آنالیز| کارنامه تلویزیونی فرامرز صدیقی
روزنامه هفت صبح| در چند روز اخیر نام فرامرز صدیقی به‌خاطر انتشار عکسی تازه سر زبان‌ها افتاده است. این بازیگر به‌واسطه نقش‌آفرینی در سینما به شهرت رسید اما از دهه هفتاد گذرش به تلویزیون افتاده است. بخشی از خاطرات مخاطبان به سریال‌های او برمی‌گردد.
منظر اول: شاخص‌ها| فرامرز صدیقی وقتی به تلویزیون آمد که در سینما بازیگری مطرح بود و کارنامه‌ای موفق داشت. با این حال زمان گذشت تا نقش و سریالی خوب به او برسد. این اتفاق سال ۷۸ افتاد؛ با سریال داستان یک شهر اصغر فرهادی. صدیقی در این سریال قبراق بود و شهرتش میان مخاطبان گسترده، دوچندان شد.
او سال ۸۰ سریال گمگشته به کارگردانی رامبد جوان را بازی کرد که نخستین سریال مناسبتی تلویزیون هم هست. رفتار آرام و خویشتندارانه مهم‌ترین مشخصه صدیقی در این سریال است که در اذهان باقی مانده. دو سال بعد در کلانتر حضور یافت و سال ۸۳ دایره تردید به کارگردانی زنده‌یاد امیر قویدل را بازی کرد. اگر بخواهیم فقط یک نقش انتخاب کنیم، این سریال بهترین اثر فرامرز صدیقی است. او سال۸۴ برای این سریال بهترین بازیگر مرد درام تلویزیونی را از جشن حافظ گرفت تا مهر تاییدی باشد بر موفقیت این سریال.
منظر دوم: دیگران | استعداد صدیقی از دهه پنجاه آشکار شد؛ جایی‌که هم در چند فیلم عامه‌پسند بازی کرد و هم فیلم هنری چشمه. او پس از انقلاب تا سال‌ها فقط در فیلم‌های سینمایی حضور پیدا کرد و در دهه هفتاد به پیشنهاد بازی در سریال‌ها پاسخ مثبت داد. پاییز بلند به کارگردانی منوچهر عسگری نسب در سال ۷۲ اولین سریال اوست.
سال ۷۴ در سریال حمله‌دار و سال ۷۵ در فریاد بی‌صدا بازی کرد. این سریال‌ها آورده چندانی برایش نداشتند تا نوبت به سریال روزی عقابی در سال ۷۷ رسید. این سریال مورد توجه قرار گرفت و نگاه‌ها به بازی صدیقی در نقش جناب سرهنگ درخشان خیره شد. صدیقی همزمان با بازی در فیلم‌ها، در سریال‌ها هم حضور داشت و دست‌کم هر سال در یک سریال بازی می‌کرد. این رویه ادامه داشت تا اینکه نوار آن سال ۸۶ قطع شد. این اتفاق درست زمانی رخ داد که صدیقی سینما را هم رها کرد.
