاست مخاطبان او را به همین خاطر می‌شناسند.
